An Analysis of the Secondary Meanings of Interrogative Proverbs in the Lori Dialect of Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad Province

Subject Areas : ...

Ali Alizadeh ¹

1 - Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, Yasuj University, Yasuj, Iran.

Received: 2024-12-24 Accepted : 2025-06-01 Published : 2025-06-01

Keywords: Interrogative Sentence, Lori Interrogative Proverbs, Secondary Meanings of Proverbs.,

Abstract :

Proverbs represent a genre of folk literature that succinctly and captivatingly express the customs, traditions, and prevalent beliefs within societies. Folk literature, particularly Lori proverbs, deserves examination from various perspectives to extract and utilize their diverse cultural, social, linguistic, literary, and other thematic elements. This research was conducted using a descriptive-analytical method based on library sources. From a corpus of approximately 3,000 Lori proverbs, allegories, and allusive expressions extracted from written sources in Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad province, about 160 were in the form of interrogative sentences. Among these, only three proverbs retain their primary (literal) meaning, while the remainder are used for secondary purposes, yielding 34 distinct secondary meanings. The most frequent secondary meanings are: prohibition (over 26 instances), mockery (23 instances), objection (21 instances), and surprise (11 instances). Furthermore, depending on the context of the speaker and audience, many proverbs can imply several secondary meanings or even contradictory interpretations. On the other hand, the emphasis on themes of admonition, instruction, raising awareness, and critical thinking in many proverbs results in a prominent negative tone.

References:

آذرشب، حسین(1392). مجموعۀ ضرب‌المثل‌های استان کهگیلویه و بویراحمد (ضرب‌المثل، تمثیل و کنایه). اصفهان: بهتا پژوهش.
آرزو، سراج الدین علیخان(1381). عطیۀ كبری موهبت عظمی. مقدمه و تصحیح سیروس شمیسا. تهران: فردوس.
افضلی راد، رحیم، و ماهیار، عباس(1395). پرسش و اغراض ثانویۀ آن در غزلیات سعدی. زبان و ادبیات فارسی، 24(1)، 123 - 136. DOI: 10.18869/acadpub.jpll.24.80.35
باطنی، محمدرضا (1383). توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی. تهران: امیركبیر.
تقوی، نصرالله، (1363). هنجار گفتار. اصفهان: فرهنگسرای اصفهان.
حافظ (1367). دیوان. به اهتمام انجوی شیرازی. تهران: انتشارات جاویدان.
حیدری، سکینه، و رضایی، سمیه (1402). تحلیل ضرب‌المثل‌های لری بویراحمدی بر اساس میزان توجه به مؤلفه‌های مهارت‌های زندگی. ادبیات و زبان‌های محلی ایران‌زمین، 13(3)، 79 -105.
10.30495/IRLL.2023.1983697.1561 Doi: دهخدا، علی‌اکبر(1377)، لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران.
دهخدا، علی‌اکبر (1388). امثال و حکم. تهران: انتشارات امیرکبیر.
ذوالفقاری،حسن(1387). طبقه‌بندی ضرب‌المثل‌های فارسی. دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، 59(187)، 181- 212.
ذوالفقاری،حسن(1389). زیبایی‌شناسی ضرب‌المثل‌های فارسی. بوستان ادب، 2(2)، 51 – 82.
doi.org/10.22099/jba.2012.317 رابرت پالمر، فرانك(1366). نگاهی تازه به معنی‌شناسی. ترجمۀ كورش صفوی. تهران: مركز.
رجایی، محمدخلیل(1372). معالم‌البلاغه در علم معانی و بیان و بدیع. شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز.
رحیمیان، جلال، و بتولی آرانی، عباس(1381). منظورشناسی جمله‌های پرسشی در اشعار اخوان ثالث. علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، 21(1)، 42 – 55.
رضانژاد، غلامحسین(1367). اصول علم بلاغت. تهران: انتشارات الزهرا.
رودکی سمرقندی(1395). پیشگامان نظم فارسی. به کوشش عباسعلی وفایی و یاسر دالوند. تهران: انتشارات علمی.
سعدی، مصلح‌الدین بن عبدالله(1366). بوستان. شرح دکتر محمد خزائلی. تهران: انتشارات جاویدان.
شفیعی کدکنی، محمدرضا(1349). صور خیال در شعر فارسی. تهران: انتشارات آگاه.
شمیسا، سیروس(1381). بیان و معانی. تهران: انتشارات فردوس.
فتوحی، محمود(1391). سبك‌شناسی، نظریه‌ها، رویكردها و روشها. تهران: سخن.
فردوسی، ابوالقاسم(1370). شاهنامه. تصحیح ژول مول. تهران: انتشارات آموزش و انقلاب اسلامی.
مولوی، جلال‌الدین محمد (1370). مثنوی معنوی. تصحیح رینولد نیکلسون. تهران: انتشارات مولی.
مولوی، جلال‌الدین محمد(1371). غزلیات شمس. به اهتمام منصور مشفق. انتشارات صفی¬علیشاه.
همایی، جلال‌الدین(1374). معانی و بیان. تهران: هما.