Civil liability of abandoning the legal duties of executive directors from the perspective of Islamic jurisprudence

Subject Areas :

محمدجواد ملکاء آشتیانی ¹ , Hasan Abedian ² , علیرضا عسگری ³

1 -
2 - Department of Quranic and Hadith Sciences, Qom Branch, Islamic Azad University, Qom, Iran
3 -

Received: 2024-05-05 Accepted : 2024-07-06 Published : 2024-09-05

Keywords: civil liability, executive directors, omission, legal duty, compensation.,

Abstract :

One of the challenging issues in the field of public rights enforcement is compensation for the damages caused to the people through the omission of government officials. Islamic jurists do not have a clear opinion on this issue, but they have mentioned under the discussion of & quot; abandonment & quot; Using the descriptive-analytical method, this article seeks to analyze the evidence and elements of civil liability and methods of compensation for damages caused by executive directors' omissions, based on the foundations of Islamic jurisprudence. Following the expressions of Islamic jurisprudence shows that the meaning of & quot; abandonment & quot; is a person & # 039; s refusal to fulfill the duties and responsibilities assigned to him in a conventional way, which causes the breach of warranty. According to the opinion of famous jurists, abandoning the act according to the duty and obligation causes the civil responsibility of the abandoner. That is, Turki creates a responsibility whose act is possible and obligatory according to the existing contract, law or custom in that field and refraining from it is in the form of omission; Therefore, mere omission does not give rise to civil liability. In case of establishing the elements of civil responsibility due to the omission of the executive managers, the damage can be compensated through methods of compensation, especially objective compensation (financial and legal), equivalent compensation - cash and non-cash (replacement or similar) - from the government in case of collective error or Negligence or demand from the person himself assuming the inability or fault of the executive director.

References:

منابع
عربی
ابن ادريس حلّي، محمدبن احمد(1410). السرائر الحاوي لتحرير الفتاوي. قم، دفتر انتشارات اسلامي.
ابن بابویه قمی(1413ق). من لایحضره الفقیه. قم: دفتر انتشارات اسلامی
ابن سعيدالحلى، ابوزكريايحيى(1427). الجامع للشرائع. قم: مؤسسة الإمام الصادق(علیه‌السلام).
ابن‌منظور، حسام‌الدين(1426). لسان العرب. بيروت: مؤسسه الاعلمي.
بحر العلوم، السيد محمد المهدي(1435). الفوائد الرجالية. قم: منشورات مكتبة الصادق.
حرعاملی، محمدبن‌حسن(1412ق). وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه. بیروت: داراحیاءالتراث العربی، [بی‌تا]
خميني، سيد روح‌الله(1428). كتاب البيع. قم: دارالعلم.
خوئی، سیدابوالقاسم(۱۴۱۷ق). مصباح الفقاهة. قم: انتشارات انصاريان.
خوئي، سيدابوالقاسم(1422). مباني تكمله المنهاج قم: مؤسسه احياء آثار الإمام الخوئي.
راغب اصفهانی،(1404ق). المفردات فی غریب القرآن. نشر الکتاب، نوبت دوم
زبيدي واسطي و سيد محمد مرتضي حسيني(1414). تاج العروس من جواهر القاموس. بیروت: دارالفكر للطباعة و النشر و التوزيع.
سبزواری، سیدعبدالاعلی(1429). مهذب الاحکام فی بیان حلال و الحرام. قم: دارالتفسیر.
شیخ طوسی، محمدبن حسن(۱۳۶۳ش). الاستبصار فيما اختلف من الأخبار. تهران: دار الکتب الإسلامیة،.
شیخ طوسی،(1365ش). تهذیب الاحکام. تهران: دارالکتب العلمیه.
شیخ طوسي، محمدبن حسن(1400). النهايه. بيروت : دارالكتب العربي.
طریحی، فخرالدین بن محمد(1426). مجمع البحرین. تهران: مکتبة المرتضوية.
علامه حلّى، حسن بن يوسف(1429). تحرير الأحكام الشرعية على مذهب الإمامية. مشهد: مؤسسه آل البيت.
فيومي، احمدبن محمدمقري(1421). المصباح المنير في غريب الشرح الكبير للرافعي. قم: منشورات دارالرضي.
کلینی، محمدبن یعقوب(1407ق). الکافی. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
محقق حلّي، حسن بن يوسف(1408). شرايع الاسلام. قم: مؤسسه اسماعيليان.
مراغي، سيدميرعبدالفتاح(1417). العناوين الفقهية. قم: دفتر انتشارات اسلامي.
مصطفوی،سیدمحمدکاظم(1421ق). القواعد: مائة قاعدة فقهية، معني و مدركا و موردا. قم: مؤسسة النشر الإسلامي.
موسوي‌بجنوردي، سيد حسن(1419). القواعد الفقهيه. قم: نشر هادی.
نجفي، محمدحسن(1404). جواهر الكلام في شرح شرايع الاسلام. بيروت: دارالإحياء التراث العربي.
وزارة الأوقاف والشئون الإسلامية(1410). الموسوعة الفقهیة. کویت: وزارت اوقاف و شئون الاسلامیة، چاپ اول، 1410ق
يزدي، سيدمحمدكاظم(1421). العروة الوثقي. قم: مؤسسه اسماعيليان.
فارسی
اردبیلی، محمدعلی(1401). حقوق جزای عمومی. تهران: میزان، چاپ 71.
اکبری، محمود(1391). اخلاق و احکام کارمندی، چاپ هفتم، قم: فتیان،.
امیر قائم مقامی، عبدالحمید(1397). حقوق تعهدات. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
جهانگير، منصور(1395). قانون مديريت خدمات كشوري. تهران: نشر ديدار.
حسینی‌نژاد، حسینعلی(1370). مسئولیت مدنی.تهران: جهاد دانشگاهی دانشگاه شهید بهشتی.
حکمت‌نیا، محمود(1386). مسئولیت مدنی در فقه امامیه. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
شامبیاتی، هوشنگ(1402). حقوق جزای عمومی. تهران: مجمع علمی و فرهنگی مجد.
عزیزی، بیژن(1380). روش‌های جبران خسارت در مسئولیت مدنی. دوماهنامه دانشور، 9(36).
میرشکاری، عباس(1395). رساله عملی در مسوولیت مدنی. تهران: شرکت سهامی انتشار.
میرشکاری، عباس و صمدی، افروز(1397). اصول اروپایی حقوق مسئولیت مدنی. تهران: شرکت سهامی انتشار.
وحدتی‌شبیری، سیدحسن(1393). مبانی مسئولیت مدنی قراردادی (مطالعه تطبیقی در حقوق و فقه). قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
کاتوزیان، ناصر(1388). تحول مفهوم تقصیر در حقوق مسؤولیت مدنی. مجله مطالعات حقوق خصوصی، سال سی و نهم :189 تا 214.
محسني، فريد و ملكوتي، نصير(1394). رابطه سببيّت در قانون مجازات اسلامي1392. مجله حقوقي دادگستري، دوره 79(91).