Explaining the Indicators of Measuring Social Justice in Housing Architecture

Subject Areas : architecture

Marjan Jenab ¹ , Hadiseh Kamran Kasmaei ² , Ahmad Mirza Kochak Khoshnevis ³

1 - Ph.D. Candidate in Architecture, Department of Architecture, Pardis Branch, Islamic Azad University, Pardis, Iran.
2 - Assistant Professor, Department of Architecture, Pardis Branch, Islamic Azad University, Pardis, Iran
3 - Assistant Professor, Cultural Heritage and Tourism Research Institute, Iran.

Received: 2021-02-21 Accepted : 2022-03-09 Published : 2022-06-22

Keywords: Social Justice, Spatial Justice, social housing, Justice-oriented housing,

Abstract :

Social justice has always been one of the most critical citizenship rights. Although spatial justice offered new interpretations in urban planning, it has not been comprehensively defined in housing architecture. The purpose of this study is to obtain indigenous definitions and explain the indicators of measuring social justice in Iranian housing architecture. This research has been done to combine qualitative and quantitative methods with the Weighting model of variables with the help of SPSS software and hierarchical analysis. The theoretical approach was based on the indexing method. First, the library-documentary studies, by reviewing the texts and library documents, the different definitions of Eastern and Western philosophers from the concept of social justice have been studied, and related materials have been extracted from reliable sources. In the other part, the views of contemporary Iranian architects regarding the indigenous pattern of Iranian settlement were examined. Then, by a comparative study of spatial justice indicators and critical factors of housing patterns in Iran, the most important factors affecting the measurement of spatial justice in Iranian housing were obtained. Indicators of social justice in Iranian housing were classified into five categories: conceptual, physical, climatic, social-cultural and, visual aesthetics. Physical categories such as symmetry in the plan, geometric form of blocks, variability in the unit area and, the type of proximity of residential blocks have been studied. Conceptual categories were assessed with questions about spatial hierarchy, flexibility within residential units, resident participation, and space security. Environmental and climatic variables were assessed with questions related to light, ventilation and landscape, balcony, area and, variety of common spaces. Social and cultural indicators were assessed by factors such as the existence of shared service spaces, the social interactions in the open spaces of the complexes, privacy, prediction of units and spaces for the disabled, and for the visual factor items such as the variety of block form, use of decorations, Facade and, the effect of building height, uniformity and uniformity of blocks were evaluated. Finally, the criteria were validated through a questionnaire between professors and experts. The results showed: Units' access to sunlight, proper ventilation, and landscape, provision of spaces for the disabled, attention to spatial hierarchy, flexibility and participation of residents in the development of the residential complex and diversity of common spaces, space security, and diverse area are the most important factors in promoting spatial justice in residential architecture and the use of decorations on the facade in social housing received the lowest score. To conclude, while there are several expressions about social justice, we tried to put spatial justice on a scale, which is the scope of architects, with the help of criteria. These indicators can be effective in creating a conceptual model for creating future spaces. This is done to improve the quality of urban life of vulnerable citizens in social housing. In the hope that in addition to creating physical spaces as a shelter, we can further consider social justice, which has a direct impact on increasing citizens' satisfaction.

References:

1. افروز، مریم؛ طبیبیان، منوچهر؛ و احمدی، بهمن. (1396). سنجش عدالت فضایی به منظور دسترسی برابر به فرصتهای اجتماعی (نمونه مطالعه: بافت قدیم شهر قزوین). مطالعات ساختار و کارکرد شهری، 4(14)، 53-74. http://shahr.journals.umz.ac.ir/article_1791.html


2. الهوئی نظری،زهرا؛ و دولت آبادی، فریبرز. (1393). بررسی معیارهای زیبایی شناسی در طراحی مجتمع های مسکونی. مجموعه مقالات اولین کنگره بین المللی افق های جدید در معماری و شهرسازی. دی 17-18. تهران: دانشگاه تربیت مدرس دانشکده هنر و معماری. https://civilica.com/doc/380824/


3. بانی مسعود، امیر. (1394). معماری معاصر ایران. تهران: هنر معماری قرن.


4. بهرام پور، مهدی. (1394). شهر عدالت محور(عدالت فضایی در مدیریت شهری تهران). پایان نامه دکتری. دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری، تهران. https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/2de542690cec87a4f82e47deb4a387fa


5. پوردیهیمی، شهرام. (1391). شهر، مسکن و مجموعه ها. تهران: آرمان شهر.


6. پور عزت، علی اصغر. (1383). ضرورت توسعه فرهنگ عدالت پذیر برای نیل به جامعه عدل موعود. انتظار موعود، 3(9)، 23-30.

 http://ensani.ir/fa/article/187608/

7. تقوایی، علی اکبر؛ بمانیان، محمدرضا؛ پورجعفر، محمدرضا؛ و بهرام پور، مهدی. (1394). میزان سنجش عدالت فضایی در چارچوب نظریه شهر عدالت محور (مورد پژوهی: مناطق 22 گانه شهرداری تهران). مدیریت شهری،14( 38 )، 391-423. https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=247852


8. جمعه پور، محمود؛ و ابراهیمی، اکبر. (1394). سنجش و ارزیابی اصول پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی. مطالعات جامعه شناختی شهری، 16، 1-30.

https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=260210

9. حبیبی، سید محسن. (1395). شرح جریان های فکری معماری و شهرسازی در ایران معاصر. تهران: دفتر پژوهش های فرهنگی.


10. داداش پور، هاشم؛ علیزاده، بهرام؛ و رستمی، فرامرز. (1394). تبیین چارچوب مفهومی عدالت فضایی در برنامه ریزی شهری با محوریت مفهوم عدالت در مکتب اسلام. نقش جهان، 5(1)، 75-84. https://bsnt.modares.ac.ir/article-2-816-fa.html 


11. راپاپورت، آموس. (1366). منشأ فرهنگی مجتمع های زیستی. (راضیه رضازاده، مترجم). تهران: جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران. (نشر اثر اصلی 1977).


12. رالز، جان. (1397). نظریه ای در باب عدالت. (مرتضی نوری، مترجم). تهران: نشر مرکز. (نشراثر اصلی 1999).


13. سعیدنیا، احمد. (1382). کتاب سبز شهرداری: شهرسازی جلد(1). تهران: نشر وزارت کشور، مرکز مطالعات برنامه‌ریزی شهری.


14. سلیمانی، محمدرضا؛ اعتصام، ایرج؛ وحبیب، فرح. (1395). بازشناسی مفهوم و اصول هویت در اثر معماری. هویت شهر، 10(25)، 15-26.

https://hoviatshahr.srbiau.ac.ir/article_9225.html

15. شکوهی بیدهندی، محمد صالح؛ سبحانی، علی؛ و ژند، سپهر. (1397). آسیب شناسی پروژه مسکن مهر با توجه به آموزه های شهرسازی الگوی بومی سکونت(مورد مطالعاتی: بندر خمیر). پژوهش های معماری اسلامی، 6(3)، 91-115. https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=483618


16. ضرغامی، اسماعیل. (1396). نظریه پایداری اجتماعی و مجتمعهای مسکونی. تهران: دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی.


17. طبیبیان، منوچهر؛ شکوهی بیدهندی، محمد صالح؛ و ارباب، پارسا. (1389). ارزیابی عدالت اجتماعی در طرح منظر شهری محله نوبخت. آرمانشهر، 5، 111-122.

https://www.sid.ir/fa/Journal/ViewPaper.aspx?ID=154946

18. فرخ زنوزی، عباس. (1380). ضرورت نوزایی شهری. هفت شهر، 1(4)، 6-15.


19. لینچ، کوین. (1395). تئوری شکل شهر. (سیدحسین بحرینی، مترجم). تهران: دانشگاه تهران. (نشر اثر اصلی 1999).


20. مفیدی شمیرانی، سید مجید؛ کامران کسمائی، حدیثه؛ و مفیدی، محمد رضا. (1395). مسکن اجتماعی تبلور هویت، فرهنگ، پایداری. تهران: علم معمار رویال.


21. میرمیران، سیدهادی. (1385). رویکردی جدید در معماری معاصر ایران. معماری و شهرسازی، 84، 12-17.


22. ندیمی، هادی. (1376). آئین جوانمردان و طریقت معماران (سیری در فتوت نامه های معماران و بنایان و حرف وابسته). صفه، 7(21)، 6-21.


23. هاروی، دیوید. (1394). عدالت اجتماعی و شهر. (محمدرضا حائری، مترجم). تهران: سازمان فناوری مطالعات و ارتباطات. (نشراثراصلی 2009).


24. هاشم نژاد، هاشم. (1378). ساختار فضایی طرح. معماری و شهرسازی، 9(54و55) ، 70-124.


25. هزارجریبی، جعفر. (1390). بررسی احساس عدالت اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن (مطالعه موردی شهر تهران). جامعه شناسی کاربردی، 3، 41-62.

http://ensani.ir/fa/article/299124/

26. Agyeman, J., Bullard, R . D., & Evans, B. (2003). Just sustainabilities: development in an unequal world. Ma: MIT Press.

https://mitpress.mit.edu/books/just-sustainabilities

27. Fainstein, S. S. (2006). Planning and the just city. planning Education and Research. Proceedings of the Conference on Searching for the Just City, April 29, (pp. 25-56), New York: Columbia University.

https://www.researchgate.net/publication/242072460_Planning_and_the_Just_City

28. Gower, A. (2021). Energy Justice in Apartment Buildings and the Spatial Scale of Energy Sustainable Design Regulations in Australia and the UK. Frontiers in Sustainable Cities, )3(. Uk: The University of Manchester. https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/frsc.2021.644418/full


29. Lefebvre, H. (1992). The production of space. ( Nicholson-Smith,Trans.). Uk:Wiley-Blackwell Publishers Ltd.


30. McCauley, D. (2018). Energy justice. Palgrave Macmillan, Cham. https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-3-319-62494-5_1


31. Petrescu ,D., & Trogal, K. (2017) . The Social (Re)Production of Architecture: Politics, Values and Actions in Contemporary Practice. (1^st ed). UK: Routledge. https://www.routledge.com/The-Social-ReProduction-of-Architecture-Politics-Values-and-Actions/Petrescu-Trogal/p/book/9781138859494


32. Pitarch Garrido, M. D. (2018). Social Sustainability in Metropolitan Areas: Accessibility and Equity in the Case of the Metropolitan Area of Valencia (Spain). Sustainability, 10(2). https://doi.org/10.3390/su10020371


33. Soja, E. W. (2010). Seeking spacial justice. USA: University of Minnesota Press.

https://www.upress.umn.edu/book-division/books/seeking-spatial-justice

34. Yi Jian, I., Luo, J., & Chan, E. H.W. (2020). Spatial justice in public open space planning: Accessibility and Inclusivity. Habitat International, 97, 102-121. https://doi.org/10.1016/j.habitatint.2020.102122