Pathology of the Policy-Making Process in Political and Social Development Programs in the Islamic Republic of Iran (Case Study: Comparative Analysis of Khatami and Ahmadinejad Governments
Subject Areas : political sociology
mohammadreza kari
1
,
hojjatollah darvishpour
2
,
محمد علی خسروی
3
1 - PhD Student in Public Policy, Faculty of Political Science, Public Policy, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran, Iran.
2 - Political Science - Political Thought and Iran Issues, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
3 - هیات علمی تهران مرکز
Keywords: Political Development, Decision-Making, Khatami, Ahmadinejad, Public Policy.,
Abstract :
In developing societies, political and social growth and development are among the fundamental challenges, as they reflect the level of cohesion and stability in these societies and the capacity of their human, political, and social resources. In Iran, factors that hinder the achievement of political and social development goals are associated with various variables. This research aims to analyze the policy-making processes in political and social development programs in the Islamic Republic of Iran, focusing on the presidential terms of Khatami and Ahmadinejad. The main question of this study is: What challenges and issues have the policy-making processes in the political and social development programs faced during the Khatami and Ahmadinejad administrations? The hypothesis suggests that the policy-making approaches of both governments were challenged by the multiplicity of decision-making centers; however, Khatami's administration, due to its emphasis on political and social freedoms, adopted a more open approach, whereas Ahmadinejad's administration focused on a rhetoric of justice-centered policies. This research, fundamental in nature, employs a descriptive-analytical approach and a case study method. In this context, qualitative research tools such as the collection and analysis of printed sources, historical and political documents, political and social narratives, and related analyses and interpretations of the two presidential terms were utilized. The research findings indicate that several key strategies can play a significant role in improving the policy-making processes. When implemented simultaneously and integrated into the system, these strategies can lead to transparent and sustainable changes in the political and social development process. The ultimate goal of this research is to provide a precise analysis and description of the relationships and mutual effects between different variables, identify existing challenges, and offer practical recommendations for improving policy-making processes.
منابع و مأخذ: ابوذری‌لطف، مرضیه. (۱۳۹۳). تحلیل توصیفی گفتمان های دولت های پس از انقلاب اسلامی؛ در حوزه توسعه اقتصادی (۹۲-۱۳۵۷). مطالعات سیاسی، ۲۶(۷)، ۱۳۷-۱۶۴. اخوان‌کاظمی، مسعود؛ صادقی، سیدشمس‌الدین؛ و نیکونهاد، ایوب. (۱۳۹۷). روندپژوهی فرایند توسعه سیاسی در ایران معاصر. مجلس و راهبرد، ۹۵(۲۵)، ۲۰۹-۲۴۶. امیدی، علی؛ و قلمکاری، آرمین. (۱۳۹۸). تحلیل رابطه سیاست خارجی و توسعه اقتصادی: مقایسه دولت‌های خاتمی، احمدی نژاد و روحانی(۱۳۷۶ - ۱۳۹۶). رهیافت انقلاب اسلامی، ۴۶(۱۳)، ۴۷-۷۲. برخورداری، سجاد؛ و علی‌عظیمی، ناصر. (۱۳۸۷). اثر کوتاه مدت و بلند مدت یارانه های تحقیق و توسعه بر رشد اقتصادی ایران. اقتصاد و تجارت نوین، ۱۴(۴)، ۱۱۱-۱۲۸. پور‌احمدی، حسین. (۱۳۸۴). مبانی استراتژیک اصلاح سیاستهای توسعه اقتصادی و اولویت های دولت در ایران. مطالعات راهبردی، ۳۰(۸)، ۷۸۹-۸۱۶. حاتمی، عباس. (۱۳۹۶). تحلیل تطبیقی جهانی شدن اقتصادی و سیاسی در دولت خاتمی و احمدی نژاد. پژوهشنامه علوم سیاسی، ۴۹(۱۳)، ۹۷-۱۳۰. زیبا‌کلام، صادق؛ افشاری، داود؛ و اصلانزاده، عبداله. (۱۳۸۹). علل روی کارآمدن خاتمی (دولت اصلاحات ۱۳۷۶) «براساس نظریه توسعه نامتوازن ساموئل هانتینگتون». تحقیقات سیاسی و بین المللی، ۳(۲)، ۵۱-۷۶. سیف‌اللهی، سیف‌الله؛ و ملکی، مریم. (۱۳۸۹). بررسی تاثیر سرمایه انسانی بر رشد و توسعه اقتصادی با تاکید بر نقش توزیع نیروی متخصص کار در ایران با تاکید بر برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران بین سالهای ۱۳۸۴-۱۳۸۸. مطالعات توسعه اجتماعی ایران، ۷(۲)، ۷۳-۸۶. شهبازی، عزیزالله؛ و گلشنی، علیرضا. (۱۳۹۵). سیکل تجاری - سیاسی: مورد مطالعه دولت های سید محمد خاتمی و محمود احمدی نژاد. رهیافت انقلاب اسلامی، ۳۵(۱۰)، ۸۷-۱۱۲. صیفوری، فرزانه؛ شهرام‌نیا، سید‌امیرمسعود؛ حاتمی، عباس؛ و امام‌جمعه‌زاده، سید‌جواد. (۱۳۹۹). بررسی مقایسه‌ای تأثیر جهانی‌شدن بر توسعه اجتماعی ایران در دو دولت خاتمی و احمدی‌نژاد. توسعه اجتماعی، ۵۵(۱۴)، ۱۵۱-۱۸۶. علیزاده‌ساروکلایی، رسول؛ کشاورز، بهمن؛ خوش‌خطی، مهدی؛ و مرادی، عباس. (۱۳۹۹). بررسی سیاستگذاری دولت جمهوری اسلامی ایران در مبارزه با فساد اداری. پژوهش‌های سیاسی و بین المللی، ۴۳(۱۱)، ۱۶۳-۱۸۵. کریمی‌کتایونچه، یوسف؛ الهی‌منش، محمد‌حسن؛ و محسنی، علی. (۱۴۰۰). تعیین نقاط قوت سیاست توسعه اقتصادی در جمهوری اسلامی ایران براساس مدل swot. پژوهش‌های سیاسی و بین المللی، ۴۸(۱۲)، ۶۱-۸۴. ملک‌پور، حمید؛ و مطلبی، مسعود. (۱۳۹۹). رابطۀ دولت و طبقۀ متوسط جدید در ایران پس از انقلاب اسلامی(۱۳۹۲-۱۳۸۴). رهیافت انقلاب اسلامی، ۵۱(۱۴)، ۱۳۵-۱۵۲. نادمی، داود. (۱۳۸۴). انتظارات و خواسته‌های شهروندان از دولت آقای خاتمی. اطلاعات سیاسی - اقتصادی، ۲۱۳-۲۱۴(۱۹)، ۱۶-۳۵. نوجوان، صمد؛ احدی، پرویز؛ و احمدی‌سفیدان، حسین. (۱۴۰۰). واکاوی تاثیر امنیتی کردن در شناسائی، تصمیم گیری و ارزیابی فرآیند سیاست گذاری عمومی. پژوهش‌های سیاسی و بین المللی، ۴۸(۱۲)، ۲۴۷-۲۶۶.
