Archetypal analysis of the character of Kush, the tusked from the perspective of “wise mentor” and “rebirth” archetypes

Subject Areas : epic

mahdokht shahbadizadeh ¹ , rezaa ashrafzadeh ²

1 - Department of Persian Language and Literature, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Mashhad, Mashhad, Iran.
2 - Department of Persian Language and Literature, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Mashhad, Mashhad, Iran

Received: 2017-10-09 Accepted : 2018-09-03 Published : 2019-02-20

Keywords: Archetypes, Jung, Kush Nameh, Kush, wise mentor, rebirth,

Abstract :

Archetypes have roots in the first experiences of man and for this reason are placed in man’s individual and collected unconscious.  Whether overtly or covertly in all aspects of man’s life especially in epic literature where it reflects the unconscious, archetypes manifest themselves.  Based on this fact, the subject of this research is to cast a glance at the character of Kush, the tusked emphasizing the Jungian archetypes of wise old man and rebirth.  Jung had regarded certain features for these two archetypes which one finds their reflection in Kush’s life.  The most important outcomes of this present research made by descriptive analytic method, show that in accordance with Jung’s ideas with the appearance of wise old man, the main character of the story that is Kush, the tusked undergoes wide spiritual transformation and under the influence of his guidelines and his illuminations Kush turns into an ethical person devoted to spiritual affairs as if reborn to experience a totally new life.  Although he had an anti- hero character at first, however under the influence of a wise mentor’s guidance he had overcome his internal darkness and had turned into a king and a popular hero.  According to the features mentioned for the two archetypes in the story, the stages of Kush’s life falls into three parts:  before transformation, in preparation for the transformation, and rebirth of a new character.  

References:

-         ایران­شاه، بن ابی­الخیر. (1377). کوش­نامه، به کوشش جلال متینی، تهران: علمی.

-         جونز، ارنست و همکاران. (1366). رمز و مثل در روان­کاوی، ترجمۀ جلال ستاری، تهران: توس.

-         حدادی، الهام و نجفدری، حسین و رادفـر، ابـوالقاسم. (1393). «سفر بـه جهان زشت­رویی کوش؛ با تغییر پی­رنگ گفتمان روایی کوش­نامه از ژانر حماسی به ژانر عرفانی»، مجلۀ کهن­نامۀ ادب پارسی پژوهش­گاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال 5، شمارۀ 2، صص 123-99.

-         درگاهی، محمود. (1377). نقد شعر در ایران، تهران: امیرکبیر.

-         دشت­بان، زهرا. (1389). «بررسی و معرفی برخی از قهرمانان اساطیری منظومۀ کوش­نامه»، مجلۀ مطالعات ایرانی دانش­گاه شهید باهنر کرمان، سال 9، شمارۀ 17، صص 104-87.

-         شمیسا، سیروس. (1381). بیان، تهران: فردوسی.

-         شولتز، دوان­پی و شولتز، سیدنی الن. (1368). نظریه­های شخصیت، ترجمۀ یحیا سیدمحمدی، چاپ دهم، تهران: ویرایش.

-         علوی مقدم، محمد و کی­خسروی، حسین. (1395). «تحلیل تطبیقی داستان ضحاک بر اساس روایت کوش­نامه»، فصل­نامۀ مطالعات نظریه و انواع ادبی دانش­گاه حکیم سبزواری، سال 1، شمارۀ 2، صص 20-7.

-         کارلونی، ژان کلود و فیلو، ژان کلود. (1394). نقد ادبی، ترجمۀ نوشین پزشک، تهران: علمی و فرهنگی.

-         کمپبل، جوزف. (1377). قدرت اسطوره، ترجمۀ عباس مخبر، تهران: مرکز.

-         کمپل، جوزف. (1392). قهرمان هزارچهره. ترجمۀ شادی خسروپناه. مشهد: گل آفتاب­گردان.

-         کی­گوردن، والتر. (1379). «درآمدی بر نقد کهن­الگویی»، مجموعه مقالات نقد ادبی معاصر، به کوشش و ترجمۀ جلال سخن­ور، تهران: ره­نما، صص 40-25.

-         متینی، جلال. (1378). «برخی از نیرنگ­های کارزار در کوش­نامه»، مجلۀ ایران­شناسی، شمارۀ 43، صص 667-649.

-         مورنو، آنتونیو. (1386). یونگ، خدایان و انسان مدرن، ترجمۀ داریوش مهرجویی، تهران: مرکز.

-         وولف، دیوید. (1386). روان­شناسی دین، ترجمۀ محمد دهقانی، تهران: رشد.

یونگ، کارل گوستاو. (1390). چهار صورت مثالی: مادر، ولادت مجدد، روح، چهرۀ مکار، ترجمۀ پروین فرامرزی، مشهد: به­نشر.