The Context of Time in the Philosophical Discourses of Contemporary Architecture and Urban Planning based on the Theory of Space Production

Subject Areas : Wisdom and architecture

Mozhdeh   Jamshidi ¹ (Assistant Professor, Department of Urbanism, Isfahan (Khorasgan) Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran Tourism, Architecture and Urban Research Center, Islamic Azad University, Isfahan (Khorasgan) Branch, Isfahan, Iran)

Received: 2024-03-25 Accepted : 2024-04-29 Published : 2024-02-28

Keywords: Architecture and Urban Planning, Context of Time, Contemporary Era, Philosophical Discourse, Production of Space. ,

Abstract :

Time and space have been central issues in legal-philosophical discourses, with each philosophical system offering different views on these concepts. The components of space and time in architecture and urban planning throughout history play a significant role in the embodiment and meaning of the human environment. This research aims to identify the temporal context in the production of space by focusing on the components that form the structure of thinking in philosophical-judicial discourses and the rationality governing contemporary architecture and urban planning in Iran. By limiting factors to thinkers and planning processes at the global level, the signs of the context of time in the construction of space are identified. The qualitative and interpretive method of this research uses inductive analysis, focusing on the ideas and works of contemporary thinkers, as well as social trends and movements. The results indicate that the foundations of time in the production of space in contemporary Iran stem from psychology and sociology, and are still at the beginning of shaping dominant ideas.

References:

اردلان , ن., و بختیار, ژ. (1391). حس وحدت: نقش سنت در معماری ایرانی. (ترجمه: جلیلی). تهران: موسسه علم معمار رویال.
اصیل , ح. (1393 ). آرمانشهر در اندیشه ایرانی. تهران : نشر نی .
اعتمادی¬نیا، مجتبی. 2014. نگاهش به مفهوم زمان از منظر سنت آگوستین. انتشار یافته در سایت فلسفه نو. http://new-philosophy.ir/?p=601 دسترسی درتاریخ 56.1.2024
آکوچکیان , ا. (1388). از آرمانشهر تا شهر توسعه(جزوه) . اصفهان : دانشگاه هنر اصفهان، معاونت پژوهشی.
اهری, ز. (1385). مکتب اصفهان در شهرسازی: دستور زبان طراحی شالودۀ شهری . تهران : فرهنگستان هنر .
اولئاریوس, آ. (1385). سفرنامه آدام الئاریوس: ایران عصر صفوی از نگاه یک آلمانی. (ترجمه: بهپور). تهران: انتشارات ابتکار نو.
برن، لوسیلا، اسطوره‏هاى یونانى، ترجمه عباس مخبر، نشر مرکز، 1375، ص‏15 و 16.
بلخاری قهی, ح. (1388). مبانی عرفانی هنر و معماری اسلامی. تهران : سازمان تبلیغات اسلامی، حوزه هنری سوره مهر .
بنانی, ا., دران, د., دوبروین, و سيوري. (1390). صفویان. (ترجمه: آژند). تهران: مولی.
بورکهارت, ت. (1388). هنر مقدس: اصول و روش‌ها. (ترجمه: ستاری). تهران: سروش.
تاجبخش , ک. (1386). آرمان‌شهر: فضا، هویت و قدرت در اندیشۀ اجتماعی معاصر. (.(ترجمه» خاکباز). تهران: نشر نی.
تاورنیه , ژ. (1363). سفرنامه تاورنیه.(ترجمه:ارباب شیرانی). تهران: نیلوفر.
جهان‌بگلو , رامین ; نصر , سید حسین ;. (1385). در جست‌و‌جوی امر قدسی: گفت‌و‌گوی رامین جهانبگلو با سید حسین نصر.(ترجمه: شهرآیینی). تهران: نشر نی.
حبیبی, س. (1386). از شار تا شهر : تحلیلی تاریخی از مفهوم شهر و سیمای کالبدی آن نفکر و تاثر . تهران : انتشارات دانشگاه تهران .
حکمت اسلامی در خلق آثار هنری، معماری و شهرسازی؛ مولف: مهندس عبدالحمید نقره‌کار.
داماد , م. (1367). القبسات.(ترجمه: محقق و دیگران). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
روویون , ف. (1385). آرمانشهر در تاریخ اندیشۀ غرب.(ترجمه: باقری). تهران: نشر نی.
ریچارد پایکین و آوروم استرول، کلیات فلسفه، ترجمه کریم مجتبوى، تهران، حکمت، 1389، ص 335ـ336
ژوناس, ا. (1394). رویای شهر: سفر به دنیای شهرهای رویایی: شهر اوهام و... (ترجمه: قلعه نویی). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
سلطان‌زاده, ح. (1400). معماري ايران در دوره اسلامي. رشت: انتشارات طاعتی.
سیوری, ر. (1372). ایران عصر صفوی. (ترجمه: عزیزی). تهران: نشر مرکز.
شایگان , د. (1380). افسون زدگی جدید : هویت چهل تیکه و تفکر سیار. (ترجمه: ولیانی). تهران: فرزان روز.
شیخ الاسلامی, ع. (1383). خیال و مثال و جمال در عرفان اسلامی. تهران : فرهنگستان هنر .
طاهریان، مهدی. (1389). کانت, آغازگر مابعدالطبیعه زمان. حکمت و فلسفه، 6(1 (پیاپی 21))، 71-80. SID. https://sid.ir/paper/123536/fa
غفاری، ابوالحسن، 1381، زمان و مکان در آرای کانت و هگل. معرفت شماره 61.
فکوهی, ن. (1383). انسان‌شناسی‌شهری. تهران : نشر نی.
فلامکی, م. (1393). ریشه ها و گرایش‌های نظری در معماری. تهران : فضا (وابسته به موسسه علمی و فرهنگی فضا).
کاپلستون، فردریک، تاریخ فلسفه یونان و روم، ترجمه: سید جلال‌الدین مجتبوى، انتشارات علمى و فرهنگى و انتشارات سروش، 1368، ص 61 تا 65.
گیدیون، یگفروید (1395). فضا زمان معماری (چاپ 15). ترجمه : منوچهر مزینی. تهران: انتشارات: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
مارتین هایدگر.1389. هستی و زمان، ترجمه عبدالکریم رشیدیان، تهران: نشر نی،
مپرتس، تئودور، متفکران یونانى، ترجمه: محمدحسن‌لطفى، انتشارات خوارزمى، 1375، ج‏1، ص‏105 و 106.
محمدی, ح. (1397). اندیشه‌های شهرسازی در آثار متفکران ایرانی و مسلمانان (از آرمان تا واقعیت) . یزد : انتشارات یزد.
معماریان, غ. (1384). سیری در مبانی نظری معماری. تهران: نشر سروش دانش با همکاری نشر معمار .
معین, م. (1363). فرهنگ معین. تهران : زرین .
جفی افرا، مهدی. (1394). زمان در پدیدارشناسی وجودی هایدگر و آنتولوژی صدرائی. پژوهش‌های هستی‌شناختی، 4(7)، 41-57. SID. https://sid.ir/paper/499754/fa
نصر, س., و لیمن , ا. (1393). تاریخ فلسفه اسلامی. (ترجمه: جمعی از مترجمان). تهران: نشر کیمیای حضور.
نقره‌کار, ع. (1400). حکمت اسلامی درخلق آثار هنری معماری وشهر سازی(چاپ دوم). تهران : سروش.
نقی‌زاده, م. (1385). معماری و شهرسازی اسلامی. تهران: انتشارات راهیان.
هانری, ک. (1388). تاریخ فلسفه اسلامی. (ترجمه: طباطبایی). تهران: کویر.
وحید دستجردی, ا., بینای مطلق , س.,و شاقول , ی. (1398). بهار و تابستان. 35. سمبولیسم از منظر سنت‌گرایی. جاویدان خرد207-232.
Barbara Piozzini. "The Space and the Time as a Nosological Query." Philosophy International Journal 4.1 (2021)
Birgan, Gokmenoglu. (2022). Temporality in the social sciences: New directions for a political sociology of time. British Journal of Sociology, 73(3): 653-643. doi: 4446/12938-1468/10/1111.
Carneiro, M., Nascimento, S., Rocha, T. C., & Cunha, J. (2021). Temporality, lived time and psychopathology of everyday life. European Psychiatry, 64(S1), S769–S769. https://doi.org/10.1192/j.eurpsy.2021.2035
Conitzer ,Vincent. (2020). The Personalized A-Theory of Time and Perspective. arXiv: History and Philosophy of Physics,
Deng, N.(2018). Time, metaphysics of. In The Routledge Encyclopedia of Philosophy. Taylor and Francis. Retrieved 1 Jan. 2024, from https://www.rep.routledge.com/articles/thematic/time-metaphysics-of/v-3.
doi:10.4324/9780415249126-N123-3
Dyke, H.(1998). The A-theory and the B-theory. In Time, metaphysics of. In The Routledge Encyclopedia of Philosophy. Taylor and Francis. Retrieved 1 Jan. 2024, from https://www.rep.routledge.com/articles/thematic/time-metaphysics-of/v-1/sections/the-a-theory-and-the-b-theory. doi:10.4324/9780415249126-N123-1
Dyke, H.(2011). Time, metaphysics of. In The Routledge Encyclopedia of Philosophy. Taylor and Francis. Retrieved 1 Jan. 2024, from https://www.rep.routledge.com/articles/thematic/time-metaphysics-of/v-2.
doi:10.4324/9780415249126-N123-2
Emery, Nina, Ned Markosian, and Meghan Sullivan, "Time", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2020 Edition), Edward N. Zalta (ed.), URL = .
Gazizov, Rail Robertovich (2021). Information space and time and its social dominants. Kant 38 (1):94-98.
Grandjean , Vincent. (2021). Symmetric and asymmetric theories of time. Synthese, doi: 10.1007/S11229-021-03427-7
Hawking, S., Penrose, R. (1996). The nature of space and time. United Kingdom: Princeton University Press.
Henry, William, Pollock. (2020). Subjects, Experiences, and the Passage of Time: A neo-Parfittian account.
Jack, Shardlow., Ruth, Lee., Ruth, Lee., Christoph, Hoerl., Teresa, McCormack., Patrick, Burns., Alison, Fernandes. (2021). Exploring people’s beliefs about the experience of time. Synthese, doi: 10.1007/S11229-020-02749-2
Janiak, Andrew, "Kant’s Views on Space and Time", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Spring 2020 Edition), Edward N. Zalta (ed.), URL = .
Le Poidevin, Robin (2008). The experience and perception of time. Stanford Encyclopedia of Philosophy.
Malpas, J. (2015). Timing Space-Spacing Time. In: Grant, S., McNeilly, J., Veerapen, M. (eds) Performance and Temporalisation. Performance Philosophy. Palgrave Macmillan, London. https://doi.org/10.1057/9781137410276_2
Mellor, D. H. (1981). Real time. United Kingdom: Cambridge University Press.
Parkes, D. N., & Thrift, N. (1975). Timing Space and Spacing Time. Environment and Planning A: Economy and Space, 7(6), 651-670. https://doi.org/10.1068/a070651Simchi, Hamidreza. (2019). The Concept of Time: A Grand Unified Reaction Platform. arXiv: General Physics,
Sullivan, D., Stewart, S. A., & Diefendorf, J. (2015). Simmel's time-space theory: Implications for experience of modernization and place. Journal of Environmental Psychology, 41, 45-57.
Tallant, Jonathan. (2015). The New A-theory of Time. Inquiry: Critical Thinking across the Disciplines, doi: 10.1080/0020174X.2015.1069067
W., Zimmerman ,Dean,. (2005). The A‐Theory of Time, The B‐Theory of Time, and ‘Taking Tense Seriously’. Dialectica, doi: 10.1111/J.1746-8361.2005.01041.X
W., Zimmerman ,Dean,. (2007). The Privileged Present: Defending an 'A-Theory' of Time.