Examining the place of advice and advice in the allegory of "Dung and Chicken" Sanai Ghaznavi
Sohrab Saeidi
1
(
M. A of Persian Language & Literature & Student of Urmia University
)
farhad barati
2
(
Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Salman Farsi University, Kazeroon
)
omid roosta
3
(
Ph.D. student of Persian language and literature, Payame Noor University of Tehran
)
Keywords: Allegory, Hadiqat al-Haqiqah, Sufi concepts, Sana'i, Education and training.,
Abstract :
Sana'i is one of the Sufi poets who, through the use of allegory, presents profound Sufi themes in a simple and eloquent language. In fact, allegory is one of the important literary genres that Sufi poets have shown a particular affinity for. The value and capabilities of allegory lie in the expression of one or more Sufi or ethical concepts. Sana'i often conveys allegorical discussions through various tales and allegories, and it is this importance and capability of allegory that allows it to encompass the expression of one or more sublime and Sufi or ethical concepts, which is why poets have cast them in the form of a mathnawi (a rhymed couplet poem). The allegory of the Geber and the bird is one of the tales in which Sana'i, in addition to storytelling, also focuses on ethical and educational concepts. The garden of Sanayi is recognized as the first mystical didactic poem that contains numerous allegories replete with moral lessons and advice. It is better to find a way into the heart of the beloved through any means, and this is why our mystic poets have cleverly utilized allegory to gain access to the hearts of their audience and approach their educational objectives. Fundamentally, the human nature has an inherent affinity and compatibility with allegory and storytelling.
الف- کتاب برومند سعید، محمد جواد(1370) زبان تصوف، تهران ، پازنگ
پورنامداریان، تقی(1375) رمز و داستان های رمزی ، تهران، انتشارات علمی فرهنگی.
داد، سیما(1385) ، فرهنگ اصطلاحات ادبی، تهران، مروارید.
دهخدا، علی اکبر،(1341) امثال و حکم،تهران ، انتشارات امیرکبیر .
رضوی مدرس، (1349)تعلیقات حدیقه الحقیقه، تهران، مؤسّسه مطبوعاتی علمی.
سنایی، غزنوی، مجدودبن آدم. (1359)، حدیقه الحقیقه و شریعه الطریقه، به تصحیح محمدتقی مدرس رضوی، چ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
شمیسا، سیروس، (1374)، بیان و معانی، تهران: فردوسی.
شفیعی کدکنی، محمدرضا،(1370) صور خیال در شعر فارسی، تهران، انتشارات آگاه.
عطار، فریدون محمد بن ابراهیم نیشابوری(1392) مصیبت نامه، تهران، سخن.
فتوحی، محمود، (1393)، بلاغت تصویر، چ سوم، تهران: سخن.
فتوحی، محمود و محمدخانی، علی¬اصغر (1385)، شوریده¬ای در غزنه، تهران: سخن.
همایی، جلال¬الدین( 1377)، فنون بلاغت و صناعات ادبی، قم، نشر نما.
*معین، محمد (۱۳۵۷). فرهنگ فارسی، ۶ جلد، چاپ دوم، تهران، امیرکبیر.
یثربی، سیدیحیی (1366 الف)، سیر تکاملی و اصول و مسائل عرفان و تصوف، تبریز: دانشگاه تبریز
ب- مقالات برادران، شکوه،بررسی جنبه‌ها و جلوه‌های تمثیل در اشعار خاقانی،فصل نامه زیبا شناسی ادبی،سال 13،شماره 29.
شمشیری، بابک و نقیب¬زاده، عبدالحسین (1384)، «فرایند تعلیم و تربیت با اقتباس از مبانی عرفان اسلامی»، دوماهنامۀ دانشور رفتار، سال دوازدهم، شمارۀ 12، 74-89.
صرفی، محمدرضا و اسفندیاری، مهسا (1390)، «شعر تعلیمی در منظومه¬های عطار»، پژوهشنامه ادبیات تعلیمی، سال سوم، شمارۀ 12، 103-126.
علی¬مددی، منا (1394)، «تبارشناسی ادبیات تعلیمی»، پژوهشنامه ادبیات تعلیمی، شمارۀ 25، 117- 146.
فرخ¬نیـا، مهین¬دخـت (1389)، «سـاختار داستانی حکایت¬ها در حدیقه سنایی»، کاوش¬نامه، سال یازدهم، شمارۀ 21، 42-20.
موسوی¬نسب، سیدمحمدرضا (1393)، «اهداف، اصول و روش¬های تربیت عرفانی»، اسلام و پژوهش¬های تربیتی، سال ششم، شمارۀ 2 (پیاپی 12)، 19-36.
یلمه¬ها، احمدرضا (1390)، «بررسی تطبیقی اشعار تعلیمی فردوسی و حافظ»، پژوهشنامه ادبیات تعلیمی، شمارۀ 11، 178-153
ج- پایان نامه ها سیدی وفایی ودیگران ( 1389) بررسی تطبیقی نگرش مولانا ،عطار وسنایی در عالم تمثیل، پایان نامه دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر، دانشجو جلیل کریمپور خامنه.