The Relationship between Social Intelligence and Self-Efficacy with Students' Creative Problem Solving Style
Subject Areas : Other
Ali Khalegkhah
1
(Assistant Professor, Department of Educational Sciences, University of Mohaghegh Ardabili, Ardebil, Iran)
Ali Rezaiisharif
2
(Assistant Professor, Department of Educational Sciences, University of Mohaghegh Ardabili, Ardebil, Iran)
Ali Sheikholslamy
3
(Assistant Professor, Department of Educational Sciences, University of Mohaghegh Ardabili, Ardebil, Iran)
Masoomeh Pirgholi kivi
4
(university of mohaghegh Ardabili,ardabil, iran)
Keywords: Students, Social intelligence, Creative problem solving style, Self &ndash, efficacy,
Abstract :
Abstract: Objective: The purpose of this study was to investigate the relationship between social intelligence and self-efficacy with creative problem solving style of girl students in Ardebil city. Method: This study examined the relationship between social intelligence and self – efficacy with creative problem solving style of girl students in Ardabil city. The research design was descriptive and correlational. The study population research included all students high school second period in Ardabil (6745 patients) were enrolled in the academic year 94-95, was included. Sample was selected 380 individuals based on kerjessy and Morgan table by cluster random sampling method. The data gathering tool was a problem solving style questionnaire, a self-efficacy questionnaire and Trumsu's social intelligence scale. For data were analyzed using SPSS 20 software, Pearson correlation coefficient and multiple regression tests. Results: The test results show that a significant positive relationship between social intelligence and self - efficacy with creative problem solving style. Regression analysis results showed that 9% of the total variance of creative problem solving style is predicted by social intelligence and self-efficacy variables. Self-efficacy can significantly predict the problem of creative problem solving. Conclusion: Therefore, it can be concluded that social intelligence and self-efficacy are the effective and related variables of the creative problem solving.
اعظمی، موسی؛ جلیلیان، سارا؛ هاشمی امین، ناهید (1394). تحلیل آثار اجتماعی، اقتصادی و محیطی گردشگری پایدار (مطالعه موردی: روستاهای نوره). مجله برنامه ریزی و توسعه گردشگری. 14: 154-174.
اصفهان زیبا (1395) گشت و گذاری در محلات منطقه سه، احیای بافت قدیم و هویت بخشی محلهها، شماره 38، صص 1-16. (گزارش مصاحبه با مهندس کارگر، شهردار منطقه سه).
بسته نگار،مهرنوش؛ حسنی، علی؛ خاکزار بفروئی، مرتضی (1396). طراحی مدل مفهومی گردشگری خلاق، نشریه گردشگری و توسعه، 6(1): 81-108.
-بسته نگار، مهرنوش (1393). نماد رنگ در برند گردشگری خلاق. مجله هنر و تمدن شرق. 4 (11):43-61.
-بابایی همتی، روشن؛ ارض پیما، سیامک؛ شاهی، نگین (1394). عوامل موثر بر انتخاب شهر رشت به عنوان مقصد گردشگری خوراک نشریه جستارهای اجتماعی. 1 (2): 14-60
تیموری ،راضیه؛ کرمی، فریبا؛ تیموری، زینب؛ صفدری، امین (1393). عوامل موثر بر گردشگری مکانهای تاریخی شهری (مطالعه موردی: بازار تاریخی تبریز). نشریه گردشگری شهری، 1 (1): 63-78.
جعفرخانی، فاطمه (1396). بررسی تأثیر آموزش بر اعتبار آزمون های خلاقیت، خلاقیت و ابتکار در علوم انسانی، 8 (3): 217-240.
رفیعیان، محسن؛ بمانیان، محمدرضا؛ رفیعیان، مجتبی (1389). شناسایی پهنه های زمینه ساز توسعه خلاق بافت های فرسوده با رویکرد گردشگری. مدیریت شهری. 8 (25): 235-257.
ربانی خوراسگانی، علی؛ ربانی، رسول؛ ادیبی سده، مهدی؛ مؤذنی، احمد (1390). عنوان بررسی نقش تنوع اجتماعی در ایجاد شهرهای خلاق و نوآور در گردشگری اصفهان با استفاده از روش تحلیل دادههای ثانویه، جغرافیا توسعه، (21): 159-180.
رحیمی، محمد؛ پازند، فاطمه (1395). الگوی گردشگری خلاق شهری در ایران با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی، فصلنامه علمی – پژوهشی ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. 6 (13): 97-124.
سپهرنیا، رزیتا (1394). نگرش خلّاق به صنعت گردشگری در ارتقائ سرمایه فرهنگی ایران، فصلنامه علمی – پژوهشی ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. 4 (4): 51-70.
شفقی، سیروس (1381). جغرافیای اصفهان. انتشارات دانشگاه اصفهان. 1 (1).
شفیعی، زاهد؛ فرخیان، فیروزه؛ میرقدر، لیلا (1393) اصفهان به عنوان شهر خلاق صنایع دستی با رویکرد توسعه گردشگری، نشریه جغرافیا، 12 (43): 251-278.
شهرداری منطقه سه اصفهان (1395)، واحد آمار و اطلاعات.
عبدالهی، علی اصغر؛ غضنفرپور، حسین؛ بشردوست، نسرین (1395). بررسی بافت شهری با رویکرد توسعه گردشگری، فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری منطقه ای. 6 (21): 77-94.
عبداللهی، علی اصغر؛ بهداشت، سعیده (1394) شناسایی پتانسیل های زمینه ساز توسعه خلّاق در بافت فرسوده - تاریخی با تاکید بر ارتقای گردشگری (نمونه موردی: محلّه میدان ارگ، منطقه ۱ شهر کرمان، مطالعات نواحی شهری، 2 (5): 97-118.
محمدی، علی؛ محرر، معصومه؛ باباخانی فرد، محمدصادق (1395) ارائه چارچوبی برای ارزیابی محصولات گردشگری خلاق با استفاده از کارت امتیازی متوازن، گردشگری و توسعه، 5 (2): 17-34.
قربانی، رسول؛ حسین آبادی، سعید؛ طورانی، علی (1392). شهرهایخلّاق،رویکردیفرهنگیدرتوسعهشهری، فصلنامه مطالعات جغرافیایی مناطق خشک. 3 (11): 1-18.
کیخا، احمد؛ عباسپور، عباس (1398). رابطه بین هوش سازمانی و عملکرد سازمانی با میانجیگری خلاقیت، فصلنامه علمی- پژوهشی خلاقیت و ابتکار در علوم انسانی، 8 (4): 1-32.
غفاری، علیرضا؛ ازکیا، مصطفی (1396). برساخت اجتماعیِ خلاقیت تحلیلی جامعه شناختی از دیدگاه اساتید و فارغ التحصیلان رشته جامعه شناسی و کامپیوتر درباره پژوهش خلاقانه، فصلنامه علمی- پژوهشی خلاقیت و ابتکار در علوم انسانی، 7 (2): 111-148.
مختاری ملکآبادی، رضا؛ سقایی، مهدی؛ ایمان، فاطمه (1393). سطح بندی مناطق 15گانه اصفهان از لحاظ شاخصهای شهر خلاق، مجله برنامه ریزی شهری، 5 (16): 105تا120.
ملکی، سعید، مرادی مفر، سمیرا، حسن زاده، اکبر (1394) الویت بندی شاخص های شهر خلاق با استفاده از مدل تحلیلی شبکه ANP مورد مطالعه مناطق شهری 1 و 4 شهر زنجان، فصلنامه شهر پایدار، 2 (1): 78-98.
مشکینی، ابوالفضل؛ سلطان زاده، اکبر؛ رحمتی، اکبر؛ زارعی، یوسف (1391). فرصتها و معضلات گردشگری مراغه. فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری. 1 (1): 83-101.
مومنی، مهدی؛ بیک محمدی، حسن؛ مهدیزاده، زهره(1389). تحلیلی بر طرح های نوسازی بافت فرسوده جویباره، مطالعات و پژوهشهای شهری منطقه ای، 7 (2): 31-52.
مهرانفر، ناصر؛ اصغرپور ماسوله، احمدرضا؛ فولادیان، احمد (1391). تأثیر زندگی مالکان و ساکنان بافتهای فرسوده و تمایل آنها به مشارکت در بهسازی و نوسازی در شهر مشهد. دوفصلنامه علوم اجتماعی. 9(7):157-182.
رحیمی، محمد؛ پازند، فاطمه (1395). الگوی گردشگری خلاق شهری درایران، فصلنامه علمی- پژوهشی ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 6 (23): 97-124.
محمدی، علی؛ محرر، معصومه؛ باباخانی فرد، محمدصادق (1390). ارائه چارچوبی برای ارزیابی محصولات گردشگری خلاق، نشریه گردشگری و توسعه. 5 (2): 25-30
مهاجر، بشری؛ شفیعی، زاهد؛ خواجه احمد عطاری، علیرضا (1397). بررسی نقش گردشگری خلاّق هنرمحور با تأکید بر آموزش صنایع دستی به کودکان (مطالعه موردی: شهر اصفهان)، فصلنامه علمی- پژوهشی ابتکار و خلاقیت و ابتکار در علوم انسانی، 7 (1): 1-16.
Bang loo, D. (2014). A Classification of Tourists in Creative Tourism, Tourism Management. 42, 248-259.
Ching-Fu, C., Shih-Huan, C. (2019). Antecedents and consequences of perceived coolness for Generation Y in the context of creative tourism - A case study of the Pier 2 Art Center in Taiwan, Tourism Management, Volume 72, 121-129.
David, R.,Gunjan, S.,Fernando, C., & Pauline, D. (2017). Archaeological tourism: A creative approach, Annals of Tourism Research, 67, 37-47.
Florida, R. (2002). The Rise of the Creative Class. And how it’s Transforming Work, Leisure, Community and Everyday Life. NewYork. N.Y.: Basic Books.
Jongwon, L., & Heeseok, L. (2015). Deriving Strategic Priority of Policies for Creative Tourism Industry in Korea using AHP, Procedia Computer Science, 55, 479-484.
Houng, V. (2014). Commerce and Innovation in Creative Tourism, Kent Echo Magazine Tourism, 19(8), 763-771.
Horng, J.S., Tsai, C.Y., Yang, T.C., Liu, C.H.C., & Hu, D.C. (2016). Exploring the relationship between proactive personality, work environment and employee creativity among tourism and hospitality employees, International Journal of Hospitality Management, 54, 25-38.
Ken, S. (2013). An innovative creative experience model in Creative Tourism, magazine Parmogan, 41, 153-174.
Scott, A.J. (2007). Capitalism and urbanization in a new key? The cognitive-cultural dimension. Social Forces, 85(4), 1465-1482.
Sasaki, M. (2008). Developing Creative Cities through Networking. Policy Science, (15) 3, p54.
Sarac, M., Efil, I., Eryilmaz, M. (2014). Astudy ofthe relationship between person-organization fit and employee creativity. Management Research Review; 37(5), 479 –501.
Siow, K., Tan, S., FarKung, D.,& Bang, L. (2013). A MODEL OF ‘CREATIVE EXPERIENCE’ IN CREATIVE TOURISM, Annals of Tourism Research, 41, 153-174.
Rusentraub, M.S., Joo, M. (2009). Tourism and economic development: Which investments produce gains for regions, Tourism Management, 30(2), 759-770.
Richard, G. (2017). development of tourism from culture to creativity, journal of management studies and tourism, 7 (17), 9-15.
Richards, G. (2012). Review of Creative Tourism, Journal of Consumption and Tourism. 4 (2): pp. 1-11
Vi, L.H (2007). Creative Travel, A Model for Tourism, Science Tourism. 4 (7), 42-55.
Rogrens, K. (2015). The Creative Industries of Urban Tourism of South Africa, urbn froum, 5(11), 149-166.
Primes, R. (2010). Supply of Creative Tourism, Science Journal of Journalism, 7 (3), 88-106.
Vasilva, R. (2010). Business Model in Creative Tourism, Journal of the Black Sea Tourism Association. 12 (17), 74-89.
Wiwik, S., Wiendu, N., Budi, P., & Ahmad, S.(2019). Urban Heritage Towards Creative-based Tourism in the Urban Settlement of Kauman – Surakarta, Procedia Computer Science, 55, 479-484.
Yong, Q., &Chih-Hsing, L. (2016). How to establish a creative atmosphere in tourism and hospitality education in the context of China, Journal of Hospitality, Leisure, Sport & Tourism Education,
_||_