Analysis and evaluation of economic policy model in the Islamic Republic of Iran

Subject Areas : Political Sciences- International Relations

Seifeddin darvishzade ¹ , ali shir khany ² , Mashallah Hedarpur ³

1 - Ph.D. candidate, Public Policy, Qom Branch, Islamic Azad University, Qom, Iran
2 - Political Science Department, Qom branch, Islamic Azad University, Qom, Iran
3 - Political Science Department, Qom branch, Islamic Azad University, Qom, Iran

Received: 2024-09-22 Accepted : 2025-05-14 Published : 2025-06-15

Keywords: Politics, economic, Islamic Republic, Iran, model.,

Abstract :

The pattern of economic policy making in Iran has faced significant challenges during the past few decades. Iran's economy has been exposed to important events such as the 1357 revolution, the eight-year war with Iraq, fluctuations in global oil prices, sanctions and government control over major parts of the economy, and the key variable policies of macroeconomics have changed significantly. The purpose of this article is to analyze Iran's economic policy modelEconomic policy has a heuristic and planning-based normative nature. Each of the mentioned components makes it possible to understand the structure of the occurrence of phenomena and how they relate to each other. The main question of the research is that how can the model of economic policy in the  Iran be explained? This research uses a qualitative research approach to analyze and evaluate the pattern of economic investment in Iran.The present hypothesis states that the economic policy making in the Islamic Republic of Iran is based on the approach of a one-step reactive model based on the progressive directive policy, the lack of comprehensive strategy and neglecting the      organizational perspective can be analyzed and evaluated from the perspective of public policy teachings      

References:

1. استادرمضان، آذین ، مریم بذرانی ،و مجتبی کریمی، (۱۳۹۶)، «بررسی عوامل موثر بر جذب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی با تاکید بر متغیرهای نهادی و ساختاری در کشورهای منتخب اپک»، پژوهشنامه اقتصاد و کسب و کار، سال هشتم، شماره ۱۶.
2. پریزاد، رضا،و محمدرضا صفری کیا، (۱۴۰۰)، «آسیب شناسی سیاستگذاری‌های حوزه اقتصاد مقاومتی در نظام جمهوری اسلامی ایران»، نشریه پژوهش ملل، شماره ۷۳.
3. چراغی، کیومرث، علیرضا سلطانی، (۱۳۹۹)، «آسیب شناسی سیاست‌های اقتصادی دولت در نظام آموزشی عالی مطالعه موردی حوزه خدمات رفاهی دانشجویی در ایران طی سال‌های ۱۳۹۸ تا ۱۳۸۴»، نشریه پژوهش‌های سیاسی و بین المللی، شماره ۴۲.
4. دامن‌کشیده، مرجان، خشایار سیدشکری،و مریم رضازاده قربانی‌پور. (۱۳۹۵)،«بررسی عوامل موثر اقتصادی بر نابرابری درآمدی(شاخص ضریب جینی)در ایران»، کنفرانس بین‌المللی پژوهش های نوین در مدیریت، اقتصاد و حسابداری،تهران، ۱۹ تیر.
5. دانایی فر، حسن،و علیرضا سلطانی، (۱۳۹۹)، «رویکرد سیاستگذاری اقتضایی در برنامه‌ریزی اقتصادی و توسعه‌ای دهه ۶۰ در ایران ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷»، فصلنامه علمی مطالعات بین رشته‌ای دانش راهبردی، سال یازدهم، شماره ۴۳.
6. نوفرستی،محمد،(1381) ، «الگوهای اقتصادسنجی کلان و ارزیابی سیاستگذاری‌های اقتصادی»، دبیرخانه تدوین الگوی اقتصادی کشور ، معاونت پژوهشی.
7. زاهدی، شمس(۱۳۹۰)، «جهانی شدن و توسعه پایدار»، فصلنامه مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، دوره دوم، شماره۳.
8. شاکری، عباس، تیمور محمدی،و یوشع موسالو، (۱۳۸۶)، «سیاست گذاری اقتصادی برنامه‌های توسعه در چهارچوب یه الگوی کنترل بهینه»، پژوهشنامه اقتصادی، دوره هفتم، شماره ۲۴.
9. کاشیان، عبدالمحمد(۱۳۹۷)، «معیارهای سیاست گذاری اقتصادی از اقتصاد متعارف تا اقتصاد اسلامی»، نشریه علمی پژوهشی سیاست گذاری اقتصادی، سال دهم، شماره ۱۹.
10. مصلی نژاد، عباس(۱۳۸۹)، «بررسی تحلیلی و کارکردی مدل‌ها و فرایندهای سیاستگذاری اقتصادی»، فصلنامه سیاست، دوره ۴۱، شماره دوم.
11. نبوی، مرتضی، مهدی صیدی، اسماعیل کرم‌زاده،و سهراب عرفانی، (۱۳۹۶)، «الگوی راهبردی اقتدار اقتصادی جمهوری اسلامی ایران در چهارچوب سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی»، فصلنامه امنیت ملی، سال هشتم، شماره ۲۸.
12. نوری، مهدی،و علیرضا نواب‌پور، (۱۳۹۶)، «طراحی چهارچوب مفهومی سیاستگذاری ارزهای مجازی در اقتصاد ایران»، فصلنامه سیاستگذاری عمومی، دوره سوم، شماره ۴.
13. بصیری، محمدعلی ،و حمید احمدی‌نژاد، (1395). «تبیین دیپلماسی فرهنگی سید محمد خاتمی و محمود احمدی‌نژاد در نظام بین‌الملل»، فصلنامه رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، سال هفتم. شماره 46، 54 37.
14. ذوالفقاری، مهدی ،و حسین زینی وند، (1397)، «دیپلماسی اقتصادی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران: دوره احمدی نژاد و روحانی»، فصلنامه پژوهش های روابط بین الملل،دوره 8، شماره 1، خرداد 1397، صفحه 67-94
15. موثقی، سید احمد(1385)، «اقتصاد سیاسی ایران در دوره جمهوری اسلامی»، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره 71، شماره 0فروردین 1385
16. خواجه، حسین.(1396).«میراث هاشمی رفسنجانی در حوزه سیاسی-اجتماعی (گسترش طبقه متوسط جدید)».فصلنامه مطالعات سیاسی بین المللی.سال دوم.شماره چهارم. پاییز. 191-175
17. علایی، حسین.(1399). «بررسی نقش دولت جمهوری اسلامی ایران در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران».فصلنامه مطالعات بین المللی .سال 16.شماره 4(64).بهار. 156-133
18. همتخواه، مریم، علیرضا ازغندی، مصطفی ابطحی ،و محمد مهدی مجاهدی،(1398). «روند توسعة سیاسی در ایران از سال 1368 تاکنون بر اساس رویکرد آمارتیا کومار سن». فصلنامه جامعه شناسی سیاسی ایران، سال دوم، شماره اول . بهار. 43-74.
19. رحمانی، کامران، علیرضا ازغندی ، مجید توسلی رکن آبادی ،و صادق زیبا کلام، (1395).«اجماع نظر نخبگان سیاسی و توسعه سیاسی(84 -76)». فصلنامه پژوهش هاي سیاسی و بین المللی، سال هفتم، شماره بیست و نهم، زمستان .
20. دامن پاک جام، مرتضی(1397)، «تحول دیپلماسی اقتصادی جمهوری اسلامی ایران: بررسی دستاوردهای چهار دهه گذشته و چالش‌های پیش رو»، فصلنامه سیاست خارجی، دوره 32، شماره 4، بهمن 1397، صفحه 91-158.
References 1. Anderson, Tim(2019), »Iran's Resistance Economy and Regional Integration«, Journal of World sociopathic Studies, Vol 3, No 4, pp 649_685. 2. Clarke, John, and Janet Newman. (1997), the Managerial State, London: Sage. 3. Joohnson, Norman. (1987), The Welfare State in Transition: the Theory and Practice of Welfare Pluralism, Brighton: Wheal sheaf.