Leveling the Development Rate of the Cities of Hamedan Province Using the Approach of Decreasing Spatial and Regional Inequalities
Hadi Rostami, PhD Student in Geography and Urban Planning, Malayer Branch
Subject Areas :
hadi rostami
1
,
Abbas Malek Hosseini
2
1 - PhD Student in Geography and Urban Planning, Malayer Branch, Islamic Azad University, Malayer, Iran
2 - associate professor at geography & urban planning, geography department, Malayer branch, Islamic Azad University, Malayer, Iran
Received: 2018-07-14
Accepted : 2018-11-06
Published : 2021-11-22
Keywords:
fuzzy logic,
development,
spatial inequalities,
Williamson’s differential coefficient,
Hamedan ,
Abstract :
Inequality in development among different cities has recently been under consideration of regional planning’s culture, and it is yet to be known in our country. It might look easy to comment on the development and backwardness of different regions, but quantitative measurement of the development cannot be considered a simple work. The purpose of this article is to determine the development level of cities in Hamedan province and also to analyze regional inequalities in this province. The research method used in this article is descriptive – analytical and the five indicators including; healthcare, social, cultural, educational, economical (agricultural – animal husbandry), and demographic structural occupation and infrastructural urban services have been studied. To determine the assumptions of the research and level of development of the cities, fuzzy logic techniques have been used. The fuzzy model has been designed in three phases to estimate the level of the development of cities each year. In the next stage, the trends of spatial inequalities for cities have been specified by Williamson’s differential coefficient model using the outputs of the fuzzy model. The level of development over 13 years (1380 – 1393) indicates that Hamedan with a developmental index of 0.65 is considered as the most developed city and Famenin with a development index of 0.29 is determined as the least developed one. The Pattern of the structure governing Hamedan region is determined as center- environs which requires authorities’ special attention to the equal distribution of facilities in the cities of the northern part of the province.
References:
امینی فسخودی، ع . 1384 "کاربرد استنتاج منطق فازی در مطالعات برنامهریزی و توسعه منطقهای "دانش و توسعه . 17 . نیمه دوم سال 1384 : 39، 43 .
بابلی یزدی، م. رجی سناجردی، ح. (۱۳۸۹) نظریههای شهر و پیرامون؛ چاپ چهارم، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم اسایی دانشگاهها (سمت).
حسین زاده دلیر، ک.(1382)، برنامهریزی ناحیهای، انتشارات سمت.
چلبی، م. 1375، جامعه شناسی نظم . تهران : نشر نی.
داداش پور، ه. علیزاده، ب. مدنی، ب. (۱۳۹۰) بررسی بر تحلیل روند توسعه یافتگی بر نابرابریهای فضایی در شهرستانهای استان آذربایجان غربی. مجلهی علوم اجتماعی۵۳، ۲۰۸-۱۷۳.
دهقان، ح. (۱۳۸۶) فرصتها در تهدیدها برای آموزش و پرورش در مواجهه با نابرابری فضایی در نگهداری اطلاعات بر ارتباطات». مجلهی تعلیم و تربیت- ۹۱، ۱۶۳-۱۳۳.
رضوانی، م. صحنه، ب. 1384 "سنجش سطوح توسعه یافتگی نواحی روستایی با استفاده از روش منطق فازی (مورد: دهستانهای شهرستانهای آق قلا و بندر ترکمن)."روستا و توسعه. 3. پاییز 1384 :1، 15 –
زیاری، ک. (۱۳۸۸) اصول و روشهای برنامهریزی منطقهای چاپ هفتم، تهران: دانشگاه تهران.
زیاری، ک. زنجیر جی، م. و سرخ کمال، ک. (۱۳۸۹)۔اسرائیل کلاسیک کارائی استانهای کشور از لحاظ توسعه یافتگی با استفاده از روش DEA. مجله مدرس علوم انسانی - برنامهریزی و آمایش فضا-۳، ۲۷۳- ۲۵۵.
سازمان مدیریت و برنامهریزی استان همدان، سالنامه آماری استان همدان، 1380.
سازمان مدیریت و برنامهریزی استان همدان، سالنامه آماری استان همدان، 1390.
سازمان مدیریت و برنامهریزی استان همدان، سالنامه آماری استان همدان، 1393.
فرج زاده، م. 1386، تکنیکهای اقلیم شناسی، تهران: خوشبین.
فطرس، م. بهشتی فر، م. (1385) تعیین سطح توسعه یافتگی استانهای کشور و نابرابری بین آنها طی سالهای 1373 و 1383، نامه اقتصادی، شماره 57، 122- 101.
مرکز آمار ایران(۱۳80)، نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن، شهرستانهای استان همدان. تهران: روابط عمومی سازمان برنامه و بودجه.
مرکز آمار ایران(1390)، نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن، شهرستانهای استان همدان. تهران: روابط عمومی سازمان برنامه و بودجه.
معصومی اشکوری، ح. 1389، اصول و مبانی برنامهریزی منطقه ای، چاپ پنجم. تهران: پیام.
میسرا، آر. پی، (1368)، توسعه منطقه ای روشهای نو، عباس مخبر، سازمان برنامه و بودجه، تهران.
یاسوری، م. (۱۳۸۸) بررسی وضعیت نابرابری منطقهای در استان همدان». محله‌ی جغرافیا و توسعه ناحیهای شماره ۱۲ معمر ۲۲۲ – ۲۰۰۱: 20.
احمدی،ب، م. ربیعی، س. 1393. سطحبندی میزان توسعه یافتگی استانهای کشور بر مبنای شاخصهای حمل و نقل جادهای با استفاده از تلفیق تکنیکهای AHP و Topsis، فصلنامه آمایش محیط ملایر، 8(29): 98-75.
صفی، س. نظریان، ا. 1393. نقش ساختار مدیریت شهری در توسعه فرهنگ شهر و شهرنشینی (مطالعه موردی: شهر همدان)، فصلنامه آمایش محیط، 8(29): 74-51.
لطفی، ح. رشیدی، م. 1393. تحلیل و رتبه بندی استانهای کشور ایران از نظر ظرفیتهای راهبردی سرزمینی، فصلنامه آمایش محیط، 7(27): 165-144.
Canderlaria, c., Daly, M. & Hale, G. (2009). Persistent Regional Inequality in China. Federal Reserve Bank of San Fran cisco
Kanbur, R., Venables, A j., 2005. spatial Inequality and Development, Oxford: Oxford University Press.
Purohit, B.C., (2008), Health and Human Development at Sub-state Level in India, the Journal of Socio-Economics, No. 37, PP. 2248-2260.
_||_
