Obstacles of walking and conduct from the point of view of Sheikh Baha'i and Ibn Faraz

Subject Areas : Contemporary Literature Studies

monireh khalili mahale ¹

1 - Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Shabester Branch, Islamic Azad University, Shabester, Iran

Received: 2024-04-03 Accepted : 2024-06-18 Published : 2024-10-09

Keywords: Sheikh Baha'i, Ibn Faraz, Mysticism, Obstacles to movement, selfishness, lust,

Abstract :

In this article, the obstacles of walking in the poems of Sheikh Baha'i and Ibn Faraz of Egypt have been investigated. The research method is library and its type is analytical-descriptive. The results of the research show that both poets have spoken about obstacles that can be a roadblock to reach the truth. Even though there are limited commonalities regarding the types of obstacles in the path of the two poets, the differences are more visible than the similarities, and the reason for this is the difference in the mystical worldview of the two mystical poets, explaining that Ibn Farez is only right path to reach He considers the true lover to be the path of love, and for this reason, he considers obstacles such as neglect, distance from love, and lack of recognition of the beloved, which are the obstacles in the way of man to reach true love, as obstacles to progress. On the other hand, Sheikh Baha'i believes in conventional mysticism and considers the combination of discovery and intuition as well as mystical sciences to be the most important potion for tasting the sweet taste of truth. For this reason, the obstacles that exist in the path of mysticism according to Sheikh Baha'i are different from the obstacles mentioned in Ibn Faraz's mystical world. Sheikh Baha'i considers things like extreme scientism, egoism, hypocrisy and flattery to be the most important obstacles to progress.

References:

ابن الفارض (1887)، ديوان، بیروت: دار صادر.
ابن فارض (1400)، بر چكاد چكامه عشاق (ترجمة دیوان ابن فارض إلى الفارسي)، طهران: مولی.
أكرمي، موسی، (1396)، شأن هستی¬شناختی عشق و آفرینش انسان؛ در فلسفه و عرفان، از افلاطون تا صدرالمتالهین، طهران: فردا.
أنوشه، حسن، (1380)، دانشنامه ادب فارسی در شبه قاره (هند، پاكستان، بنگلادش)، طهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
بدری ماشمیاني، بهرام، (1387)، عشق، عاشق، معشوق از منظر ابن فارض مصری، رسالة الماجستير، جامعة الإمام الخميني (ره) الدولية.
بهاءالدین العاملي، محمد بن حسین، (1389)، كلیات اشعار و آثار فارسی شیخ بهائی، تحقيق سعيد نفيسي، طهران: علم.
جوكار، منوچهر، (1391)، جوانب عرفانی در زندگی و شعر شیخ بهایی، مطالعات عرفانی پاییز و زمستان، العدد 16، صص 89-71.
حلمي، محمد مصطفی، (لاتا)، ابن¬الفارض والحب¬الإلهي، القاهرة: دارالمعارف.
دهخدا، علي‌أكبر، (1350)، لغت‌نامه، طهران: جامعة طهران.
دیلمي، عبدالعلي، (1389)، بررسی و مقایسه‌ی مضامین مشترك عرفانی در شعر حافظ و ابن‌فارض، أطروحة الدكتوراه، جامعة الشهيد تشمران بأهواز.
رحماني‌نجاد، معصومه وحسیني، علیرضا، (1395)، بررسی ویژگی¬های عشق در شعر حافظ و ابن فارض، كنگره بین المللی زبان و ادبیات، تربت حیدریه: جامعة تربت حیدریه.
صحرایي، سیمین، (1392)، خودشكوفایی در دیوان ابن فارض، رسالة الماجستير، جامعة مازندران.
غني، قاسم، (1393)، تاریخ عصر حافظ و تاریخ تصوف در اسلام، ط 12، طهران: زوّار.
كاشاني، كمال‌الدین عبدالرزاق (1370)، اصطلاحات‌الصوفیه، ط 2، طهران: بیدار.
حصوري، علي (1400)، عرفان شناخت، طهران: چشمه.
مصاحب، غلامحسین، (1380)، دایره‌المعارف فارسی، ط2، طهران: امیركبیر.
نيازي، شهريار؛ درستكار، هانیه و تقي‌زاده، معصوم، (1401)، آشنایی‌‌زدایی مفهومی در نو‌تركیب‌های عرفانی ابن فارض، الجمعیه الایرانیه للغه العربیه و آدابها، العدد63، صص 104-81.
یثربي، سید یحیی. (1385). فلسفه عرفان، ط3، قم: دفتر تبلیعات اسلامی حوزه علمیه قم.
یوست، فرانسوا، (1387)، درآمدی بر ادبیات تطبیقی، طهران: فروزش.