Structure of Epic Language in Kushnameh-ye Iranshan Ibn Abilkhir
Subject Areas : epic
Saman Rahman Zade
1
,
Fatemeh Modarresi
2
,
Bahman Nozhat
3
1 - Student of Persian Language and Literature-Epic Approach / Urmia University
2 - Professor of Persian Language and Literature, Urmia University
3 - Associate Professor of Persian Language and Literature, Urmia University
Keywords: Keywords Epic language structure, epic composition, kushnameh, Iranshan Abilkhayr, musicality of poetry,
Abstract :
The structure of epic language in Kushnameh written by Iranshan AbilKhayr *Saman Rahman Zadeh PhD Student, Persian Literature, Urmia University, Iran **Fatemeh Modarresi Persian Literature, Urmia University, Iran ***Bahman Nozhat Associate Professor, Persian Literature, Urmia University, Iran Date of reception: 96/12/11 Date of acceptance: 98/7/17 Abstract One of the subjects in new criticism is to investigate the structure of language in literary works. The pattern suggested for the study of epic language, studies the characteristic of poetic language used in epic in terms of music, phonetic, diction, syntax, rhetoric, content, and theme to explore how this literary genre manifest itself in language and describes the process of epic composition. For this reason taking Shahnameh as the yardstick for epic language and employing formalistic theories and the pattern provided by schloars Shahbazi and Malek Sabet in this regard this article seeks to study the epic language in Kushnameh. At every level necessary parameters are defined their manifestation in the epic language are shown providing evidence to indicate the characteristics of the epic language followed by the enquiry about how successful Iranshan Abilkhayr had been in using the epic language. Results obtained show that Abilkhayr as one of the imitators of epic language, selecting shahnameh for model had been fairly successful in employing the epic language in many instances and his work is recognized as a complete example of national epic composition after Shahnameh. * . saman207@gmail.com ** . fatemeh.modarresi@yahoo.com *** . b.nozhat@urmia.ac.ir
فهرست منابع
- اکبرزاده، داریوش. (1394). «یادداشتی بر اسطورۀ ضحاک (مطالعۀ تطبیقی میان شاهنامه، کوش‌نامه و گزیده‌ای از متون اسلامی)». نشریۀ ادبیات تطبیقی، شمارۀ 13، صص 1-12.
- اکبری مفاخر، آرش. (1391). «بنیادهای اساطیری و حماسی داستان دیوان مازندران در شاهنامه»، پژوهش‌نامۀ ادب حماسی، شماره 14، صص 27-59.
- ایران‌شان، ابن ابی‌الخیر. (1377). کوش‌نامه، به کوشش جلال متینی، تهران: علمی.
- پورنامداریان، تقی. (1380). در سایۀ آفتاب، تهران: سخن.
- حدادی، الهام، حسین نجف‌دری و ابوالقاسم رادفر. (1393). «سفر به جهان زشت‌رویی کوش با تغییر پی‌رنگ گفتمان روایی کوش‌نامه از ژانر حماسی به ژانر عرفانی»، فصلنامۀ کهن‌نامه ادب پارسی، سال پنجم، شمارۀ 2، صص 99-123.
- حمیدیان، سعید. (1372). درآمدی بر اندیشه و هنر فردوسی، تهران: نشر مرکز.
- خالقی مطلق، جلال. (1386). حماسه پدیده‌شناسی تطبیقی شعر پهلوانی، تهران: مرکز دایره‌المعارف اسلامی.
دشتبان، زهرا. (1389). «بررسی و معرفی برخی از قهرمانان اساطیری منظومۀ کوش‌نامه»، مجلۀ مطالعات ایرانی، شمارۀ 17، بهار 1389، صص87-104.
- رستگار فسایی، منصور. (1353). تصویرآفرینی در شاهنامه، شیراز: دانش‌گاه شیراز.
- سمیعی گیلانی، احمد. (1384). «دربارۀ سبک و سبک‌شناسی»، نامۀ فرهنگستان، دورۀ هفتم، شمارۀ 28، صص 149-153.
- شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1372). صور خیال در شعر فارسی، تهران: آگاه.
- شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1376). انواع ادبی، تهران: آگاه.
- شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1387). ادوار شعر فارسی، تهران: سخن.
- شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1368). موسیقی شعر، تهران: آگاه.
- شمیسا، سیروس. (1374). سبک‌شناسی شعر، تهران: فردوس.
- شمیسا، سیروس. (1376). انواع ادبی، تهران: فردوس.
- شمیسا، سیروس. (1388). کلیات سبک‌شناسی، تهران: میترا.
- صرفی، محمد رضا، محمود مدبری و محمدصادق بصیری و حسین میرزا نیک‌نام. (1387). «انواع ادبی در حماسه‌های ملی ایران»، مجلۀ پژوهش‌های ادب عرفانی (گوهر گویا)، شمارۀ 8، صص 1-30.
- صرفی، محمدرضا و اکرم مریخی. (1388). «اسطورۀ انسان–جانور در کوش‌نامه و گرشاسب‌نامه»، مجلۀ مطالعات ایرانی، شمارۀ 15، صص 97-114.
- صفا، ذبیح الله. (1333). حماسه سرایی در ایران، تهران: امیر کبیر.
- طوسی، خواجه نصیرالدّین. (1369). معیار الاشعار، تصحیح جلیل تجلیل، تهران: جامی.
- عمران‌پور، محمدرضا. (1384). «عوامل ایجاد تغییر و تنوع و نقش لحن در شعر». فصلنامۀ پژوهش‌های ادبی، شمارۀ 9 و 10، 127-150.
- غلام‌رضایی، محمد. (1387). سبک‌شناسی شعر فارسی از رودکی تا شاملو، تهران: جامی.
- فرشیدورد، خسرو. (1378). دربارۀ ادبیات و نقد ادبی، تهران: امیرکبیر.
- فضیلت، محمود. (1379). «سبک‌شناسی حملۀ راجی کرمانی»، مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانش‌گاه تهران، صص 361-380.
- لوریا، الکساندر. (1368). زبان‌شناخت، ترجمۀ حبیب الله قاسم‌زاده، ارومیه: انزلی.
- متینی، جلال. (1377). «چوگان در کوش‌نامه»، فصلنامۀ نامۀ فرهنگستان. شمارۀ 15، صص 190-194.
- محجوب، محمد جعفر. (1376). سبک خراسانی در شعر فارسی، تهران: فردوس و جامی.
- محمدی فشارکی، محسن، فضلالله خدادادی و شیرین عاشورلو. (1393). «بررسی وجوه روایی در داستان‌های حماسی زبان بنیاد و مصور بر اساس نظریۀ میک بال»، پژوهش‌های ادبیات تطبیقی، دورۀ 2، شمارۀ 1 (پیاپی 3)، صص 221 -247.
- مکاریک، ایرنا ریما. (1385). دانش‌نامۀ نظریه‌های ادبی معاصر، ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه.
- ملک‌ثابت، مهدی و اصغر شهبازی. (1391). «الگوی بررسی زبان حماسی»، فصلنامۀ پژوهش زبان و ادبیات فارسی، شمارۀ 24، صص143-179.
- ملک ثابت، مهدی و اصغر شهبازی. (1393 الف). «نقد زبان حماسی در حملۀ حیدری باذل مشهدی». نشریۀ ادب و زبان، شمارۀ 32، صص 345-379.
- ملک ثابت، مهدی و اصغر شهبازی. (1393 ب). «نقد زبان حماسی در خاوران‌نامه ابن حسام خوسفی»، فصلنامۀ جستارهای ادبی (ادبیات و علوم انسانی سابق)، شمارۀ 185، صص 88-117.
- میرصادقی، جمال. (1380). عناصر داستان، تهران: سخن.
- ناتل خانلری، پرویز. (1347). «زبان شعر»، مجلۀ سخن، دورۀ هجدهم، آبان 1347.
- نیک‌خو، عاطفه و یدالله جلالی پنداری. (1394). «بررسی ساختاری زبان حماسی در طومار جامع نقالان معروف به هفت لشکر». فصلنامۀ فرهنگ و ادبیات عامه، سال سوم، شمارۀ 5، ص 101-132.
- وحیدیان کامیار، تقی. (1375). فرهنگ نام‌آوایی زبان فارسی، مشهد: دانش‌گاه فردوسی مشهد.
- وحیدیان کامیار، تقی. (1387). «آیا بهمن‌نامه حماسه ملی است؟»، مجلۀ دانش‌گاه آزاد اسلامی مشهد، شمارۀ 18، صص 20-25.
- وردانک، پیتر. (1389). مبانی سبک‌شناسی، ترجمۀ محمّد غفاری، تهران: نشر نی.
- ولک، رنه و آستن وارن. (1373). نظریۀ ادبیات، ترجمۀ ضیا موحد و پرویز مهاجر، تهران: علمی و فرهنگی.
- همایی، جلال‌الدین. (1373). فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران: هما.
_||_