Analyzing the carnival components in Mahmoud Darvish's poem "The Earth" based on
Subject Areas : Literary criticism
Mahin Hajizadeh
1
,
Abdolahad Gheibi
2
,
ali mohammadzadeh soltanahmadi
3
1 - faculty member of azarbaijan shahid madani university
2 - Vice Chancellor for Education and Culture, Shahid Madani University, University of Literature
3 - Arabic Secretary of Education of Urmia
Keywords: Carnival, dialogic logic, Al-Arḍ poem, Bakhtin, Mahmoud Darwish.,
Abstract :
The poem Al-Arḍ by Mahmoud Darwish is the product of the bitter experience of exile, alienation, and cultural resistance, in which poetic language transforms into a space for articulating both personal and collective memories. Darwish creates a carnivalesque atmosphere through the use of metaphorica, and at times colloquial language, where boundaries between reality and imagination, presence and absence, life and death are blurred. The characters in the poem, often without clearly defined identities, engage in continuous dialogue with nature, soil, and memory, forming a linguistic and visual celebration of resistance. Considering its socio-political context, this poem contains carnivalesque elements such as grotesquerie, street and marketplace language, critique of power, and the blending of contradictory emotions. The aim of this study is to explain some of these components in the poem using an analytical-descriptive approach based on Mikhail Bakhtin’s theory, in order to demonstrate how these elements contribute to the representation of the polyphonic space within the work. Research findings indicate that Al-Arḍ is an example of the emergence of carnivalization in contemporary poetry, where the poet, by rejecting monologism and creating a multi-layered discursive space, constructs a carnivalesque structure. This structure not only disrupts official norms but also provides a means for representing complex realities within Palestinian society. it shows that Darwish's poetry is not merely a vehicle for political or emotional messages, but rather a space in which popular culture, vernacular language, and carnivalesque patterns reflect a creative form of resistance against oppressive power.
احمدی، بابک. (1375). ساختار و تأویل متن، چاپ سوم، تهران: نشر مرکز
باختین، میخائیل. (1387). تخیّل مکالمه ای ، ترجمه رویا پورآذر، تهران: نشرنی.
باختین، میخائیل(۱۳۷۲).دوبلین فرنیستر: فلسفه زبان شناسی. ترجمهٔ محمدعلی اسلامی ندوشن، تهران: نشر فرهنگستان.
باختین، میخائیل(۱۳۸۲). فرهنگ عامه در روسیه دیرباز: نمایش‌ها، جشن‌ها، زبان شفاهی. ترجمهٔ حسن انوشه، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
بلیک و دراسیدل، جرالد اچ و آلاسدیر. (۱۳۶۹) . جغرافیای سیاسی خاورمیانه و شمال آفریقا، ترجمه میر حیدر مهاجرانی، چاپ اول، دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی.
تامسن، فیلیپ. (1390). گروتسک، ترجمه فرزانه طاهری، تهران: نشر مرکز.
درویش، محمود. (2000). الأعمال الشعریة الکامِلة، الطبعة الثانیة، بغداد دارالحریة للطباعة و النشر.
الدسوقی، عمر. (2003). فی الادب الحدیث، بیروت دارالفکر.
سلیمان، خالدا. (1376). فلسطین در شعر معاصر عرب، ترجمه شهره باقری- دکتر عبدالحسین فرزاد، چاپ اول، تهران: نشر چشمه.
عطیه، بشیر عبد زید. (2009). «أشهر السنة ودلالتها فی الشعر العراقی الحدیث، مجلة القادسیة فی الآداب والعلوم التربویة»، المجلد8. العدد3.
غلامحسین زاده، غریب رضا و غلامپور، نگار. (1387). میخائیل باختین: زندگی، اندیشه ها و مفاهیم بنیادین، تهران: نشر روزگار.
کادن، جی آی. (1380). فرهنگ ادبیات و نقد، ترجمه کاظم فیروزمند، تهران: شادگان.
ملاابراهیمی، عزت و رحیمی، صغری. (1396). «تحلیل مؤلفه های پسامدرنیسم در آثار داستانی جبرا ابراهیم جبرا»، مجله زبان و ادبیات عربی، شماره 16، صص 275-306.
نظری، راضیه و نجفی ایوکی، علی. (1398). «نشانه شناسی سروده قصیده الارض محمود درویش با تکیه بر نظریه نشانه شناسی گریماس»، فصلنامه پژوهش های ادبی بلاغی، سال هفتم، شماره 26، ص 68.
نولز. (1940). شکسپیر و کارناول پس از باختین، ترجمه رویا پورآذر، تهران: انتشارات هرمس، چاپ اول
