The relationship between social capital and citizens’ social security in Sardasht

Subject Areas : sociology

Rahmat Ebrahimpour ¹ ( کارشناسی‌ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز – ایران. )
Mahmood Elmi ² ( گروه علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز )

Received: 2016-08-09 Accepted : 2016-08-09 Published : 2015-03-21

Keywords: Social capital, sense of social security, Sardasht citizens,

Abstract :

This research aims at clarifying the relationship between social capital and citizens’ social security in Sardasht. The population of the study includes all people who are above 18 years old in Sardasht that were 17321. This study is a survey and 375 were selected as a sample using multi-stage stratified sampling method. To test the relationship between social capital and social security the Pearson test was used. The results show that, there is a relationship between social capital and social security. The more social capital among people, the more social security is felt. Our findings show that greater the social capital will be increased sense of security and for each of the four21 dimensions of social capital was significant and In the final analysis, social participation index has shown the highest correlation with the feeling of social security. Among the individual components either gender, have been effective in the sense of security.it is suggested that, cultural planners with careful and deliberate planning and strengthen the four major indicators of social capital try to develop the sense of security. 

References:

اختر محققی، م­. ( 1385). سرمایه اجتماعی. تهران: انتشارات اختر محققی.

بحری­پور و دیگران. (1391). بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و احساس امنیت اجتماعی. پژوهش­های راهبردی امنیت و نظم اجتماعی­. شماره 4­.

بیات، ب. (­1388). بررسی عوامل موثر بر احساسات امنیت شهروندان تهرانی، (­با تاکید بر رسانه­های جمعی، عملکرد پلیس و بروز جرائم). فصلنامه انتظام اجتماعی. سال اول، شماره اول، صص 55-31.

پیرموذن، ع، م. ( 1389). بررسی رابطه نقش اجتماعی پلیس و احساس امنیت خانواده­ها. فصلنامه نظم و امنیت انتظامی. سال دوم، شماره سوم،  صص 105- 101­.

تاجبخش، ک. (­1384). سرمایه اجتماعی، اعتماد و دموکراسی. تهران: نشر شیرازه. چاپ اول.

حسینی، س، م، ح. ( 1384). بررسی سرمایه اجتماعی و سهم استان در تولید ناخالص داخلی برای سال 1379. پایان­نامه کارشناسی­ارشد، دانشگاه مازندران.

رنانی، م. (1381). سقوط سرمایه اجتماعی. مجله آفتاب. شماره 16­.

ریتزر، ج. (­1374). نظریه­های جامعه­شناسی در دوران معاصر. ترجمه: م، ثلاثی. تهران: انتشارات علمی. چاپ چهارم.

سجادی، ح؛ و دیگری. (1384).شاخص­های سلامت اجتماعی. فصلنامه سیاسی اقتصادی. شماره 207 و 208.

سرمد، ز؛ و دیگری. (1380). روش تحقیق در علوم رفتاری. انتشارات دانشگاه تهران.

شالی. ص، و دیگران. (­1388). بررسی عوامل موثر بر اعتماد اجتماعی شهروندان. فصلنامه جامعه­شناسی کاربردی دانشگاه اصفهان. شماره 4­.

صمدی بگه­جان، ج. (­1384). امنیت اجتماعی در شهر سنندج.  پایان­نامه کارشناسی­ارشد.

فوکویاما، ف. (1384). سرمایه اجتماعی و جامعه مدنی. مجموعه مقالات سرمایه اجتماعی، اعتماد و دموکراسی. تهران: نشرشیرازه.

قاسمی، و؛ و دیگری. (1385). بررسی ظرفیت سرمایه اجتماعی مناطق اصفهان. فصلنامه علمی – پژوهشی رفاه اجتماعی. سال ششم، شماره 5.

Baron, M. (2006). Human resource development, social capital, emotional intelligence: Any link to productivity? Journal of European Industrial Training. 30 (2), P.p: 117-128. 

Dinda, S. (2007). Social Capital in the Creation of Human Capitaland Economic Growth: A Productive Consumption Approach. Journal of Socio-Economic. V. 37, P.p: 2020-2033.

Ferlander, S. (2003). The Internet, Social Capital and Local Community. Thesis submitted for the degree of Doctor of Philosoph.

Glaser, E. (2001). The formation of social capital. Canadian Journal of Policy Research. 2 (1), P.p: 34-40.