Applicarion spellbinding in animal stories in Marzbannameh

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

Hossein Abbasnezhad ¹ , parvaneh Adelzadeh ² , Kamran Pashayi Fakhri ³

1 - literature department, Persian literature & foreign language Faculty, Islamic Azad Tabriz University
2 - faculty member of Islamic Azad university Tabriz
3 - Department of Persian literature, Tabriz Branch Islamic Azad University, Tabriz, Iran

Received: 2019-11-03 Accepted : 2019-11-03 Published : 2019-08-23

Keywords:

Abstract :

Animals play an allegorical and symbolic role, apart from being rich in content and the attractiveness of the stories, the poets and writers of the texts of order and prose use their allegorical approach more to fulfill ethical, educational, social and political goals. In these tales, there is more than thought, passion, deception, greed, craziness, deceit, deception, and action in action. In this article, the criterion of the selection of stories is the presence of animal characters active in events and events. Often in these tales only the animal character speaks, sometimes it acts in the nature of animals and has animal motives and sometimes includes motives and deeds attributed to humans. Any trick and no means of thinking can not be done, but must be accompanied by the counsel of the wise. In this research, which has been done in a fundamental way based on library studies and descriptive-analytical method, it has been shown that the dictates are practiced as an opponent, and the hero originally derives from a perceptual mistake that is based on habit. This research points out the superiority of Squeal and Vile by force, courage and strength, and says that those who go to the enemy with a remedy and decree are more victorious than those who rely solely on the sharp fist and force of the arm.

References:

قرآن کریم

1. اشتراوس، لئو. (١٣٨١). روان شناسی استبداد، ترجمه محمد حسین سروری، تهران: نگاه.


2. بهار، محمّدتقی «ملک الشعرا». (1373). سبک شناسی، ج سوم، تهران: امیرکبیر، چ ششم.


3. پاشایی فخری، کامران. (١٣٩٣). جلوه‌های تعلیمی و غنایی نیش و نوش عقرب در ادب فارسی و اساطیر ملل، فصل‌نامۀ تحقیقات تعلیمی و غنایی زبان و ادب فارسی دانشگاه آزاداسلامی واحد بوشهر. سال ششم، (ش پ:٢٠)، تابستان 93، ص ٤٤-٢٥.


4. پور نامداریان، تقی. (1391). رمز و داستان‌های رمزی در ادب فارسی، تهران: علمی و فرهنگی، چ هشتم.


5. تقوی، محمّد. (1376). حکایت‌های حیوانات در ادب فارسی، تهران: روزنه.


6. تورس، باب. (1396). اقتصاد سیاسی حقوق حیوانات، ترجمۀ گلناز ملک، تهران: مرکز.


7. خراسانی، محبوبه و مزداپور، کتایون و ذنوبی، طیبه. (1389). تحلیل ساختاری مکر و حیله زنان در قصه‌های هزار و یک شب، پژوهش‌های ادبی، سال هفتم، شمارۀ ٣٠ و ٢٩، ص 25-20.


8. خطیبی، حسین. (1390). فن نثر در ادب فارسی، تهران: زوّار، چ چهارم.


9. دهخدا، علی اکبر. (1334). لغت نامه، ج 45، تهران: مؤسسۀ لغت نامۀ دهخدا.


10. دهقانیان، جواد. (١٣٩٠). بررسی کارکرد قدرت و فرهنگ سیاسی در کلیله و دمنه، پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی (علمی-پژوهشی) دانشکده ادبیات و علوم انسانی - دانشگاه اصفهان، سال چهل و هفتم، دورۀ جدید، سال سوم، شمارۀ یک، (ش، پ٩)، ص ١٠٤-٩١.


11. سجادی، حسین. (1379). مجموعۀ کامل مرزبان نامه به زبان فارسی امروز، تهران: آرون، چ دوم.


12. سعدی، شیخ مصلح الدین. (1374). گلستان سعدی، مصحح غلام حسین یوسفی، تهران: خوارزمی، چ چهارم.


13. شریفی، محمد و اشتیاقی، نسرین. (١٣٩٤). مکر و چگونگی انتساب آن به خداوند، مطالعات قرآنی، سال ششم، شمارۀ ٢٢، ص 43-٢٧.


14. طباطبایی، سیّد محمد حسین. (١٤١٧ق). المیزان فی تفسیر القران، قم: جامعه مدرسین، چ پنجم.


15. عباس زاده، فاضل، جبّاری، مهدی. (١٣٩٤). نقش تمثیلی حیوانات در روند داستان‌های شاهنامه، فصل‌نامۀ تحقیقات تعلیمی و غنایی زبان و ادب فارسی دانشگاه آزاد اسلامی - واحد بوشهر. دورۀ هفتم، (ش.پ: ٢٦)، زمستان 94، ص ١٣٢-١١١.


16. غلامحسین زاده، غلامحسین و قاسم زاده، سیّد علی. (١٣٨٩). رفتار شناسی مکر و نیرنگ در جامعه استبدادی از نگاه مولانا، نشریّۀ نثر پژوهی ادب و زبان فارسی (ادب و زبان سابق)، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید با هنر کرمان، دوره جدید، شمارۀ (پیاپی ٢٥)، ص 182-١٥٨.


17. قبادیانی، ناصرخسرو. (1378). دیوان اشعار، تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقق، تهران: دانشگاه تهران، چ پنجم.


18. منشی، ابوالمعالی، نصرالله. (1381). کلیله و دمنه، تصحیح و توضیح مجتبی مینوی، تهران: امیرکبیر، چ بیست و دوم.


19. میبدی، ابوالفضل رشید الدین. (١٣٧٥). کشف الاسرار وعده الأبرار، به اهتمام علی اصغر حکمت، تهران: امیر کبیر، چ سوم.


20. میرصادقی، جمال. (1394). ادبیات داستانی، تهران: سخن، چ هفتم.


21. وراوینی، سعدالدّین. (1373). مرزبان نامه، به کوشش خلیل خطیب رهبر، تهران: صفی علی شاه، چ پنجم.