Epic Archaism (Distinct feature of the style used in Qaysarnameh written by Adib Pishavari)

Subject Areas : epic

safa kazemian moghadam ¹ , Farzad Ghaemi ²

1 - Ferdowsi university of mashhad
2 - Ferdowsi University of Mashhad

Received: 2018-01-01 Accepted : 2020-03-18 Published : 2020-02-20

Keywords: style, syntax, rhetoric, Keywords Archaism, Qaysarnameh, Adib Pishavari, diction,

Abstract :

Epic Archaism (Distinct feature of the style used in Qaysarnameh written by Adib Pishavari)   *Safa Kazemian Moghadam PhD student, Persian language and Literature, Ferdowsi University, Mashhad, Iran. **Farzad Ghaemi Assistant Professor, Persian language and literature, Ferdowsi University, Mashhad, Iran. Date of reception: 96/10/11 Date of acceptance: 96/12/6 Abstract Epic archaism is the simultaneous employment of epic as an influential and elevated style mingled with a form of archaism which lead to the sublimity of poet’s language. Qaysarnameh composed by Adib Pishavari is a complete example of using epic as a model blended with archaism as far as diction, syntax, and rhetoric are concerned.  This historic epic more than any other works in its era had remained devoted to the linguistic and literary traditions of his ancestors. Adib Pishavari has made tremendous effort to preserve Khorasani language.  Inspired by Shahnameh and using it as a model he took profound care to adhere to its style.  Archaism is one of the main reasons for preservation of epic language in Qaysarnameh.  This research studies different aspects of epic archaism in this work.  This quality in Adib’s poetry had found stylistic individuality in terms of diction, syntax and rhetoric.  Making words with new political, social, and military expressions, representation of Khorasani syntax and creation of compound images based on the ancient epic similes are among the principle features found in Qaysarnameh.     * . [e-mail] ** . [e-mail]

References:

فهرست منابع

-        ابوالحسنی، علی. (1372). آینه دار طلعت یار، تهران: نشر بنیاد.

-        پارسا تویسرکانی، عبدالرحمان. (1350). «‌خاطره‌های ادبی‌» وحید، تهران، سال نهم، شمارۀ3
.

-        پورنامداریان، تقی. (1386). «انواع ادبی در شعر فارسی» دوفصل­نامۀ دانش­کدۀ ادبیات و علوم انسانی دانش­گاه قم، سال 1 شمارۀ3.

-        پیامنی، بهناز و مریم زمانی. (1394) «مقایسۀ تطبیقی شاخص­ های حماسی و ساختاری اکبرنامة حمیدی کشمیری و شاهنامه فردوسی»، شبه قاره ـ ویژۀ فرهنگستان، پاییز و زمستان، شمارۀ5.

-        پیشاوری، سیداحمد؛ مشهور به ادیب. (1297هـ.ش). قیصرنامه، ایران: تهران، کتاب­خانۀ مجلس شورای اسلامی، شمارۀ 13768.

-        تجلیل، جلیل. (1394). مجموعه مقالات دکتر جلیل تجلیل، به کوشش حبیب راثی و عذرا یزدی مهر، تهران: نشر علم.

-        خالقی مطلق، جلال. (1381). سخن­ های دیرینه، تهران: افکار.

-        حسینی، سارا و آذر دانشگر. (1395). «کارکرد شاعرانۀ آرکائیسم در شعر شفیعی کدکنی»، فصل­نامه زیبایی­ شناسی ادبی، سال چهاردهم، شمارۀ 28.

-        رشیدیاسمی، غلام­رضا. (1352). ادبیات معاصر، تهران: ابن­ سینا.

-        زنجانی، برات. (1383). صور خیال در خمسة نظامی، تهران: امیرکبیر.

-        شفیعی کدکنی، محمّدرضا. (1372). «انواع ادبی در شعر فارسی»، فصل­نامه رشد آموزش و ادب فارسی، سال 8، شمارۀ 1.

-        شفیعی کدکنی، محمّدرضا. (1390). با چراغ و آینه، تهران: سخن.

-        عبدالرسولی، علی. (1312). دیوان قصاید و غزلیات، تهران: اقبال.

-        فانی، کامران. (1365). جنگ­های جهانی اوّل و دوّم، تهران: علمی و فرهنگی.

-        قراگوزلو، آرش. (1389). «بحر تقارب از منظر زیبایی­ شناسی»، مجموعه مقالات پنجمین همایش پژوهش­ های ادبی، دانش­گاه سبزوار.

-        نیک­روز، یوسف و هادی احمدیانی. (1393). «شیوه­ های شخصیّت­ پردازی در شاهنامة فردوسی»، پژوهش­نامۀ ادب حماسی، سال دهم، شمارۀ 18.