Baba Taher Hamadani’s Influence on Iraqi Style
Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature
1 - Associate Professor at Islamic Azad University,
Kashan Branch
Keywords:
Abstract :
Baba Taher Hamadani is one of the most well-known Persian poets of the fifth century. Researchers have not paid attention to him and his poetry as much as he really deserves. This is due to the fact that his poetry does not share anything with the courtly poetry of his age, and thus, was bereft of all materialistic possessions. Despite this, one should not forget that general public recite and remember a lot of his poems. The aim of this paper is to study three aspects of this poet’s influence on the succeeding poets, particularly those belonging to the Iraqi style era: incorporation, verbal, and semantic similarities. Even if we accept that these similarities are “connotative,” they indicate that Baba Taher’s thoughts and ideas have affected, and been employed by, other succeeding poets.
انوشه، حسن، دانشنامۀ ادب فارسی، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1381.
باباطاهر همدانی، دوبیتیها، به کوشش وحید دستگردی، تهران، ربیع، 1373.
توللی، فریدون، شعلۀ کبود (مجموعۀ شعر)، تهران، سخن، 1376.
حافظ، خواجه شمسالدین محمد، دیوان اشعار، به تصحیح علامه قزوینی، دکتر غنی، تهران، زوار، 1370.
خاقانی، افضلالدین بدیل، دیوان اشعار، به تصحیح دکتر ضیاءالدین سجادی، تهران، زوار، 1374.
زرین کوب، دکتر عبدالحسین، شعر بی دروغ، شعر بی نقاب، تهران, علمی، 1371.
سعادت، اسماعیل، دانشنامۀ زبان و ادب فارسی، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، 1384، ج1.
سعدی، مصلحالدین عبدالله، کلیات اشعار، به تصحیح محمدعلی فروغی، تهران، امیرکبیر، 1363.
شمیسا، دکتر سیروس، سیری در رباعی، تهران، فردوس، 1374، چاپ دوم.
عفیفی، دکتر رحیم، فرهنگنامۀ شعری، تهران، سروش، 1376.
علی بن ابی طالب، نهجالبلاغه، ترجمه دکتر سیدجعفر شهیدی، تهران، سازمان مدارک انقلاب اسلامی، 1371.
فرشید ورد، دکتر خسرو، درباره ادبیات و نقد ادبی، تهران، امیرکبیر، 1363.
موسوی بجنوردی، سیدکاظم، دایرﺓ المعارف بزرگ اسلامی، تهران، دایره المعارف بزرگ اسلامی، 1380، جلد 10.
هاتف اصفهانی، دیوان اشعار، به کوشش محمود شاهرخی و محمد علی دوست، تهران، مشکوه، بهاران، 1371.