An allegorical image of a cow in the ritual of Mehr (Mithraism) and how it is reflected in Rumi's spiritual Masnavi

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

soheila  zoghi ¹ (Public(Department of persian language and literatur), Islamic Azad university of nazar abad(karaj),Iran)

Received: 2020-08-29 Accepted : 2020-08-29 Published : 2020-09-22

Keywords:

Abstract :

Mehr or Mitra is one of the goddesses of Zoroastrianism, which is sometimes a symbol of fire and of "Ahura Mazda", or of the sun, which shows the philosophy of illumination and light and blessings. The most mysterious story of the Mehr is the battle with the first bull. Mitra helps to blossom and create earthly creation by killing an old cow and flooding his blood. Believing in the victim to escape from the evil and evil forces in order to achieve the blessing has been in various forms alongside the people of Iran's plateau through time. From this sacrifice in the ancient ceremony of Mehr, which is a symbol of the killing of the animal's breath in human existence, it has been interpreted in the mystical literature to kill the cow. In "Masnavi" of Mowlana, allegories and similes of many similarities have been used in this field to convey the concepts and teachings of the author's point of view to the audience. Rumi as a well-known mystic, using the Mithraistic myth of cow killing, considers killing a cow (a beast) with the help of the power of reason as a man-made principle., we will discuss the extent to which Rumi has influenced the expression of the allegory of the element of the myth of cows in expressing his thoughts in spiritual mathnavi.

References:

1. قرآن مجید. (1388). ترجمه بر اساس المیزان. ترجمة سیّد محمّد رضا صفوی، قم: دفتر نشر معارف.

2. الیاده، میرچا، (1372)، رساله‌ای در تاریخ ادیان. ترجمه: جلال ستّاری. تهران: انتشارات سروش، چ هشتم

3. اوستا، به گزارش جلیل دوستخواه، (1383)، مهر یشت. بند 6. تهران: انتشارات مروارید، چ ششم.

4. اولانسی، دیوید، (1380)، پژوهشی نو در میتراپرستی: کیهان شناسی و نجات و رستگاری در دنیای باستان. مترجم: مریم امینی. تهران. نشر چشمه، چ پنجم.

5. بهرامی، احسان، (1369)، فرهنگ واژه‌های اوستا. به یاری: فریدون جنیدی. ج 1. تهران: انتشارات بلخ، چ پنجم.

6. پورداوود، ابراهیم، (1356)، یشت ها. به کوشش بهرام فره وشی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، چ دوم.

7. تاجدینی، علی، (1383)، فرهنگ نمادها و نشانه‌ها در اندیشة مولانا جلال الدین. تهران: انتشارات سروش، چ چهارم.

8. رضی، هاشم، (1381)، آیین مهر (آیین راز آمیز میترایی در شرق و غرب از آغاز تا امروز). جلد دوم. تهران: انتشارات بهجت، چ دهم.

9. زرین کوب، عبدالحسین، (1374)، سرّ نی (نقد و شرح تحلیلی و تطبیقی مثنوی). ج دوم. تهران: انتشارات علمی، چ ششم.

10. ساموئل نیبرگ، هنریک، (1383)، دین‌های ایران باستان. ترجمة سیف الدین نجم آبادی. کرمان: انتشارات دانشگاه کرمان، چ پنجم.

11. سهروردی، شهاب الدین یحیی، (1388)، مجموعه‌ی مصنّفات شیخ اشراق. تصحیح و تحشیه و مقدمة سیّد حسن نصر و تحلیل فرانسوی هانری کربن و دیگران. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، چ دهم.

12. فرنبغ دادگی، (1369)، بندهشن. گزارنده: مهرداد بهار. تهران: انتشارات توس، چ پنجم.

13. مولوی بلخی، جلال الدین محمّد، (1382)، مثنوی معنوی. تصحیح رینولد نیکلسون. تهران: انتشارات ثالث، چ چهاردهم.

14. مولوی بلخی، جلال الدین محمّد، (1384)، فیه مافیه. با تصحیحات و حواشی بدیع الزمان فروزانفر تهران: مؤسسة انتشارات نگاه، چ هفتم.

15. ---، ---، (1381)، کلیات دیوان شمس تبریزی. با تصحیحات و حواشی بدیع الزمان فروزانفر. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، چ پنجم

16. لاهیجی، شمس الدین محمّد، (1388)، مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز. تصحیح محمّد رضا برزگر خالقی. تهران: انتشارات زوّار، چ ششم.

17. نبی لو، علیرضا، (1386)، تأویلات مولوی از داستان‌های حیوانات. فصلنامة پژوهشی ادبی. شماره 16، صص 269-239.

18. ورمازرن، مارتن، (1345)، آیین میترا. ترجمة بزرگ نادرزاده. تهران: نشر دهخدا، چ چهارم