Branches and indicators of allegory in constitutionalism literature

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

M. R. kamali baniani ¹ , H. Arian ²

1 - Department of Persian Language and Literature, Arak Branch, Islamic Azad University, Arak, Iran.
2 - Department of Persian Language and Literature, Zanjan Branch, Islamic Azad University, Zanjan, Iran.

Received: 2017-06-09 Accepted : 2017-06-09 Published : 2017-05-22

Keywords:

Abstract :

Against decuction and induction is allegory which is a type of likening general to general or reaching from a thing generality to another thing generality. Allegorical realites are often borrowing, virtual, similar or effects of objective realites in which a text pictorial generality is virtual reality that substitutes an objective reality. Usually people are influential in political, social or religious areas use allegory. In constitutionalism, the silence resulted from autarchy space was caused to poets and authors avoid expressing social and political conditions explicitly and in expressing political and critical contents use secret, metaphor and allegory and form underground literature. With regard to allegory frequency in constitutionalism and considering properties this technique has over past ages in this article, the allegory in constitutionalism has been analyzed.  

References:

1. آرین پور. یحیی. (1375). از صبا تا نیما. جلد دوم. تهران: زوار، چ ششم.


2. آژند. یعقوب. (1362). ادبیات نوین ایران. تهران: امیرکبیر.


3. ابن مسکویه. احمد بن محمد. (1952). تهذیب‌الاخلاق. تلخیص و ترجمه صلاح‌الدین سلجوقی؛ ویرایش و صفحه‌آرایی محمدکاظم کاظمی تصحیح و حاشیه محمدرضا وصفی. تهران: عرفان.


4. اع‍ت‍ص‍امی. پ‍روی‍ن‌. (1378). دیوان اش‍ع‍آر پ‍روی‍ن‌ اعتصامی. ت‍ه‍ران‌: ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌.


5. ایرج میرزا. (1368). دیوان ایرج میرزا. تهران: پگاه.


6. بهار. محمد تقی. (1330). دیوان ملک الشعار بهار. تهران: توس.


7. جعفری. مسعود. (1383). پیشگامان شعر رمانتیک فارسی. تهران: اطلاعات.


8. حمیدیان. سعید. (1383). داستان دگردیسی. تهران: نیلوفر، چ دوم.


9. خلیلی جهان تیغ. مریم. (1382). ساخت روایت در شعر نیما. نشریه ادبیات و علوم انسانی تبریز. سال 46. شماره مسلسل 188. پاییز 1382. 132-107.


10. زرقانی، مهدی، (1387). چشم انداز شعر معاصر ایران. تهران: ثالث.


11. زرین کوب. عبدالحسین. (1373). نقد ادبی. تهران: امیرکبیر.


12. زولهایم. رودولف. (1381). امثال کهن عربی. ترجمه احمد شفیعی‌ها. تهران: مرکز نشر.


13. شامیان سارو کلایی. اکبر. (1384). تمثیل رؤیا در شعر حمیدی. پژوهش‌های ادبی. شماره 9 و 10. 111-126.


14. شهریار. محمد حسین. (1377). دیوان شهریار. تهران: زرین نگاه.


15. صائب تبریزی. (1370). دیوان اشعار. تصحیح محمد قهرمان. تهران: علمی- فرهنگی.


16. عشقی، محمد رضا بن ابوالقاسم، (1342). کلیات مصور عشقی. تألیف و نگارش علی اکبر مشیر سلیمی. تهران: بانک بازرگانی ایران.


17. فرخی یزدی. محمد. (1368). دیوان اشعار فرخی یزدی: غزلیات. قصاید و رباعیات. تهران: بی جا.


18. محمدی. محمد حسین. (1374). بیگانه مثل معنی (نقد و تحلیل شعر صائب و سبک هندی). تهران: میترا.


19. میدانی. احمد بن احمد. (1374). م‍جم‍ع‌الام‍ث‍آل.‌ ح‍ق‍ق‍ه‌ و ف‍ص‍ل‍ه‌ و ض‍ب‍ط غ‍رائ‍ب‍ه‌ و ع‍ل‍ق‌ ح‍واش‍ی‍ه‌ م‍ح‍م‍دم‍حی‍ی ‌آل‍دی‍ن‌ ع‍ب‍دال‍ح‍می‍د. [بی‌جا]: [بی‌نا]. [مطبعه‌السنة‌المهدیه]‏.


20. یوشیج. نیما. (1376). مجموعه کامل نامه‌های نیما. به کوشش سیروس طاهباز. تهران: علمی.