The Expression of Judicial Security in the Justifiability of Criminal Verdicts

Subject Areas :

hagar sedaghatmehr ¹ , ghasem ghasemi ² , Mohammad Ali Mahdavi Sabet ³ , Norouz Kargari ⁴

1 - PhD student in Criminal Law and Criminology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 - Assistant Professor, Department of Criminal Law and Criminology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
3 - Assistant Professor, Department of Criminal Law and Criminology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
4 - Assistant Professor, Department of Criminal Law and Criminology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

Received: 2024-09-18 Accepted : 2025-01-06 Published : 2025-04-07

Keywords: making firm the criminal verdict, attribution and reasoning of criminal verdicts, justifiability of criminal verdicts, criteria of justifiability of criminal verdicts.,

Abstract :

One of the duties of the judiciary is to ensure the judicial security of all members of society. In this regard, one of the principles of guarantee of judicial security is the justifiability of criminal verdicts. The justifiability of a verdict means the rationality and logicality and the persuasive power of the verdict in such a way that the result of the verdict and the premises and reasoning resulting from it have coherence, logical course and rational acceptability; including that the evidences and attributions contained in the content of the verdict are not inconsistent or paradoxical. The justifiability of a verdict, along with “attribution” and “reasoning”, has been given legislative attention in accordance with Article 78 of the Constitutional Law (1285), Articles 239, 250 and 374 of the Code of Criminal Procedure (1392), Paragraph 4 of Articles 296 and 482 of the Code of Civil Procedure, Article 23 of the Law of Probate Matters (1319), Article 248 of the Direct Taxes Law (1366), Paragraph “T” of the Guidelines for the Validation of Judicial Decisions, and Article 4 of the Judicial Security Document of the Judiciary (1399). The explanation of the concept and criteria of “justifiability” in criminal verdicts and its requirements and obligations in order to ensure judicial security and the administration of justice is the subject of the present research. The achieved finding from research is that the realization of the judicial security and a sense of justice and fairness revolve around the justification of a judgment. The appropriate solution to require judges to consider the principle of justifiability of the verdict is to foresee the invalidation or rejection of the verdict in case of non-observance of the aforementioned principle.

References:

۱. آخوندی، محمود، ( ۱۳۹۸)، آیین دادرسی کیفری (اندیشه‌ها)، جلد چهارم، تهران، انتشارات اشراق، چاپ چهلم.
۲. آذرنوش، آذرتاش، (۱۳۸۲)، فرهنگ معاصر عربی - فارسی، تهران، نشر نی، چاپ نخست.
۳. ابوعامر، محمدزکی، ( ۱۹۸۶م)، قانون العقوبات/ القسم العام، دارالمطبوعات الجامعیة.
۴. اخترنیا، جعفر، ( ۱۳۹۶)، راهنمای نگارش جزایی (دعاوی ویژه کلاهبرداری)، تهران، نشر کتاب آوا، چاپ سوم.
۵. اردبیلی، محمدعلی، ( ۱۳۹۶)، حقوق جزای عمومی، جلد نخست، تهران، نشر میزان، چاپ پنجاه ویکم.
۶. انوری، حسن، (۱۳۸۱)، فرهنگ بزرگ سخن، تهران، سخن.
۷. ﺑﺎﻗﺮی، یوسف؛ صداقتی، سهام، (۱۳۹۳)، «شاخصه‌های رأی قوی و متقن»، فصلنامه قضاوت، دوره چهاردهم، شماره۷۸، ص۱۴۹-۱۸۰.
۸. خالقی، علی، (۱۳۹۵)، آیین دادرسی کیفری، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی، چاپ سی‌ام.
۹. جعفری تبار، حسن، ( ۱۴۰۲)، منطق حیرانی در باب استدلال حقوقی، نشر آسیم، چاپ چهارم.
۱۰. جعفری‌لنگرودی، محمدجعفر، (۱۳۸۳)، ترمینولوژی حقوق، تهران، گنج دانش، چاپ چهاردهم.
۱۱. جعفری لنگرودی، محمد جعفر، ( ۱۳۸۱)، مبسوط در ترمینولوژی حقوق، جلد سوم، تهران، انتشارات کتابخانه گنج دانش، چاپ دوم.
۱۲. جوهری، أبو نصر، (۱۴۰۷ق)، الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیة، محقق: عطار، احمد عبدالغفور، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ چهارم.
۱۳. دل وکیو، جورجو، (۱۳۹۱)، فلسفه حقوق، مترجم: واحدی، جواد، تهران، نشر میزان، چاپ سوم.
۱۴. رحمدل، منصور، (۱۳۸۹)، «لطمه به اساس حکم»، مجله حقوقی دادگستری، تابستان ۱۳۸۹، شماره ۷۰، ص۹-۳۱.
۱۵. زبیدی، محمد مرتضی، ( بی‌تا)، تاج العروس من جواهر القاموس، بیروت، مکتبة الحیاة.
۱۶. زراعت، عباس، حاجی‌زاده، حمیدرضا؛ متولی‌جعفرآبادی، یاسر، ( ۱۳۸۳ )، قانون آیین دادرسی کیفری در نظم عمومی، تهران، انتشارات خط سوم، چاپ نخست.
۱۷. زراعت، عباس، (۱۳۸۹)، بنیاد‌های دادرسی کیفری، تهران، انتشارات جاودانه، جنگل، چاپ نخست.
۱۸. شکیب صعب، عاصم، ( ۲۰۰۹م)، القواعد العامة فی المحاکمات الجزائیة، بیروت، منشورات الحلبی الحقوقیة، چاپ نخست.
۱۹. صادق منش، جعفروفرخی نیا، علی، (۱۳۹۱ )، «مبنا، روش و جایگاه استدلال قضایی»، مجله حقوقی دادگستری، پاییز۱۳۹۱، شماره ۷، ص۲۱۳-۲۳۸.
۲۰. صادقیان، سیدجلال، (۱۳۸۲)، «درآمدی برامنیت وابعاد گستره آن»، فصلنامه دانش انتظامی، شماره ۱۶، ص۵۴-۷۵.
۲۱. صدرزاده افشار، محسن، (۱۳۷۲)، «نگاهی به قوه قضائیه و لزوم توجیه رأی در دادگاه‌های بلژیک»، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره ۳۰، شماره ۰، شماره پیاپی ۱۱۴۲، ص۱-۲۶.
۲۲. عبد، محمد حمید، (۲۰۱۷م)، «دور الاستدلال المنطقی فی تكوین اقتناع القاضی الجزائی»، مجلة الحقوق، الجامعة المستنصریة كلیة القانون، ص ۲۹-۳۰.
۲۳. عبید، رؤوف، ( ۱۹۷۳م)، المشکلات العملیة العامة فی الاجراءات الجنائیة، جلددوم، دارالفکر، چاپ دوم.
۲۴. عبید، رؤوف، ( ١٩٧٩م)، مبادئ القسم العام من التشریع العقابی، اﻟﻘــﺎﻫرة، دار اﻟﻔﻛـر اﻟﻌرﺑــﻲ، چاپ چهارم.
۲۵. علیپور چبنلو، زینب؛ عباسپور، بختیار، (۱۴۰۲)، « واکاوی صدور رأی سازشی داور در حقوق ایران در پرتوی رویه‌ی قضایی»فصلنامه آموزه‌های فقه و حقوق جزاء، سال دوم، شماره ۱، شماره پیاپی ۵، ص۶۶ـ۹.
۲۶. علینقی، ‌امیرحسین(۱۳۷۹)، «امنیت قضایی»فصلنامه مطالعات راهبردی، دوره سوم، شماره دهم، شماره پیاپی ۱۰، ص۵۰-۶۴.
۲۷. غمامی، مجید؛ محسنی، حسن، (۱۳۹۰)، آیین دادرسی مدنی فراملی، تهران، شرکت سهامی انتشار.
۲۸. کاتوزیان، ناصر، (۱۳۸۲)، اثبات و دلیل اثبات، تهران، نشر میزان، جلد نخست.
۲۹. کاتوزیان، ناصر، ( ۱۴۰۱)، منطق حقوق، تهران، گنج دانش.
۳۰. کاتوزیان، ناصر، (۱۳۸۸)، دوره حقوق مدنى -قواعد عمومى قرارداد‌ها-، تهران، شرکت سهامی انتشار، جلد نخست، چاپ هشتم.
۳۱. کاتوزیان، ناصر، (۱۳۸۵)، فلسفه حقوق، جلد سوم، تهران، شرکت سهامی انتشار، چاپ چهارم.
۳۲. گلدوزیان، ایرج، ( ۱۳۸۴)، بایسته‌های حقوق جزای عمومی، تهران، نشرمیزان، چاپ دوازدهم.
۳۳. فیومی، احمد بن محمد، ( ۱۴۰۵ق)، مصباح المنیر فی غریب شرح الکبیر، قم، دار الهجره.
۳۴. قریشی بنابی، علی اکبر، (۱۳۵۲ )، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه.
۳۵. مجموعه آراء هیأت عمومی دیوان عالی کشور، ( ۱۳۴۷)، تهران، آرشیو حقوقی کیهان.
۳۶. مجموعه آرای قضایی شعب دیوان عالی کشور (کیفری)، بهار ۱۳۹۲(۱۳۹۴)، مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضاییه، چاپ نخست.
۳۷. محسنی، مرتضی( ۱۳۷۵)، دوره‌ی حقوق جزای عمومی، مسئولیت کیفری، جلد سوم، تهران، انتشارات گنج دانش.
۳۸. محسنی، حسن، (۱۳۹۸)، « نگاهی نو به اصل توجیه رأی- لزوم قطع و یقین دادگاه هنگام نگارش رأی - »، مطالعات آرای قضایی، بهار ۱۳۹۸، دوره هشتم، شماره ۲۶، ص۱۳-۲۳.
۳۹. معین، محمد، (۱۳۷۵)، فرهنگ فارسی، تهران، ‌امیرکبیر، چاپ نهم.
۴۰. نجیب حسنی، محمود، ( ۱۹۸۹م)، قانون العقوبات: القسم العام، قاهره، دارالنهضة العربیة، چاپ ششم.
۴۱. نجفی، محمد حسن، (بی‌تا)، جواهر الکلام، جلد ۴۱و ۴۲، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ هفتم.
۴۲. هرمزی، خیرالله، (۱۳۸۳)، «توجیه آرای مدنی و ضمانت اجرای عدم رعایت آن»، پژوهش حقوق و سیاست، شماره ۱۱، ص۲۷-۷۵.