Subject Areas : International Legal Research

عباس پورهاشمی ¹ (عضو هیات علمی و رئیس موسسه تخصصی حقوق بین‌الملل کانادا. رایانامه: [e-mail])
سبحان طیبی ² (استادیار مدعو دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران. (نویسنده مسئول). رایانامه: [e-mail])

Received: 2021-11-23 Accepted : 2021-12-12 Published : 2021-12-22

Keywords:

References:

- پرنده‌مطلق، اعظم؛ پورهاشمی، عباس؛ شیرازیان، شیرین؛ زارع، علی. (1400). اجرای حقوق بین‌الملل محیط‌زیست در نظام حقوقی ایران: فرصت‌ها و چالش‌ها. مطالعات بین‌المللی، 18(1)، 138-121.

- پورهاشمی، عباس؛ پرنده‌مطلق، اعظم. (1399). بررسی جایگاه و نقش «کنفرانس اعضای معاهدات محیط‏زیستی» در توسعه حقوق بین‌الملل ‏محیط زیست. علوم تکنولوژی محیط زیست، 22(11)، 181-171.

 - طیبی، سبحان. (1399). مروری بر توسعه سازوکارها در پرتو حقوق بین‌الملل محیط زیست. تمدن حقوقی، 3(6)، 76-59.

- طیبی، سبحان؛ نمامیان، پیمان. (1399). نکات انتقادی از عدالت زیست‌محیطی و توسعه پایدار. علوم تکنولوژی محیط زیست، 22(8)،  111-103.

- ماهوتچیان، سروش؛ طیبی، سبحان. (1398). تبیین ابعاد حفاظت از محیط زیست در پرتو توسعه گرایی و همگرایی بین‌المللی. مطالعات بین‌المللی، 16(3)، 112-93.

- مبینی‌فر، محمد؛ فتحی برناجی، مرضیه. (1400). تبیین اصل اطلاع‌رسانی در پرتو آئین رضایت قبلی کنوانسیون روتردام 2003. تمدن حقوقی، 4(9).

- میرزایی، حجت اله؛ طیبی، صفیه. (1399). جستاری در معاهدات بین‌المللی زیست محیطی و تأثیر آن بر آینده زیست محیطی کلان شهر تهران (بررسی آینده نگارانه). تمدن حقوقی، 3(7)، 105-91.

- نادری، شیما؛ افشاری، مریم؛ فرشچی، پروین؛ پورهاشمی، عباس. (1399). روش‌های اجرای اهداف توسعه پایدار در منطقه خلیج‌فارس از منظر حقوق بین‌الملل محیط زیست. مطالعات بین‌المللی، 16(4)، 131-111.

 

- Abbott, K. and Snidal ,D .(2009). The Governance Triangle: Regulatory Standards Institutions and the Shadow of the State,’ in Walter Mattli and Ngaire Woods, eds, The Politics of Global Regulation: Political Authority in Transition.Princeton University Press.

- Bodansky, D. (2006). Does One Need to Be an International Lawyer to be an International Environmental Lawyer? 100 Proc. Am. Soc. Intl. L. 303–307.

- Bodansky, D. (1999).  The Framework Convention/Protocol Approach, WHO Technical Briefing Series, WHO/NCD/TFI/99.1.

- Bodansky, D. (2014). Building Flexibility and Ambition into a 2015 Climate Agreement, Center for Climate and Energy Solutions (2014) at 5.6.

- Birnie, Patricia W. and Boyle, Alan E. (1992). International Law and the Environment, ch.2, Oxford University Press.

  - Birmpili, T. (2018). Montreal Protocol at 30: The Governance Structure, the Evolution, and the Kigali Amendment, 350 Competes Rendus Geoscience 425431- at427.

- Biniaz, S. (2018). Join the Parties: 25+ Ways to Promote Participation in Multilateral Environmental Agreements, Sabin Center for Climate Change Law, Columbia Law School.

- Biniaz , S. (2017). Questions to Ask about the Proposed “Global Pact for the Environment, Sabin Center for Climate Change Law, Columbia Law School.

- Boyle, A.(2007). The Environmental Jurisprudence of the International Tribunal for the Law of the Sea, 22 Intl. J. Marine Coastal L. 369.81.

- Churchill, R. and Ulfstein, G. (2000). Autonomous Institutional Arrangements in Multilateral Environmental Agreements: A Little-Noticed Phenomenon in International Law’ 94 Am. J. Intl. L. 623–659.

- Gehring, Th. (1994). Dynamic International Regimes: Institutions for International Environmental Governance (Frankfurt: Peter Lang GmbH).

- Gehring, T. (1990). International Environmental Regimes: Dynamic Sectorial Legal Systems, 1 YbIEL 35–56.

- Green, J. F. (2014). Rethinking Private Authority: Agents and Entrepreneurs in Global Environmental Governance, Princeton University Press at 79, 91–92 (Figure 3-1).

- Hale, T. (2016). All Hands on Deck: The Paris Agreement and Non state Climate Action, Global Environmental Politics 12–22, at 13–14.

- Koskenniemi, M. (1992) .Breach of Treaty or Non-Compliance: Reflections on the Enforcement of the Montreal Protocol, 3 YbIEL.62-123.

- Kiss, A. and Shelton, D. (1991). International Environmental Law, Ch. III,Transnational Publishers.

- Magraw, D. B. (1990). Legal Treatment of Developing Countries: Differential, Contextual,and Absolute Norms,’ J. Intl. Env. L. Policy 69–99 at 91.

- Pattberg, Ph.(2005). The Institutionalization of Private Governance: How Business and Nonprofit Organizations Agree on Transnational Rules, 589-610.

- Poorhashemi, A., Namamian, P., & Tayebi S. (2015). Environmental Terrorism : Criminalization; Challenges, Norms and Strategies, Journal of Environmental Science and Technology, 17(1).

- Poorhashemi, A. (2020). Emergence of “International Environmental Law”: as a new branch of International Public Law. CIFILE Journal of International Law, 1(2), 33-39.

 DOI: 10.30489/cifj.2020.218985.1013

- Poorhashemi, A. (2021). Future development of international environmental law: opportunities & challenges. In: Revista Ultracontinental de Literatura Jurídica, Ed. Associação de Letras Jurídicas de Montes Claros, Montes Claros, v. 2, n. 2, p. 18-28, maio-ago. 2021.

- Rajamani, L. (2006). Differential Treatment in International Environmental Law Oxford, Oxford University Press.

- Reeve, R. (2004). Policing International Trade in Endangered Species: The CITES Treaty and Compliance, Chatham House.

- Stephens, T. (2009). International Courts and Environmental Protection.Cambridge: Cambridge University Press.

- Sands, Ph and Peel, J.(2018). Principles of International Environmental Law, Cambridge: Cambridge University Press, 4th ed.

- Treves, T. (2009). Non-Compliance Procedures and Mechanisms and the Effectiveness of International Environmental Agreements, The Hague: T.M.C. Asser Press.

- Wiersema, A. (2009). The New International Law-Makers? Conferences of the Parties to Multilateral Environmental Agreements,31 Mich. J. Intl. L. 231.

- WHC, (2019). Operational Guidelines for the Implementation of the World Heritage Convention,WHC.19/01, https://whc.unesco.org/en/guidelines/.