Introduction of the Balochi poem "Makkoran" of Ravanbod and its adaptation to "Haidar Baba" of Shahryar

Subject Areas : ...

Abdolghafour  Jahandideh ¹ (Associate Professor of Persian Language and Literature of Chabahar Navy University, Chabahar, Iran.)

Received: 2021-01-19 Accepted : 2021-06-03 Published : 2021-06-03

Keywords: comparative literature, Shahryar, Abdullah Ravanbod, Haidar Baba poem, Makkoran Poem,

Abstract :

Balochi literature has a long history and it has developed significantly in the contemporary period, but compared to the literature of some other ethnic groups in Iran it has remained unknown for various reasons. Poetical art has been an essential part of Baloch life and poetry still has many fans and enthusiasts. The Poetry of Ravanbad is the most popular and very famous in Balochistan. This bilingual poet has written many poems in Persian and Balochi languages, and his most important poem is "Makkoran". This poem is in Balochi and has 317 stanzas and it is in the traditional Balochi form and composed in the form of prosodic or poetical meter. The prominence of this poem is mostly due to the minstrels or the so-called "Pahlevanan". This is a small encyclopedia of knowledge of Balochistan, especially Makkoran and the people. This poetic work is considered to be one of the masterpieces of contemporary Balochi literature and it is at the peak of rhetoric and eloquence. The poet, in this poem talks about the culture, customs, past history, beauties of Balochistan, the originality and masculinity of Balochi people, the longing of the past of this people and the adherence to morality and religion. This poem is in many ways, comparable to the Turkish poem of Haidar Baba. In this article, we first present and review the structure and theme of Makkoran poem, and then we compare it to the poem of Haidar Baba

References:

• آرین­ پور، یحیی. (1376). از نیما تا روزگار ما، تهران: انتشارات زوار


• بهجت تبریزی، شهرزاد. (1386). «شهریار ملک ادب»، مجلۀ کتاب ماه ادبیات، 11(5)، 111-110.


• ذبیحی، مرتضی. (1376). فرهنگ عامه در اشعار فارسی شهریار، اراک: انتشارات ذره­بین.


• رامپوری، غیاث­الدین .(1375). غیاث­الغات، چاپ دوم، تهران: انتشارات امیرکبیر.


• روانبُد پیشنی، عبدالله. (1396). منظومۀ مکّران، مقدمه و ترجمه و توضیح: عبدالغفور جهاندیده، تهران: انتشارات شیخ شرفی.


• شاه­ حسینی، ناصرالدین. (1368). شناخت شعر، چاپ دوم، تهران: موسسۀ نشر هما.


• شریفی، محمد.(1388). فرهنگ ادبیات فارسی، چاپ سوم، تهران: فرهنگ نشر نو-انتشارات معین.


• شریفیان، مهدی. (1386). «بررسی فرایند نوستالژی در اشعار سهراب سپهری»، پژوهشنامۀ ادب غنایی، 5(8)، 72-51.


• شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1390). با چراغ و آینه، تهران: انتشارات سخن.


• شوکتی، آیت. (1399). «حیدربابا، ترجمان غریبانگی شهریار»، فصلنامۀ ادبیات و زبان های محلی ایران زمین، 10(3)، 110-87.


• شهریار، محمدحسین. (1377). سلام بر حیدربابا، ترجمۀ کریم مشروطه ­چی، تهران: انتشارات دنیا.


• شهریار، محمدحسین. (1386). حیدربابا، ترجمۀ میر صالح حسینی، تهران: نشر جمهوری.


• محمدی، حسنعلی. (1372). شعر معاصر ایران (از بهار تا شهریار)، ج2، قم: بی­نا.


• میرصادقی، میمنت. (1385). واژه­نامه هنر شاعری، چاپ سوم، تهران: کتاب مهناز.