Examining the reflection of Khorasani style in Shahryar’s sonnet

Subject Areas :

مالک شعاعی ¹ , Akbaf Azizifar ²

1 - Member of scientific
2 - Associate Professor of Ilam University of Medical Sciences

Received: 2025-02-13 Accepted : 2025-04-30 Published : 2025-06-08

Keywords: : Sonnet, Shahryar, Khorasani style, Style commonalities. ,

Abstract :

Abstract There is sort of hidden foundations and properties in Shahryar sonnets because of which he got the title of “God of Sonnet”. Some of these features are related to the style of the poet .If someone researches the elements of Shahryar's sonnet, with foundations of verse stylistics such as language properties be it linguistic or literary, between variant styles of Persian, his poets has the most related approach to Khorasani style. In his poems we can find Simplicity and fluency in combination with some Arabic words and also patriotism. His poet in terms of content is influenced by poets that has Khorasani style like. Roodaki and Manoochehri, etc, using old lexis like, Andar, Ashtar, Khavar, with same wrong meaning of ancestors, using ancient Persian words such as Yazdan, Digar, Shookh with meaning of lover and brave etc ancient auxiliary verbs or modals such as Ya, tamni, tarji, ((azin)) for gender expression, an, in the role of negative adverb,Yeki as the indefinite sign, an and In as the article Using ancient prefix in Shahryar's poem, and all of these points that we mentioned ,demonstrate poet's interest to Khorasani Style and this article proves the poet's attachment and conformity to khurasani style by presentation of ancient proofs.

References:


1. بهار، محمد تقی (1390). سبک‌شناسی یا تاریخ تطّور نثر فارسی، جلد اول و دوم، تهران: زوار.
2. رازی، شمس‌الدین محمدبن قیس (1382). المعجم فی معاییر اشعار العجم، تهران: فردوس.
3. رودکی، جعفر بن محمد (1384). استاد شاعران رودکی، گزینش و گزارش نصرالله امامی، تهران: جام.
4. شفیعی کدکنی، محمدرضا (1378). صورخیال در شعر فارسی، تهران: آگه.
5. شمیسا، سیروس (1375). کلیات سبک‌شناسی، تهران: فردوس.
6. ـــــــ ، ــــــ (1382). سبک‌شناسی شعر، تهران: فردوس.
7. شهریار، محمدحسین (1380). دیوان شهریار، 2 جلد، تهران: نگاه.
8. غلامرضایی، محمد (1387). سبک‌شناسی شعر پارسی از رودکی تا شاملو، تهران: جام.
9. فردوسي، ابوالقاسم (1374). شاه‌نامۀ فردوسی، جلد نهم، به کوشش سعيد حميديان، تهران: داد.
10. قریب، عبدالعظیم و همکاران (1373)، دستور زبان فارسی پنج استاد، تهران: جهان دانش.
11. محجوب، محمدجعفر (1383). گزیدۀ اشعار منوچهری دامغانی، انتخاب و توضیح تهران: فردوس.
12. منوچهری، احمد بن قوص (1383). گزیدۀ اشعار منوچهری دامغانی، انتخاب و توضیح احمدعلی امامی افشار، تهران: پردیس.
13. مهیار، عباس (1378). با خلوت‌گزیدگان خاک، تهران: مؤسسه انتشارات جامعه.
14. نظامی عروضی سمرقندی، احمد بن عمر بن علی (1375). چهارمقاله، تصحیح محمد قزوینی به اهتمام محمد معین، تهران: جام.
15. یاحقی، محمد جعفر (1376). چون سبوی تشنه (تاریخ ادبیات معاصر قارسی)، تهران: جام.