The effectiveness of short-term solution-oriented treatment on resilience, life expectancy and distress tolerance in female children suffering from father bereavement in Sari city in 1402
Subject Areas : Health Sciences and Psychologynegar mohammadjanzadeh 1 , Ebrahim Mohammadian 2 *
1 - دانشجو
2 - Assistant Professor, Department of psychology, Islamic Azad University, Neka Branch, Neka, Iran
Keywords: short-termsolution-oriented treatment, resilience, life expectancy, distress tolerance,
Abstract :
The purpose of the current research was the effectiveness of short-term treatment based on resilience, life expectancy and distress tolerance in female children suffering from father bereavement in Sari city in 1402. The statistical population of the present study was made up of all female children suffering from father bereavement in the city of Sari in 1402. The statistical sample of the research consisted of 40 people who referred to the counseling center in Shahr Amol, which was selected as available sampling. Data collection tools included Connor and Davidson resilience questionnaire, Miller life expectancy and distress tolerance. In addition to using descriptive statistics (mean, standard deviation) to answer the research hypotheses, the collected data were analyzed using SPSS26 software. The results showed that short-term treatment The solution focused on resilience, life expectancy and distress tolerance is effective in female children suffering from father bereavement. According to the severity of the effect, short-term solution-oriented treatment on life expectancy has a greater effect than resilience and distress tolerance in female children suffering from father bereavement.
1. بصیری فر، مهلا و موسوی نژاد، سیدمحمود. (1401). اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و انسجام روانی زنان نابارور. تحقیقات سلامت در جامعه، 8(1)، 81-92.
2. رحمتی، صمد؛ هوشمندی، رودابه؛ موسوی انزهایی، آرزوسادات و دهاقین، وحیده. (1399). اثربخشی آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل بر تحمل پریشانی و حل مسئله اجتماعی نوجوانانِ بزهکار. پژوهش‌های روان شناسی اجتماعی، 10(37)، 45-64.
3. نصیری، اعلا؛ خسروی، صدراله؛ قادری، زهرا و وفایی، طیبه. (1393). اثربخشی آموزش گروهی شیوه‌های حل مساله بر کاهش بحران هویت نوجوانان دختر (فرزندان جانبازان). طب جانباز ( Iranian journal of War and public health)، 3(9)، 37-43.
4. محمدیاری، انسیه، و حسینیان، سیمین. (1397). فراتحلیل اثربخشی درمان کوتاه مدت راه‌حل محور بر زوج درمانی (ایران، 1396 1385). فرهنگی تربیتی زنان و خانواده، 13(43)، 33-52.
5. زارعی محمود آبادی حسن، سدرپوشان نجمه، کلانتری مریم. اثربخشی آموزش گروهی مقابله با سوگ در بهبود تجربه سوگ ناشی از کووید-۱۹ در زنان سوگوارشهر یزد. طلوع بهداشت. ۱۴۰۲; ۲۲ (۱) :۱۶-۳۱
6. نامجو، فرهاد؛ سجادیان، ایلناز و گل پرور، محسن. (1399). اثربخشی درمان پردازش شناختی بر تنظیم شناختی هیجان و رشد فردی فرزندان خانواده‌های شاهد و ایثارگر. خانواده درمانی کاربردی، 1(4)، 1-17.
7. Steven، T. (2022). Pandemi and Clinical Psychology، Comprehensive Clinical Psychology، 10.1016/B978-0-12-818697-8.00164-3، (151-166).
8. Bertuccio، R. F.، & Runion، M. C. (2020). Considering grief in mental health outcomes of COVID-19. Psychological Trauma: Theory، Research، Practice، and Policy، 12(S1)، S87–S89. https://doi.org/10.1037/tra0000723
9. Ayar, D., & Sabancioğullari, S. (2022). The effect of a solution-oriented therapy on the depression levels and the perceived social support of depressive patients. Archives of Psychiatric Nursing, 36, 62-69.
10. Prochaska, J. O., & Norcross, J. C. (2018). Systems of psychotherapy: A transtheoretical analysis. Oxford University Press.
11. Conway, C. C., Naragon-Gainey, K.,& Harris, M. T. (2021). The structure of distress tolerance and neighboring emotion regulation abilities. Assessment, 28(4), 1050-1064.