Thematic review adage Dehkhoda

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

Atefeh  torabi ¹ (Faculty member of Islamic Azad University- Behbahan)
Mohammad javad  shariat ² (Professor of Persian Literature of Islamic Azad University- Najaf Abad, Isfahan University)

Received: 2011-05-02 Accepted : 2011-08-28 Published : 2011-11-22

Keywords:

Abstract :

Iranian former times among the various peoples have been known irony world. So, not surprisingly, with the likes of the Iranians, like many other nations have a long history, but for most of the Iranian scientists to write their works in Arabic would choose to develop and set books in Persian adage Not much attention is. But one of the contemporaries of the late Ali Akbar Dehkhoda the books in Persian language has developed, and the likes of which have mentioned the various issues and needs to be subject classification. Dehkhoda adage that in four volumes from Amirkabir Institute publications have been published, including various issues, which according to the bulk of any convincing evidence and refer the reader to use a lot of hours to be frequent and boring study to pay with the culture prepare subject can be helped to the likes of researchers and readers through a conceptual topic or have in mind, using the least opportunity to achieve their desired topic.

References:

1. آرین‌پور، یحیی،(1387)، از نیما تا روزگار ما (تاریخ ادب فارسی معاصر)، ج­سوم، تهران، زوّار،‌ چ­پنجم.


2.  امینی، امیرقلی،(1369)، فرهنگ عوام یا تفسیر امثال و اصطلاحات زبان پارسی، ج­اول، اصفهان، دانشگاه اصفهان.


3.  انوری، حسن،(1384)، فرهنگ امثال سخن، ج­اول، تهران، سخن.


4. 4.  انوشه، حسن،(1381)، فرهنگ­نامة ادبی فارسی، گزیدة اصطلاحات، مضامین و موضوعات ادب فارسی، دانش­نامة ادب فارسی(2)، ج­دوم، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چ­دوم.


5. 5.  برقعی، سیدیحیی،(1364)، کاوشی در امثال و حکم فارسی، شامل مآخذ و داستان­های امثال شیرین فارسی، قم، نمایشگاه و نشر کتاب، چ دوم.


6. بهمنیاری، احمد،(1381)، داستان­نامه بهمنیاری، تهران، دانشگاه تهران، چ­سوم.


7. پرتوی آملی، مهدی،(1369)، ریشه­های تاریخی امثال و حکم، ج­اول، تهران، سنائی، چ­دوم.


8.  جمال‌زاده، محمدعلی،(1382)، فرهنگ لغات عامیانه، تهران، سخن، چ­دوم.


9. حقیقت سمنانی، محمدعلی،(1374)، ضرب­المثل­های منظوم فارسی، با مقدمه­ای به قلم دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن، گزاره.


10.  خضرائی، امین،(1382)، فرهنگ‌نامة امثال و حکم ایرانی، شیراز، نوید.


11.  داد، سیما،(1385)،  فرهنگ اصطلاحات ادبی، تهران، مروارید، چ­سوم.

12. دهخدا، علی‌اکبر،(1386)، امثال و حکم دهخدا، دوره چهار جلدی، تهران، امیرکبیر، چ­چهاردهم.

1.  ـــــــــــ ،(1368)، قند و پند، شیراز، نوید.

14. ـــــــــــ  ،(1377)، لغت نامۀ دهخدا، ج­سوم، تهران، دانشگاه تهران، چ­دوم.

15. ذوالفقاری، حسن،(1388)، فرهنگ بزرگ ضرب­المثل­های فارسی، ج­اول، تهران، معین.

1.  سعادت، اسماعیل،(1386)، دانش­نامۀ زبان و ادب فارسی، ج­اول­ و دوم، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی.


2. 17.  شاملو، احمد،(1357)، کتاب کوچه، فرهنگ لغات، اصطلاحات، تعبیرات و ضرب‌المثل‌های فارسی، دفتر اول حرف آ، تهران، مازیار.


3. 18.  شفیعی کدکنی، محمدرضا،(1387)، صور خیال در شعر فارسی: تحقیق انتقادی در تطور ایماژهای شعر پارسی و سیر نظریۀ بلاغت در اسلام و ایران، تهران، آگاه، چ­دوازدهم.


4.  عفیفی، رحیم،(1371)،  مثل‌ها و حکمت‌ها در آثار شاعران قرن سوم تا یازدهم هجری، تهران، سروش.

20. موسوی بجنوردی،­ محمدکاظم،(1380)، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج­دهم، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.

1. 21.  میرزانیا، منصور،(1378)، فرهنگ­نامه کنایه: به انضمام گفتارهایی در باب کنایه و... ، تهران، امیرکبیر.


2.  هدایت، صادق،(1378)، فرهنگ عامیانۀ مردم ایران، تهران، چشمه.


3.  همایی، جلال الدین،(1380)، فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران، هما، چ­هجدهم.

24.یاحقی، محمدجعفر،(1383)، جویبار لحظه­ها: جریان­های ادبی معاصر ایران، تهران، جامی، چ­ششم.