A Transformation in Perception of the "Poetry Meaning" in Contemporary Persian Postmodern Poetry

Subject Areas :

mohsen taj abad ¹ , hamid samsam ²

1 - Ph.D Student of Persian Language and Literature, Islamic Azad University, Zahedan branch, Zahedn, Iran.
2 - Assistant Professor of Persian Language and Literature, Islamic Azad University, Zahedan branch, Zahedn, Iran.

Received: 2017-12-25 Accepted : 2017-12-25 Published : 2017-03-21

Keywords:

Abstract :

One of the key elements of Persian poetry, from the beginning to the blank verse period, has been the 'meaning' element.  Persian poets, over hundreds of centuries, from Dary Persian language in the reign of Taherians to the modern Persian era, beside the construction of poems, have always considered the content of their poems in a way that a change in meaning would only be limited to the enunciation and the expressing language. With modern poetry in Persian prose in the thirties ‘meaning’ perception becomes vague,  and takes the poetry to the point of meaninglessness. This new version of 'meaning' of postmodern poetry composition requires a new interpretation, and with the outstanding of this prose form, a new theory as "lack of self –referent" poetry appears to  exist as the external elements in which, instead of paying attention to the meaning of prose to convey the message, the implementation of poem becomes important and preferable. This theory attempts just extras in the poetry performance and leads single meaning to the multiplicity of meaning, which is only perceived and received by the reader , and the poet has the lowest share in that.Therefore, each time, the reader, by reading the poem, can achieve to and get a new and a different understanding –a feature which is known as "the death of the author/ poet " and which is ofcourse borrowed from the European postmodern poetry.

References:

منابع و مآخذ

1ـ آپیگناری، ریچارد، گارت، گریس. پست مدرنیسم. ترجمه فاطمه جلالی­سعادت. تهران: پردیس دانش، 1391.

2ـ اخوان­ثالث، مهدی. بدعت‏ها و بدایع نیما یوشیج. تهران: 1370.

3ـ باباچاهی، علی. بیرون پریدن از صف. تهران: مفرغ نگار، 1385.

4ـ ــــــــ ، ـــ . گزاره‏های منفرد. تهران: نشر دیباچه، 1389.

5ـ ــــــــ ، ـــ . عقل عذابم می‏دهد. تهران: انتشارات زاوش، 1392.

6ـ ــــــــ ، ـــ . باغ انار از این طرف است. تهران: نگاه، 1391.

7ـ ــــــــ ، ـــ . سه دهه شاعران حرفه‏ای. تهران: ویستار، 1381.

8ـ براهنی، رضا. خطاب به پروانه‏ها. تهران: نشر مرکز، 1374.

9ـ حریری، ناصر. در باره هنر ادبیات. تهران: نگاه، 1385.

10ـ شفیعی‏کدکنی، محمدرضا. ادوار شعر فارسی از مشروطیت تا سقوط سلطنت. تهران: سخن، 1374.

11ـ شمیسا، سیروس. سبک‏شناسی نظم. تهران: دانشگاه پیام نور، 1373.

12ـ لنگرودی، شمس. تاریخ تحلیلی شعر نو. تهران: نشر مرکز، 1377.

13ـ وارد، گلن. پست مدرنیسم. ترجمه قادر فخر رنجبری، ابوذر کرمی، تهران: نشر ماهی، 1392.

14ـ هیوارد، سوزان. مفاهیم کلیدی در مطالعات سینمایی. ترجمه فتاح محمدی، تهران: نشر هزاره سوم، 1391.

15ـ یاحقی، محمدجعفر. تاریخ ادبیات ایران. تهران: شرکت چاپ و نشر ایران، 1372.

16ـ یزدانجو، پیام. به سوی پسامدرن. تهران: نشر مرکز، 1391.

17ـ یوشیج، نیما. حرف‏های همسایه. تهران: انتشارات دنیا، 1363.