تاثیر پلی‌آمین‌های مختلف روی بعضی صفات فیزیولوژیکی مثل فعالیت آنزیم‌های ACC اکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در گل بریده داوودی رقم ’برایت گلدن آن‘
Subject Areas : Journal of Ornamental Plants
فرشته کامیاب
1
(عضو هیئت علمی گروه باغبانی، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران)
الهه زمانی بهرام آبادی
2
(دانشجوی دکتری، دانشگاه خوارزمی تهران)
Keywords: کیفیت, ماندگاری, پوترسین, اسپرمیدین, اسپرمین,
Abstract :
این آزمایش به منظور بررسی اثر محلولپاشی پلیآمینها بر حفظ کیفیت و افزایش عمر گلجایی گل شاخه بریده داوودی ’برایت گلدن آن‘ در آزمایشگاه باغبانی دانشگاه آزاد رفسنجان در سال 1394 انجام گرفت. برای این منظور آزمایشی بر پایه طرح کاملا تصادفی با تیمارهای اسپرمیدین، اسپرمین و پوترسین با غلظت های 1، 2 و3 میلی مولار در سه تکرار انجام شد. عمر گلجایی و پارامترهای مختلف مثل عمر گلجایی، کیفیت، کاهش وزن، درصد ماده خشک، کلروفیل کل، مواد جامد محلول، پروتئین، جذب محلول و آنزیم‌های ACC اکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز اندازهگیری شدند. نتایج نشان دادند که همه تیمارهای پلی‌آمین در مقایسه با شاهد به طور معنیداری ماندگاری و کیفیت گلها را افزایش دادند. تیمار اسپرمیدین 3 میلی‌مولار باعث بالاترین عمر گلجایی شد، به‌طوری که بعد از 9 روز نگهداری، گلها در این تیمار دارای کیفیت خوبی بودند. کمترین کاهش وزن و بیشترین میزان مواد جامد محلول در اسپرمیدین 3 میلی‌مولار و سپس در اسپرمیدین 2 میلی مولار مشاهده شد. فعالیت آنزیم ACCاکسیداز در تیمار اسپرمیدین 3 میلی‌مولار در مقایسه با شاهد به میزان یک چهارم کاهش یافت. از طرف دیگر میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در آن تیمار 3 برابر شاهد بود. بیشترین میزان کلروفیل برگ در تیمارهای 3 میلی مولار اسپرمیدین و پوترسین مشاهده شد. میزان جذب محلول در اثر کاربرد پلی آمینها افزایش یافت، به طوری که بالاترین میزان جذب آب در مرحله اول اندازهگیری مربوط به پوترسین (3 میلی‌مولار) بود، اما در مرحله دوم اندازهگیری اسپرمین (1 میلی مولار) بهتر عمل کرد. تیمارهای اعمال شده بر درصد ماده خشک و میزان پروتئین برگ گل ها تأثیر معنی دار نداشتند. بنابراین با توجه به نتایج این آزمایش تیمار اسپرمیدین 3 میلی مولار بهترین تیمار به منظور افزایش عمر گلجایی و کیفیت گل بریده داوودی رقم ’برایت گلدن آن‘ پیشنهاد میشود.
