Explaining Iranian Cultural Diplomacy towards Iran Phobia
Subject Areas : INTERCULTURAL STUDIES QUARTERLYSeyed Mehdi Mirmohammad sadeghi 1 , rahmat hajimineh 2
1 - Islamic Azad University of Tehran branch
2 - Department of International Relations, East Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
Keywords: Islamic Republic of Iran, Soft power, Public Diplomacy, Cultural diplomacy, Iran phobia,
Abstract :
It is one of the most important mechanisms and means of acquiring foreign policy goals of the Islamic Republic of Iran, the formulation, regulation and implementation of effective cultural diplomacy as a prominent example of the supreme diplomacy and its soft power. Cultural diplomacy is conducted by governments, but it is sometimes performed by other non - governmental actors, which are regarded as a support for foreign policy objectives and means of public diplomacy. With the events of the Islamic Revolution in Iran, because of the nature of the revolution and ideological conflict with the USA, Western countries and their regional allies, Iran has been on the verge of fear as a form of Iran phobia, from opposites in the scope of States and Muslim and Non Muslim nations. The main question of this research is that “How was Iran’s cultural diplomacy confronting with Iran phobia? According to the research findings; which has been done using descriptive method; the research hypothesis is that, considering the favorable capacities of Iranian cultural diplomacy, the use of these capacities is passive because of the multiplicity of decision - making centers and has failed to serve as a tool in the service of public diplomacy and Iran's soft power, and using different tools, challenges to the Iran phobia and confront it.
1- بیگی، مهدی (1389)، قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران، چاپ سوم، تهران: نشر دانشگاه امام صادق(ع).
2- جمالزاده، ناصر(1391). «قدرت نرم انقلاب اسلامی ایران و نظریة صدور فرهنگی انقلاب»، فصلنامه پژوهشنامه انقلاب اسلامی، شماره 4، پاییز، ص 61 تا 86
3- جوادی ارجمند، محمد جعفر(1394). «دیپلماسی عمومی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در روابط با کشورهای حوزه خلیج فارس»، فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی سال دوازدهم تابستان 1394 شماره 41، ص 9 تا 28
4- خانی، محمدحسن (1384). «دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی کشورها»، فصلنامه دانش سیاسی. شماره 2 ، ص 135 تا 148
5- خراسانی، رضا (1387). «جایگاه و نقش قدرت فرهنگی در سیاست خارجی و تاثیر آن بر روند تحولات جهانی»، فصلنامه علوم سیاسی، شماره 41 ، بهار، 25 تا 48
6- درخشه، جلال، غفاری، مصطفی(1390). «دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در جهان اسلام فرصتها، اقدامات، اولویتها و دستاوردها»، فصلنامه مطالعات فرهنگ - ارتباطات. سال دوازدهم. شماره 1، ص 9 تا 46
7- دهشیری، محمدرضا(1397). نشست دیپلماسی عمومی و دیپلماسی مردم‌محور ایران، http://www.ibna.ir/fa/doc/report/260749 ، تاریخ بازدید: 24 خرداد 1398
8- دهقانی فیروزآبادی، سیدجلال (1389) . دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسالمی در منطقه خلیج فارس، فصلنامه سیاست. مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دوره 40، شماره 4 ، 103- 122
9- سیمبر، رضا (1396)، انقلاب اسلامی و دیپلماسی فرهنگی: از نظریه تا عمل، فصلنامه اندیشه سیاسی در اسلام، شماره 14، پاییز ، 47 - 68
10- شریعتی نیا، محسن (1389) . ایران هراسی؛ دلایل و پیامدها، فصلنامه روابط خارجی، سال دوم، شماره ششم، 191 تا 208
11- میرکوشش، امیر هوشنگ(1393). تبیین دیپلماسی عمومی و فرهنگی از منظر سازه انگاری جهان وطنی، قابل دسترس در: www.iisajournals.ir/article_41967 ، آخرین بازدید: 11/4/98
12- نرگسی علی پور، زهرا(1393). «اندیشه ایران هراسی و بازتولید آن در سیاست خارجی امریکا در دوران ریاست جمهوری اوباما»، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، مقدمه
13- هرسیج حسین، تویسرکانی، مجتبی (1389). تأثیر مؤلفههای هویتساز ایرانی بر قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه تحقیقات فرهنگی، شماره 9، ، 151 تا 179
14- همشهری آنلاین (1392). ایران از گردشگری ضعیف به رتبه برتر رقابت‌پذیری گردشگری جهان رسید،http://hamshahrionline.ir/details/207508 دسترسی در 6 خرداد 1398.
1- Aguillar, M (1996).Cultural diplomacy and foreign Policy: German-American relations, 1955-1968.NY:Peter Lang Publication
2- Haass, R. N ( 2006). The New Middle East, At: https://www.foreignaffairs.com/articles /middle-east/2006-11-01/new-middle-east
3-HuxleyJ (1946).UNESCO its purpose and its philosophy, Reprieved from www.unesco.org/images/0006 /000681/ 068197eo.pdf.
4- Little, R(2008). The Balance of Power in International Relations: Metaphors, Myths and Models, London: Cambridge University Press.
5- Mersheimer, J. J (2001). Anarchy and the struggle for power. In: The tragedy of great power politics. New York and London: W W Norton & Company. pp 29-54
6- Meridor, D (2008 ). Sixth Session - Iran, Regional Hegemony and Proliferation”, Retrieved 02 29, 2010, from IISS: http://www.iiss.org.uk/conference
7-Meshahi, M Celebration of Nowruz( 2001). Iran’s foreign policy toward Russia, central Asia and caucus, in, Iran at the crossroads, (ed) by John . L. Sposito and R.K. Ramzani, London Palgrave.
8- Ram, Haggi (2009). Iranophobia: The Logic of an Israeli Obsession, Stanford: Stanford University Press
9- UNESCO (2011). Retrieved 27 May, 2013, from http://www.unesco.org/new/
en/unesco/events/unesco-house/cultural-events/?cHash=8f18d4a0f7&tx_browser_pi1[showUid]=3328
10- Villanueva, c (2007).Representing cultural diplomacy: soft power, cosmopolitan constructivism and nation branding in Sweden and Mexico, Vaxjo University Press.
11-Walt, S.M (1990).Origins of Alliances”, New York, Cornell University Press
12-Wendt, A (1992). Anarchy is what states make of it: The social construction of power politics, International Organization, 46(2).
_||_