Subject Areas :
علی اصغر شیرازی
1
,
سیدرضا حسینی
2
1 - دانش آموخته رشته دکتری عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران
2 - استادیار گروه آموزشی پاتوبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
Keywords:
Abstract :
بررسی فراوانی دیروفیلاریا ایمیتیس در گربه های مراجعه کننده به کلینیک های اصفهان به روش های مولکولی و نات
سید رضا حسینی1*، علی اصغر شیرازی2
1- استادیار گروه آموزشي پاتوبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد، شهرکرد، ايران
2- دانش آموخته رشته دکتری عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکي دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ايران
چکیده
بیماری کرم قلب (دیروفیلاریازیس) به وسیله دیروفیلاریا ایمیتیس ایجاد می شود که به طور اولیه سگ سانان و گربه ها را مبتلا می سازد و میزبان اصلی آن سگ، گربه، روباه و سگ سانان وحشی و انسان است. با توجه به اهمیت گربه به عنوان میزبان و انتقال احتمالی به انسان بررسی آن ضروری به نظر می رسید. در این مطالعه از ورید وداج 386 گربه مراجعه کننده به کلینک های اصفهان خونگیری انجام گردید. بررسی نتایج این مطالعه نشان داد فراوانی دیروفیلاریا ایمیتیس در گربه های مراجعه کننده به کلینیک های اصفهان به روش نات و مولکولی در مطالعه به ترتیب برابر با03/1 و 10/3درصد بود که بیشتر نمونه های مثبت در گربه های بالای سه سال بودند. نرها سه برابر ماده ها مبتلا بودند همچنین در گربه هایی که درمان ضد انگلی منظمی دریافت نکرده بودند 2 برابر میزان شیوع بیشتر بود، اما با توجه به میزان شیوع پایین این انگل تفاوت معنادار آماری در هیچ کدام از این پارامترها مشاهده نگردید. با توجه به اینکه تشخیص بالینی این بیماری دشوار است و علائم بالینی در گربه ها نسبت به سگ ها کمتر بروز میکند و از طرفی پروتکل های درمانی نسبتا سخت و لزوم دقت در درمان بیماری دیروفیلاریازیس همراه با سایر انگل های کرمی پیشگیری، کنترل و درمان مناسب برای این انگل بدلیل خطر آن برای سلامت عمومی ضروریست.
کلید واژه ها: بیماری کرم قلب، دیروفیلاریا ایمیتیس، گربه، اصفهان، روش نات، روش مولکولی
* نویسنده مسئول: سیدرضا حسینی
آدرس: گروه دامپزشکی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
پست الکترونیک: dr.s.reza@gmail.com
مقدمه
بیماری کرم قلب (دیروفیلاریازیس ) به وسیله دیروفیلاریا ایمیتیس ایجاد می شود که به طور اولیه سگ سانان و گربه ها را مبتلا می سازد و میزبان اصلی آن سگ، گربه، روباه و سگ سانان وحشی بوده و گاها انسان ها نیز می تواند به صورت تصادفی به انگل مبتلا می شود. بیــماری کـــرم قلب ســـگ و گربه یا دیـــروفیـــلاریازیس بیماری متازئونوزی است که سیر تکاملی غیر مسقیم دارد و به وسیله گونه‌های به خصوصی از پشه‌ها شامل آئدس ، کولکس و آنوفلس منتقل می‌شود(Simón. 2012). مخزن آن غالباً سگ سانان بوده و بیماری انتشار جهانی دارد(Hou. 2011). سیر تکاملی انگل غیر مستقیم می باشد و جنس ماده این کرم، میکروفیلرهای خود را در جریان خون آزاد میکند و میکروفیلرها توسط گردش خون در سراسر بدن پخش می‌شوند. پشه‌ها با خونخواری از عروق سطحی بدن سگ‌های آلوده، میکروفیلرها را وارد بدن خود می‌کنند و در بدن پشه، میکروفیلرها با طی مراحل تکاملی تبدیل به لارو عفونی می‌شوند(Taylor, M.A., Coop, R.L. &Wall, R.L., 2016, Tarello,W. 2011) علائم بالینی در گربه ها نسبت به سگ ها کمتر بروز می کند و به صورت کلی بسیار متغیراست که از مرحله بدون علامت تا علایم خفیف مانند لاغری و کاهش وزن تدریجی، سرفه، کم تحرکی و خستگی زودرس ضمن فعالیّت، شروع و به علایم شدید مانند دیس پنه، افزایش درجه حرارت، آسیب غشا‌ء‌های مخاطی (سیانوز)، کم خونی، عوارض قلبی و مرگ ختم را در بردارد. در ایران گزارش‌های مختلفی از این انگل در گربه از جمله جنبه های بالینی دیروفیلاریازیس، اولین گزارش بالینی بیماری، روش‌های مختلف تشخیص بیماری در سگ، انسان و گربه علائم بالینی و درمان موجود میباشد(Litster, A.L. & Atwell, R.B. 2008، Noack. 2021).
درمان در مبتلایان طولانی مدت و زمان بر است و ماه ها به طول می انجامد از طرفی پروتکل های درمانی پیچیده است و این بیماری کیفیت زندگی حیوانات را کاهش میدهد، در بسیاری از موارد با انجام اکوکاردیوگرافی قلبی به عنوان روش تشخیصی رایج تشخیص در حیوانات مبتلا تشخیص صورت نمیگیرد(Litster, A.L. & Atwell, R.B., 2008، Noack. 2021 ).
در سال‌های اخیر مطالعات گوناگونی در مورد این انگل در داخل و خارج از کشورمان صورت گرفته است و با عنایت به این که این مطالعات در کشور ما به صورت محدود انجام شده است و در مورد گربه در منطقه اصفهان مطالعه ای موجود نمی باشد و با توجه به اهمیت گربه ها به عنوان میزبان و انتقال احتمالی به انسان بررسی آن ضروری به نظر میرسد و همچنین بررسی اطلاعات حاصل از انجام این مطالعه مانند سن حیوانات آلوده، جنسیت، میزان سلامتی و نحوه‌ی نگه داری باعث خواهد شد که علاوه بر بررسی ارتباط موجود بین موارد ذکر شده و ابتلا به این کرم بتوان برخورد منطقی و صحیحی با این انگل و کاهش موارد ابتلا به آن داشت.
مواد و روش کار
شهرستان اصفهان در بخش مرکزی کشور قرار دارد و از نظر جمعیت سومین کلانشهر پرجمعیت ایران است. این شهرستان از مراکز گردشگری، فرهنگی و اقتصادی کشور میباشد.
این مطالعه در پاییز و زمستان سال 1399 با اخذ 3 سی سی خون از وردی وداج 386 گربه های مراجعه کننده به کلینیک های سطح شهر اصفهان(دارای صاحب و حمایتی)انجام گردید. نمونه گیری به روش خوشه ای تصادفی ساده صورت پذیرفت و اطلاعات هر حیوان شامل سن، جنس، نژاد و وضعیت مالکیت در دفترچه مجزا یادداشت گردید و نمونه ها جهت انجام تست های رنگ آمیزی و مولکولی به آزمایشگاه دانشکده دامپزشکی آزاد اسلامی شهرکرد ارسال شد.
در آزمایشگاه ابتدا به روش نات حضور یا عدم حضور میکروفیلر بررسی گردید، روش نات مورد استفاده به شرح زیر می باشد:
ابتدا 10 میلی لیترفرمالین 2% به همراه 1 میلی لیتر خون حاوی ماده ضدانعقاد مخلوط شده و با سرعت 1000 تا 1500 دور در دقیقه سانتریفوژ شد پس از سانتریفوز، مایع رویی دور ریخته شده و یک قطره رنگ نیومتیلن بلو به رسوب اضافه و مخلوط گردید و در زیر میکروسکوپ با بزرگنمایی 10 جهت حضور یا عدم حضور میکروفیلر بررسی گردید.
سپس نمونه ها مورد آزمایش مولکولی قرار گرفتند که شرح آن در ذیل بیان شده است:
مرحله اول: استخراج DNA از نمونه خون
استخراج DNA از نمونه های جمع آوری شده با استفاده ازDNA Extraction Kit(Cinagene,Iran) و طبق دستورالعمل شرکت سازنده انجام پذیرفت.
مرحله دوم: ارزیابی DNA استخراج شده
بررسی حضور دیروفیلاریا ایمیتیس در DNA های استخراج شده به وسیله ی پرایمر طراحی شده توسط Casiraghi و همکاران در سال 2006 صورت پذیرفت که توالی پلیمری آن بدین صورت جدول شماره1 میباشد(Casiraghi, M., Bazzocchi, C., Mortarino, M., Ottina, E. and Genchi, C. 2006).
جدول1- توالی نوکلوئیدی طراحی شده توسط Casiraghi و همکاران در سال 2006
توالی نوکلوئیدی |
|
5′-GTTCCAGAATAATCGGCTA-3′ | F |
5′-ATTGACGGATG(AG)TTTGTACC-3′ | R |
مرحله سوم: واکنش نهایی PCR
واکنش نهایی PCR در حجم 25 میکرولیتر شامل 2 میکرولیتر DNA هدف، 5/2 میکرولیتر PCR buffer 10x، 1 میکرومول از هر پرایمر رفت و برگشت، 200 میکرو مولdNTPS ، 2 میلی مول MgCl2 و 1 واحد آنزیم DNA پلی مراز Taq(فرمنتاس ـ لیتوانی) انجام شد. برنامه دمایی دستگاه PCR تحت شرایط زیر انجام گرفت: دناتوراسیون اولیه در دمای 94 درجه سانتی گراد به مدت 5 دقیقه، 30 سیکل حرارتی شامل دناتوراسیون در دمای 94 درجه سانتی گراد به مدت 60 ثانیه، اتصال پرایمر در دمای 58 درجه سانتی گراد به مدت 45 ثانیه، تکثیر در دمای 72 درجه سانتی گراد به مدت 60 ثانیه و تکثیر نهایی در دمای 72 درجه سانتی گراد به مدت 7 دقیقه، درنهایت محصولات PCR در ژل آگارز 1% الکتروفورز گردید و در پایان با دستگاه UV transilluminator مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی باندهای حاصل از محصول PCR از DNA ladder به اندازه 100 جفت باز و 1 کیلوباز و از آب مقطر به عنوان کنترل منفی استفاده شد.
تجزیه وتحلیل آماری
اطلاعات مرتبط با هر گربه ابتدا به وسیله نرم افزارExcel 2010 جمع آوری و طبقه بندی شد و سپس با نرم افزارSPSS با شماره ویرایش 25 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. ابتدا فراوانی آلودگی در گروه های مختلف محاسبه شد، سپس با استفاده از آزمون مربع کای مقایسه آماری بین فراوانی آلودگی در گروه های مختلف سنی، جنسی، نژادی و فعالیت بدنی و نوع نگهداری انجام پذیرفت و نتایج حاصل از روش مولکولی با نتایج حاصل از روش رنگ آمیزی مقایسه گردید.
نتایج
در این مطالعه از 386 نمونه از گربه مجموعا 12 نمونه در روش مولکولی و4 نمونه در روش نات مثبت بودند که 4 مورد در هر دو تست مثبت بودند، که 8 مورد صاحبدار(8مورد در روش مولکولی و 2مورد در نات) و 4مورد بی صاحب بودند( 4مورد در روش مولکولی و 2 مورد نات)، 9 نر مورد(9 مورد مولکولی و 2 مورد نات) و ماده 3 مورد(3 مورد مولکولی و 1مورد نات)، در رده سنی بالای 5 سال 8 مورد(8 مورد مولکولی و 4 مورد نات) و در رده سنی 3-5 سال 4مورد(هر 4 مورد در روش مولکولی) همچنین در رده سنی زیر یکسال و 1-3 سال هیچ مورد مثبتی وجود نداشت، در مورد مصرف و عدم مصرف دارو های ضدانگل در اکثر گربه های حمایتی و بدون سرپرست سابقه ی در دسترس نبود اما در کیس های دارای صاحب 4 مورد(4 مورد در روش مولکولی و 2 مورد در روش نات) به صورت منظم از قرص های ضدانگل استفاده کرده بودند و 8مورد(8مورد در روش مولکولی و 2مورد در روش نات) داروی ضدانگل دریافت نکرده بودند یا به صورت منظم درمان ضد انگلی در آن ها انجام نشده بود، نتایج حاصله نشان دهنده ی حساسیت بالای و ویژگی مناسب تست PCR نسبت به روش رنگ آمیزی و لزوم استفاده از این روش در مطالعات آتی را نشان می دهد.
تعداد نمونه | موارد مثبت در روش نات(درصد آلودگی) | موارد مثبت در روش مولکولی(درصد آلودگی) | |
ماده | 190 | (52%/0)1 | (57%/1)3 |
نر | 196 | (53%/1)3 | )59%/4)9 |
مجموع | 386 | (03%/1)4 | )10%/3(12 |
جدول3- بررسی میزان فراوانی دیروفیلاریا ایمیتیس با روش نات و مولکولی در گربه ها در رده های سنی مختلف
تعداد نمونه | موارد مثبت | درصد آلودگی | |
زیر1 سال | 45 | 0 | 0 |
1-3 سال | 78 | 0 | 0 |
3-5 سال | 115 | 0 | (47%/3)4 |
بالای5 سال | 148 | (7%/2)4 | (40%/5)8 |
مجموع | 386 | (03/1%)4 | )10%/3)12 |
جدول4- بررسی میزان فراوانی دیروفیلاریا ایمیتیس با روش نات و مولکولی در گربه های دارای سرپرست و فاقد سرپرست
بررسی با روش نات و مولکولی در گربه | تعداد نمونه | موارد مثبت در روش نات(درصد آلودگی) | موارد مثبت در روش مولکولی(درصد آلودگی) |
دارای سرپرست | 201 | (1%)2 | (48%/2)5 |
فاقد سرپرست | 185 | (08%/1)2 | (78%/3)7 |
مجموع | 386 | (03%/1)4 | )10%/3(12 |
جدول5- بررسی میزان فراوانی دیروفیلاریا ایمیتیس با روش نات و مولکولی در گربه های دارای سابقه منظم مصرف داروی ضد انگل و فاقد سابقه منظم مصرف داروی ضد انگل
بررسی با روش نات و مولکولی در گربه | تعداد نمونه | موارد مثبت در روش نات(درصد آلودگی) | موارد مثبت در روش مولکولی(درصد آلودگی) |
دارای سابقه منظم مصرف داروی ضد انگل | 206 | (97%/0)2 | (04%/2)4 |
فاقد سابقه منظم مصرف داروی ضد انگل | 180 | (11%/1(2 | (21%/4)8 |
مجموع | 386 | (03%/1)4 | )10%/3(12 |
تصویر1- تصویر دیروفیلاریا ایمیتیس اخذ شده از نمونه اصلی رنگ آمیزی شده در روش نات با بزرگ نمایی1000برابر
تصویر2- باند 450 bp مربوط به نمونه مثبت دیروفیلاریا ایمیتیس در روش مولکولی- ستونM مارکر 1کیلو بازیDNA- ستون های 1-4 نمونه های مورد مطالعه واجد قطعه 450 جفت بازی- ستون5 NC نمونه کنترل منفی
بحث
دیروفیلاریازیس یا کرم قلب یک بیماری جهان شمول است که از نقاط مختلف دنیا گزارش شده است. وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری به سرعت در حال تغییر است. سرعت رشد و تغییرات به قدری زیاد است که حتی با اقدامات کنترلی و پیشگیرانه، میزان بروز آلودگی در مناطق اندمیک رو به افزایش است و در برخی نقاط که تا کنون گزارشی مبنی بر آلودگی وجود نداشت، انگل گزارش شده است. از دیگر سو مطالعات حاکی از مشترک بودن بیماری بین انسان و حیوانات میباشد و بر اساس گزارشات منتشر شده در ده سال گذشته موارد انسانی در اروپا و خاورمیانه مشاهده شده است، افزون بر این تعداد موارد گزارش شده مبتنی بر آلودگی انسانی و همچنین آلودگی گربهها در مناطق اندمیک و مناطق مجاور آن روندی صعودی داشته است(Noack. 2021 ، Salahi-Moghadam, A., Moobedi, A. & Bani Hashemi, S.J. 2000).
عوامل مختلفی مسبب افزایش و تغییر در گسترش دیروفیلاریازیس هستند. یکی از این عوامل انتشار بیماری به مناطقی است که سابق بر این عاری از آلودگی بوده اند، این امر ممکن است به دلیل تغییرات آب و هوایی در مناطق جغرافیایی باشد که باعث شده پشه های میزبان واسط بتوانند در مناطق جغرافیایی جدید استقرار و گسترش یابند. نکته مهم دیگر نقش حیوانات وحشی می باشد، این حیوانات می توانند به عنوان مخزن انگل برای سگ و گربه های دارای سرپرست و فاقد سرپرست محسوب شوند و به گسترش این بیماری کمک کنند. دلیل اثبات این ادعا نیز گزارش های مربوط به آلودگی شغال، روباه و گرگ در مناطق مختلف ایران به انگل دیروفیلاریا ایمیتیس می باشد. این حیوانات میتوانند منبع همیشگی آلودگی برای انسان، سگ وگربه ها باشند(Noack. 2021 ,Ranjbar, B.S. & ESLAMI, A. 2007).
براساس گزارشات توافق نسبی میان روش های سرولوژی و آزمایش نات وجود دارد اما باید خاطر نشان کرد که روش نات در شناسایی انگل دیروفیلاریا ایمیتیس از اهمیت بالینی کمتری برخوردار است. پایین بودن ارزش تشخیصی این روش به دو دلیل عمده میباشد دلیل اول مربوط به وجود میکروفیلر های غیربیماریزا دیروفیلاریا رپنس است که تفریق آن از میکروفیلر دیروفیلاریا ایمیتیس در زیر میکروسکوپ بسیار مشکل است و دلیل دوم امکان وجود آلودگی با یک جنس و یا عدم وجود میکروفیلر است. هر چند روش های سرولوژی به دلیل بوجود آمدن پاسخ سیستم ایمنی در برابر کرم و وجود آنتی بادی بر علیه آنتی ژن های انگل از کارایی مناسب تری برخوردار است ولی روش ملکولی نسبت به روش های سرولوژیک کارایی بیشتری داشته و ارزش آن در تشخیص بیماری نسبت به سایر روشها بیشتر است(Khedri. 2014).
علارغم وجود تفاوت ها در میزان ابتلا در جنس، رده های سنی و درمان ضد انگلی منظم هیچ تفاوت معنادار آماری در این مطالعه مشاهده نگردید که میزان شیوع پایین این انگل عدم تفاوت معنادار آماری را توجیه می نماید، در مطالعاتی مانند: لو و همکاران در تایوان، کرامر در ایتالیا و ویرا در پرتغال هیچ ارتباط معناداری بین سن، جنس و محل نگهداری حیوان خانگی با میزان شیوع مشاهده نکردند(Kramer, L. & Genchi, C. 2002، Lu, T.L., Wong, J.Y., Tan, T.L. & Hung, Y.W. 2017، Traversa, D. 2010 ). اما در برخی گزارشات اعلام شده که رابطه معنی داری میان سن و میزان آلودگی وجود دارد در مطالعه حاضر همه موارد مثبت گربه ها سه سال بودند، به نظر می رسد که با افزایش سن امکان گزش توسط پشه آلوده و آلوده شدن حیوانات افزایش می یابد و در سنین بالا به دلیل عدم کارایی سیستم ایمنی، احتمال آلوده شدن افزایش می یابد(Anvari, D., Saadati, D., Siyadatpanah, A. & Gholami, S., 2019). در این مطالعه میزان شیوع انگل در گربه های نر سه برابر ماده ها بود که در دوناتی تراورسا و همکاران نیز این نسبت مشاهده گردیده بود و به نظر می رسد نر بودن شانس ابتلا به دیروفیلاریازیس را در گربه افزایش می دهد(51). 5گربه های بدون سرپرست نسبت به گربه های خانگی میزان شیوع دو برابر بود، در مطالعه دوناتی تراورسا و همکاران نیز حیواناتی که در فضای باز زندگی میکردند، آلودگی بیشتری داشتند که با مطالعه ما همخوانی دارد(Anvari. 2019). در مطالعه دیاکو و همکاران در یونان 180 حیوان بدون سرپرست(148سگ و 32 گربه) را مورد ارزیابی با سه روش نات، سرولوژی و اکوکاردیوگرافی قرار دادند، در این مطالعه نیز مانند مطالعه ما خطر بالای آلودگی در گربه ها و نیز بر ضرورت انجام اقدامات پیشگیرانه جدی برای کنترل آلودگی در گربه تاکید داشتند(Diakou. 2019). بالاتر بودن میزان ابتلا در حیوانات بدون سرپرست می تواند به این دلیل باشد که گربههای خانگی در محیط سربسته و همراه با انسانها زندگی می کنند و کمتر در معرض گزش پشه هستند، اما گربههای بدون سرپرست به دلیل زندگی در محیط بیرون و جابجایی های متعدد برای پیدا کردن غذا یا جفت و نیز عادت زباله گردی که احتمال گزش توسط پشه را افزایش می دهد، بیشتر به این انگل الوده می شوند. به نظر میرسد علاوه برعوامل مرتبط با آب و هوا و میزبان های واسط میزان شیوع در گربهها به علت شرایط ژنتیکی این میزبان باشد. بررسی میزان فراوانی این انگل در گربه ها در اغلب مطالعات داخلی مورد بررسی قرار نگرفته بود که با توجه به میزان شیوع 10/3 درصدی در گربه های استان اصفهان و ملاحضات بهداشت عمومی این انگل به نظر میرسد که در مطالعات آتی پژوهشگران باید به آن توجه ویژه ای کنند. از طرفی شانس تشخیص بالینی این انگل پایین است از طرفی این شانس با توجه به فعالیت بدنی پایین تر در گربه ها پایین تر از سگ هاست، لذا با توجه به میزان شیوع بالایی این انگل در بین گربه های خانگی و دارای سرپرست دارد، باید از تست های آزمایشگاهی و تحت بالینی در گربه ها استفاده شود.
تشکر و قدردانی
از تمامی عزیزان و همکارانی که در تهیه نمونه ها از شهرستان اصفهان و نیز انجام تست نات و مولکولی در دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد شهرکرد با ما همکاری داشتند کمال تقدیر و تشکر را به عمل می آوریم.
منابع
1- Anvari, D., Saadati, D., Siyadatpanah, A. and Gholami, S., 2019. Prevalence of dirofilariasis in shepherd and stray dogs in Iranshahr, southeast of Iran. Journal of Parasitic Diseases, 43, pp.319-323.
2-Casiraghi, M., Bazzocchi, C., Mortarino, M., Ottina, E. and Genchi, C., 2006. A simple molecular method for discriminating common filarial nematodes of dogs (Canis familiaris). Veterinary Parasitology, 141(3-4), pp.368-372.
3-Diakou, A., Soubasis, N., Chochlios, T., Oikonomidis, I.L., Tselekis, D., Koutinas, C., Karaiosif, R., Psaralexi, E., Tsouloufi, T.K., Brellou, G. and Kritsepi-Konstantinou, M., 2019. Canine and feline dirofilariosis in a highly enzootic area: first report of feline dirofilariosis in Greece. Parasitology research, 118, pp.677-682.
4-Hou, H., Shen, G., Wu, W., Gong, P., Liu, Q., You, J., Cai, Y., Li, J. and Zhang, X., 2011. Prevalence of Dirofilaria immitis infection in dogs from Dandong, China. Veterinary parasitology, 183(1-2), pp.189-193.
5-Khedri, J., Radfar, M.H., Borji, H., Azizzadeh, M. and Akhtardanesh, B., 2014. Canine heartworm in southeastern of Iran with review of disease distribution. Iranian journal of parasitology, 9(4), p.560.
6-Kramer, L. and Genchi, C., 2002. Feline heartworm infection: serological survey of asymptomatic cats living in northern Italy. Veterinary parasitology, 104(1), pp.43-50.
7-Litster, A.L. and Atwell, R.B., 2008. Feline heartworm disease: a clinical review. Journal of feline medicine and surgery, 10(2), pp.137-144.
8-Lu, T.L., Wong, J.Y., Tan, T.L. and Hung, Y.W., 2017. Prevalence and epidemiology of canine and feline heartworm infection in Taiwan. Parasites & vectors, 10(2), pp.7-15.
9-Noack, S., Harrington, J., Carithers, D.S., Kaminsky, R. and Selzer, P.M., 2021. Heartworm disease–Overview, intervention, and industry perspective. International Journal for Parasitology: Drugs and Drug Resistance, 16, pp.65-89.
10-Ranjbar, B.S. and ESLAMI, A., 2007. Prevalence of blood Filaria in dogs in Golestan Province (North of Iran) using Modified Knott Method and determination of its periodicity.
11-Salahi-Moghadam, A., Moobedi, A. and Bani Hashemi, S.J., 2000. Case report of Dirofilaria in Hydrocoel of a child with 5 years old age. In 3 rd National Congress of Parasitilogy, sari, Iran. Mazandaran medical sciences university Publication.
12-Simón, F., Siles-Lucas, M., Morchón, R., González-Miguel, J., Mellado, I., Carretón, E. and Montoya-Alonso, J.A., 2012. Human and animal dirofilariasis: the emergence of a zoonotic mosaic. Clinical microbiology reviews, 25(3), pp.507-544.
13-Tarello, W., 2011. Clinical aspects of dermatitis associated with Dirofilaria repens in pets: a review of 100 canine and 31 feline cases (1990–2010) and a report of a new clinic case imported from Italy to Dubai. Journal of Parasitology Research, 2011.
14-Taylor, M.A., Coop, R.L. and Wall, R.L., 2016. Veterinary Parasitology, 4 th Edition.
15-Traversa, D., Aste, G., Milillo, P., Capelli, G., Pampurini, F., Tunesi, C., Santori, D., Paoletti, B. and Boari, A., 2010. Autochthonous foci of canine and feline infections by Dirofilaria immitis and Dirofilaria repens in central Italy. Veterinary parasitology, 169(1-2), pp.128-132.
Prevalence of Dirofilaria immitis in cats referred to Isfahan clinics by molecular and Knott methods
Sayyid Reza Hoseini1*; Ali Asghar Shirazi2
1. Associate professor of Department of Pathobiology, Shahrekord branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran.
2. D.V.M. Faculty of Veterinary Medicine, karaj branch, Islamic Azad University, karaj, Iran.
Abstract
Heartworm disease (Dirofilariasis) is caused by Dirofilaria immitis, which primarily affects canines and cats, and its main hosts are dogs, cats, foxes, and wild dogs and humans. Due to the importance of cats as hosts and possible transmission to humans, it was necessary to study it. In this study, blood samples were taken from 386 cats referred to Isfahan clinics..
The results of this study showed that the frequency of Dirofilaria immitis in cats referred to Isfahan clinics by knott and molecular methods in the study was 1.03 and 3.10%, respectively, which were mostly positive samples in cats over three years old. Males were three times more likely to be infected than females. It was also twice as common in cats that did not receive regular antiparasitic treatment, However, due to the low prevalence of this parasite, no statically significant difference was observed in any of these parameters. Due to the fact that the clinical diagnosis of the disease is difficult and the clinical symptoms in cats are less frequent than in dogs, and on the other hand relatively strict treatment protocols and the need for careful treatment of dirofilariasis along with other worm parasites, prevention, control and appropriate treatment for this parasite is necessary because of its risk to public health.
Keywords: Heartworm disease, Dirofilaria immitis, cat, Isfahan, knot method, molecular method
* Corresponding author: Sayyid Reza Hoseini
Address: Department of veterinary, Shahrekord branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran
Email: dr.s.reza@gmail.com
