A passage on the pedagogical and psychological creations of Molavi in Masnavi

Subject Areas : Creativity and innovation from psychological, epistemological, educational and pedagogical

Mohammad mahdi  Shariatbagheri ¹ (استادیار گروه روان‌شناسی بالینی - تربیتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)

Received: 2022-10-22 Accepted : 2023-02-20 Published : 2023-02-20

Keywords: "Creativity", "pedagogy", "nature", "motivation", "research",

Abstract :

AbstractContext: The educational book of Masnavi Manavi is full of educational, pedagogical and psychological points, some of which have been discussed in the present research.Purpose: The purpose of this research was to find and extract the creative answers of Molavi to five basic questions through his poems in Masnavi Manavi.Method: The current research is a qualitative research with a documentary and library method and analysis of Masnavi Manavi poems with a descriptive-interpretive approach. The desired questions regarding human nature, preventing the spread of error and teacher slippage, the effect of motivations on the emergence of behavior, the most efficient method of education and the theory of conflict in education have been raised. Findings: The results of the research indicate the good nature of all human beings and the fact that badness is borrowed (temporary) due to education and bad environment, taking care of mistakes and slips in order not to become the queen, paying attention to the inner motivations of students from the way Stimulating, correcting, strengthening and growing their inner motivations, the most effective method of education is research and paying attention to the research-oriented process of students and turning to creative thinking through recognizing each opposite with its opposite, one of his creative solutions more than seven centuries ago.Results: In addition to the answers to the above-mentioned questions, in the fifth question of the research, presenting examples of educational and pedagogical nuances are evidences of confirming the views of Molavi Drummer on education, which are mentioned at the end of the article. Key words: Creativity, pedagogy, nature, motivation, research,

References:

آل عصفور، محمد.( 1385). انسان کامل و انسان شناسی مولانا. کاوش نامه. 7(12)، 127-95.

ابراهیمی دینانی، غلامحسین. (1397). چهار مرغ نفسانیت در داستان حضرت ابراهیم (ع). برنامه تلویزیونی معرفت.تاریخ پخش 9/3/97.

اسحاق امینی، محمد .(1382).  سرشت انسان نیکی یا بدی از دیدگاه اسلام . پایان نامه دانشکده الهیات و معارف اسلامی. دانشگاه جامعه المصطفی العالمیه. وزارت علوم، تحقیقات و فناوری.

امین فر، مرتضی.(1374). طبیعت و سرشت انسان در تعلیم و تربیت، حضور، 11، 194-206.

بخشی، اختیار.(1376). تأثیرپذیری مولوی از قصه‌های قرآن در داستان روستایی و شهری در مثنوی، فصلنامه پژوهش‌های ادبی. 16،تابستان،2-31.

برزگر بفروئی، مهدی؛ ملایی بهرامی، یعقوب و برزگر بفرویی، کاظم.(1394). مبانی فطری اخلاق در نهج البلاغه و اصول تربیتی مبتنی بر آن، دومین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم تربیتی و روان‌شناسی، مطالعات اجتماعی و فرهنگی،تهران https://civilica.com/doc/394604  

تریگ، راجر.(1999). دیدگاه‌هایی درباره سرشت آدمی (رویکردی تاریخی)، جمعی از مترجمین سال 1382. ویراستار بهاء‌الدین خرمشاهی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

جعفری، محمد تقی.(۱۳۴۹). تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی جلال الدین محمد بلخی. تهران: شرکت سهامی انتشار.

جهان دیده کودهی، سینا.(1392). ساختار و ساختآفرینی تمثیل در مثنوی معنوی. 92(1). 105-128.

خسروی، حسین، پورشافعی، هادی، طاهر پور، فاطمه. (1399). نقش سرمایه روان‌شناختی در رفتارنوآورانه، با میانجیگری نشاط کاری معلمان ابتدایی، ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 9 (4) ،193 – 216 .

خوشابی،کتایون. (1388).سرشت.تهران: قطره.

رابرت‌ایی، اسلاوین.(2006). روان‌شناسی تربیتی، ترجمه یحیی سیدمحمدی،1385، چاپ اول، تهران: روان.  

رمضانی، خسرو.(1396). روان‌شناسی تربیتی و کاربردهای آن ،چاپ هفتم،تهران: فاطمیه.

راهبر ، علی . امام جمعه، سیدمحمدرضا . عصاره، علیرضا و حسینی دهشیری، افضل السادات. (1401). تبیین عناصر برنامه درسی خلاقیت محور برای آموزش دانشجو معلمان (سنتز پژوهی)، ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. 10(4)، بهار 14001 ، 25-48.

زرین کوب، عبدالحسین.(1368). با کاروان حلّه، تهران: علمی.

زرین کوب، عبدالحسین.(1374) .سرّنی. جلد اول، تهران: علمی.

زمانی، کریم. (1385). میناگرعشق: شرح موضوعی مثنوی، تهران. نشرنی.

زمانی، کریم. (1375). شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر اول، چاپ  چهارم. تهران. اطلاعات.

زمانی، کریم. (1377). شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر دوم، چاپ  چهارم.تهران. اطلاعات.

زمانی، کریم. (1378). شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر سوم، چاپ سوم. تهران. اطلاعات.

زمانی، کریم. (1375). شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر چهارم ، چاپ اول.تهران: اطلاعات.

زمانی، کریم. (1376). شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر پنجم، تهران: اطلاعات.

زمانی، کریم. (1378). شرح جامع مثنوی معنوی، دفتر ششم،چاپ دوم. تهران: اطلاعات.

زمانی، کریم. (1386). متن کامل مثنوی معنوی، همراه با بیان مقاصد ابیات، چاپ سوم، تهران: نامک.

مرضیه، شوشتری. (1393). بررسی خلاقیت تربیتی مولانا درتفسیرعرفانی قصّه قرآنی حضرت نوح (ع)، فصلنامه روان‌شناسی تربیتی، 10(31)، بهار 93،-125.

فاضلی، علی و بخشی، بختیار. (1387). رویکرد مخاطب ‌مدار مولوی و نقش آن در تکوین قصه‌های هزل‌گونة مثنوی، مطالعات عرفانی دانشکدة علوم انسانی دانشگاه کاشان، شمارة هشتم. پاییز و زمستان 87.

فولادی، محمد.(1378). تحقیق و تقلید از دیدگاه مولانا در مثنوی معنوی. پژوهش های فلسفی-کلامی، 1(2)، شماره پیاپی 2 ، 117-135.

قنبری،بخشعلی.(1388). خاستگاه اطوار و سرشت انسان در مثنوی. پژوهش زبان و ادبیات فارسی. شماره پانزدهم، زمستان 1388 :49-74.

کاردان، محمد علی.(1337). کرشن اشتاینر و نظریه تربیتی او، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، تیر 37، سال پنجم - شماره 4 .  37 -41 .

کتابی،احمد.(1394). از دریای معارف مولانا: حاوی هشت مقاله در باره مولانا جلال الدین محمد بلخی و مثنوی معنوی.تهران:اطلاعات.

کردی، عبدالرضا.(1375). فرایند انسان سازی در تعلیم و تربیت.تهران: دیبا.

لطف‌آبادی، حسین.(1393). روش‌شناسی پژوهش در روان‌شناسی و علوم تربیتی،تهران: نشر پژوهشکده حوزه و دانشگاه.

لطفی، مژگان و امینی،مهدی.(1398). نقش ویژگی‌های سرشتی و منشی شخصیت در پیش بینی توانایی تنظیم هیجان بیماران مبتلا به اختلالات هیجانی. مجله طب نظامی، 12(5)،آذر و دی. 490-498.

معراجی، علی اصغر. (1382). سیر کمال انسانی در مثنوی مولوی، پایان نامه کارشناسی ارشد. رشته ادبیات. دانشگاه تهران.

میرباقری فرد، علی اصغر. رئیسی، احسان و بیات، مهرنوش. (1397). آسیب‌شناسی مقاله‌های مثنوی‌پژوهی از نظر توجه به مشرب عرفانی مولوی. متن شناسی ادب فارسی, 10(3), 17-34.      doi:10.22108/rpll.2018.104113.1108        

نافلی شهرستانی، مریم وآقا حسینی،حسین.(1400). تحلیل محتوا و ساختار در تأویلهای مثنوی معنوی. فصلنامه علمی پژوهش زبان و ادبیات فارسی. 60، بهار، 97-126.

نظری ، ماه.(1393). نقش تمثیل در داستان‌های مثنوی معنوی. فنون ادبی. 6(2)، پیاپی1، پاییز و زمستان. 133-146.

نوروزی، حمید. (1386). سرشت انسان؛ خیر یا شر؟. مجله پرسمان، شماره 58 .

نوشمند، محمدرضا.(۱۳۸۹). نوشته‌های محمدرضا نوشمند در باره زبان و ادبیات، خر برفت و خر برفت و خر برفت».وبلاگ Zabanadabi تاریخ بیست و ششم آبان.

وفایی فرد، زهره وکزازی، میرجلال الدین. (1396). تحلیل دنیامداری در مثنوی مولوی، متن‌شناسی ادب فارسی، 9(3)، (پیاپی 35)، 62-49.

همایی، جلال الدین.(1376). مولوی نامه، ج2. تهران. نشر هما.

همتی فارسانی. (۲۵ مهر ۱۳۹۵). اصول تعلیم و تربیت از دیدگاه مولانا، وبلاگ hematifarsani.blog.ir 

یوسفی، حمید رضا و نوئی، ابراهیم.(1397). اندیشه‌ها مولوی در آینه نگاه معاصر(مقالاتی از نویسندگان مختلف).تهران: پگاه روزگار نو