Narrative time in proverb masnavi jallal and jamal of nazlabadi according to Gerard Genette,s theory

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

Roghayeh Noormohammadi ¹ , abdolhosein farzad ²

1 - Phd Student of Persian language and literature, South Tehran, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 - Assistant professor of Persian language and literature, South Tehran, Islamic Azad University, Tehran, Iran.

Received: 2017-01-06 Accepted : 2017-06-23 Published : 2017-10-23

Keywords:

Abstract :

Time in narrative is one of important topies and bas ic components in creation story which is taken into consideration by different narratologists in recent decades. By examining time, we can realize the importance of an event in the writer,s opinion to achieve his goal. Among these, Gerard Genettes vole, French structuralism, ln the development thory of narrative time as one of the most important advancement components in the narrative is very significant. Genette proposes his narrative time theory in three concepts:order,duration and frequency. The romantic Masnavi jamal and jallal nazlabadi Unknown poet in the ninth century- has well used the concept if time and sometimes he disturbs the sequence of liner time to make the text,turmoil and he goes back with a flashback and Sometimes he looks briefty to the future and returns to the main text again-the author has generally used positive acceleration process.

References:

1-      ایگلتون، تری، (1383). پیش‌درآمدی بر نظریه‌ی ادبی، ترجمه عباس مخبر، تهران: نشرمرکز.

2-      بهنام‌فر، محمدوشامیان، ساروکلایی، (1393). بررسی زمانمندی روایت در رمان سالمرگی بر اساس نظریه‌ی ژرار ژنت، متن پژوهی ادبی، شماره‌ی 60. صص 144-125

3-      پورجوادی، نصرالله، (1389). نقد و بررسی مثنوی جمال وجلال‌ و سراینده آن، مجله آینه میراث شماره 24. صص 1-9

4-      تولان، مایکل‌جی.(1383). درآمدی نقادانه-زبانشناختی بر روایت، ترجمه‌ی ابوالفضل حرّی، تهران: بنیاد سینمای فارابی.

5-      دهخدا، علی‌اکبر، (1383). فرهنگ لغت، تهران: دانشگاه تهران. ج دوم.

6-      ریمون‌کنان، شلومیت (1387). روایت داستانی: بوطیقای معاصر. ترجمه‌ی ابوالفضل حرّی. تهران: نیلوفر

7-      ذولفقاری، حسن، (1382) تأملی در مثنوی جمال‌وجلال، دانشگاه علوم اجتماعی و انسانی شیراز، شماره‌3، صص 120-100

8-      سمرقندی، دولتشاه، (1382). تذکره‌الشعراء، تهران: قطره.

9-      قبادی، شکوفه، (1382). مقدمه وتصحیح مثنوی جلال‌وجمال، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

10-   ژنت، ژرار، (1388). نظم در روایت «گزیده‌ی مقالات روایت. مارتین مک کوئیلان. ترجمه‌ی فتّاح محمّدی، تهران: مینوی خرد. صص 150-142

11-   گردر، یوستین، (1377). دنیای سوفی، ترجمه‌ی حسن کامشاد، تهران: نیلوفر. چ سوم.

12-   نزل‌آبادی، محمّد، (1382). مثنوی جلال‌وجمال. تهران: قطره.

13-   مارتین، والاس. (1382). نظریه‌های روایت. ترجمه‌ی محمّد شهبا. تهران: هرمس.

14-   مندنی‌پور، شهریار. (1383). کتاب ارواح شهرزاد (سازه‌ها، شگردها و فرم‌های داستان نو). تهران: ققنوس.

15-   یاکوبسن، رومن و دیگران، (1385). نظریه ادبیات، ترجمه عاطفه طاهایی، تهران: نشر اختران.

16-   Chatman, Seymour. (1978). Story and Discourse: Narrative Structure in fiction and film”.Ithaca and London:Cornell Up.

17-   Prince, Gerald, 2003, A Dictionary of narratology, Lincoln& London: University of Nebraska Press.

18-   Toolan, Michael j., 2001,Narrative: A Critical Linguistic Introduction, London: Routledge.