ارتباط ژنتیکی بین چهار جمعیت گوسفند عربستان سعودی

Subject Areas : Camel

R.S. Aljumaah ¹ , M.A. Al-Shaikh ² , H. Kibogo ³ , A. Kwallah ⁴ , Jianlin Jianlin ⁵ , O. Hanotte ⁶ , M.M. Musthafa ⁷ , F.M.M.T. Marikar ⁸

1 - Department of Animal Production, Food and Agriculture College, King Saud University, Riyadh, 11451, Saudi Arabia
2 - Department of Animal Production, Food and Agriculture College, King Saud University, Riyadh, 11451, Saudi Arabia
3 - International Livestock Research Institute, Naivasha Road, Nairobi, Kenya
4 - International Livestock Research Institute, Naivasha Road, Nairobi, Kenya
5 - International Livestock Research Institute, Naivasha Road, Nairobi, Kenya
6 - International Livestock Research Institute, Naivasha Road, Nairobi, Kenya
7 - Department of Animal Production, Food and Agriculture College, King Saud University, Riyadh, 11451, Saudi Arabia
8 - Department of Animal Production, Food and Agriculture College, King Saud University, Riyadh, 11451, Saudi Arabia

Received: 2013-12-29 Accepted : 2014-04-15 Published : 2014-12-01

Keywords: گوسفند, ریزماهواره, ارتباط ژنتیکی, هتروزیگوسیتی, درخت ژنتیکی, عربستان صعودی,

Abstract :

چهار جمعیت گوسفند بومی عربستان سعودی، شامل نجدی، حبشی، عرب و نائمی، برای 16 نشانگر ریزماهواره توصیه شده توسط سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO) تعیین ژنوتیپ شدند. این مطالعه با هدف آگاهی از ساختار ژنتیکی این نژادها و ارائه پیشنهاداتی برای اجرای برنامه آمیخته‌گری بین آنها انجام شد. کلیه جایگاه‌های ژنی در تمامی جمعیت‌ها چندشکل بوده و کلیه جایگاه‌ها به غیر از ILSTS044، ILSTS005، MAF209، HUJ616، OARFCB226 و SRCRSP09 در تعادل هاردی - واینبرگ بودند (05/0>P). تنوع ژنتیکی در این جمعیت‌ها در سطح مناسبی بوده و هتروزیگوسیتی مورد انتظار به طور متوسط بین 759/0 تا 811/0 در نوسان بوده است. با در نظر گرفتن میزان کاهش هتروزیگوسیتی مشخص شد که همخونی در جمعیت‌های مزبور در پایین‌ترین سطح قرار دارد. کمترین فاصله ژنتیکی (013/0) بین جمعیت‌های حبشی و نجدی و بیشترین فاصله ژنتیکی (146/0) بین جمعیت‌های عرب و حبشی مشاهده شد. برآورد ضریب همخونی (FIS) برای همه جمعیت‌ها، به غیر از جمعیت عرب معنی‌دار گردید (05/0>P). نشانگرهای مزبور توالی‌یابی شده و درخت ژنتیکی برمبنای فاصله نااُریب با استفاده از نرم‌افزار MEGA 4 ترسیم گردید. برای مطالعه ارتباط ژنتیکی بین این جمعیت‌های گوسفند، آنالیز مختصات اصلی بر مبنای فاصله استاندارد نِی انجام شد. نتایج حاکی از آن بود که اجرای یک برنامه حفاظت در این جمعیت‌های گوسفند ضرورت دارد. زیرا اکثر آنها در معرض خطر همخونی قرار دارند.

References:

Ali K.E. and Al-Naomi A.A. (1992). Copper status of Najdi sheep in Eastern Saudi Arabia under penned and grazing conditions. Trop. Anim. Health Prod. 24, 115-120.
Arranz J.J., Bayon Y. and Primitivo F.S. (1998). Genetic relationships among Spanish sheep using microsatellites. Anim. Genet. 29, 435-440.
Beja Pereira A., Alexandrino P., Bessa I., Carretero Y., Dunner S., Ferrand N., Jordana J., Laloe D., Moazami-Goudarzi K., Sanchez A. and Canon J. (2003) Genetic characterization of southwestern European bovine breeds: a historical and biogeographical reassessment with a set of 16 microsatellites. J. Hered. 94(3), 243-250.
Crawford A.M., Dodds K.G., Pierson C.A., Montgomery G.W. and Beattie C.W. (1995). An autosomal genetic linkage map of the sheep genome. Genetics. 140, 703-724.
Dalvit C., Sacca E., Cassandro M., Gervaso M., Pastore E. and Piasentier E. (2008). Genetic diversity and variability in Alpine sheep breeds. Small Rumin. Res. 80, 45-51.
FAO. (2004). Feed and Agriculture Organization. Secondary guidelines for development of national farm animal genetic resources management plan, measurement of domestic animal diversity (MoDAD), recommended microsatellite markers. Rome. Database available at: www.fao.org.
FAO. (2007). Feed and Agriculture Organization. The state of the world report, Rome. Database available at: www.fao.org.
Goudet J. (2002). FSTAT, a program to estimate and test gene diversities and fixation indices.
Gustavo A., Steven T., Walter M. and Philip W. (2000) Genetic variation and population structure in desert bighorn sheep. Conserv. Genet. 1, 3-15.
Kantanen J., Olsaker I., Holm L.E., Lien S., Vilkki J., Brusgaard K., Eythorsdottir E., Danell B. and Adalsteinsson S. (2000). Genetic diversity and population structure of 20 North European cattle breeds. J. Hered. 91, 446-457.
Laval G., Iannuccelli N., Legault C., Milan D., Groenen M.A.M., Giuffra E., Anderson L., Nissen P.E., Jorgensen C.B., Beeckman P., Geldermann H., Foulley J.L., Chevalet C. and Ollivier L. (2000). Genetic diversity of eleven European pig breeds. Genet. Sel. Evol. 32, 187-203.
Handley L.J.L., Byrne K., Santucci F., Townsend S., Taylor M. and Hewitt G.M. (2007). Genetic structure of European sheep breeds. Heredity. 99, 620-631.
Lawson R., Kofron C.P and Dessauer H.C. (1989). Alloenzyme variation in natural populations of Nile crocodile. Am. Zool. 29, 863-871.
Ligda C., Altarayrah J. and Georgoudis A. (2009). Genetic analysis of Greek sheep breeds using microsatellite markers for setting conservation priorities. Small Rumin. Res. 83, 42-48.
Molaee V., Osfoori R., Eskandari Nasab M.P. and Qanbari S. (2009). Genetic relationships among six Iranian indigenous sheep populations based on microsatellite analysis. Small Rumin. Res. 84(1), 121-124.
Muneeb M., Riyadh S., Aljumaah and Al-Shaikh M.A. (2012). Genetic diversity of Najdi sheep based on microsatellite analysis. African J. Biotechnol. 11(83), 14868-14876.
Nei M. (1978). Estimation of average heterozygosity and genetic distance from a small number of individuals. Genetics. 89, 583-590.
Nei M. (1972). Genetic Distance between population. Am. Natur. 106, 283-292.
Paetkau D., Calvert W., Stirling I. and Strobeck C. (1995). Microsatellite analysis of population structure in Canadian polar bears. Mol. Ecol. 4, 347-354.
Pariset L.M., Savarese C., Cappuccio I. and Valentini A. (2003). Use of microsatellites for genetic variation and inbreeding analysis in Sarda sheep flocks of central Italy. J. Anim. Breed. Genet. 120, 425-432.
Peter C., Bruford M., Perez T., Dalamitra S., Hewitt G. and Erhardt G. (2007). Population structure of 57 European and Middle Eastern marginal sheep breeds. Anim. Genet. 38(1), 37-44.
Peter C., Erhardt G., Hewitt G., Dalamitra S., Bruford M. and Perez T. (2005). Microsatellite markers reveal differentiation of South Eastern and Western European sheep breeds. The role of biotechnology. Villa Gualino, Turin, Italy.
Raymond M. and Rousset F. (1995). An exact test for population differentiation. Evolution. 49, 1280-1283.
Saitou N. and Nei M. (1987). The Neighbour-joining method: a new method for reconstructing phylogenetic trees. Mol. Biol. Evol. 4, 406-425.
Santos Silva F., Ivo R.S., Sousa M.C.O., Carolino M.I., Ginja C. and Gama L.T. (2008). Assessing genetic diversity and differentiation in Portuguese coarse-wool sheep breeds with microsatellite markers. Small Rumin. Res. 78, 32-40.
Trexler J.C. (1998). Hierarchical organization of genetic variation in the Saifin Molly, Poecilia Latipinna (pisces: Poeciliidae). Evolution. 42, 995-1005.
Wright S. (1978). Variability Within and Among Natural Populations. Evolution and the Genetics of Populations. Chicago, IL., University of Chicago Press.
Yeh F.C., Yang R.C., Boyle T.B.J., Ye Z.H. and Mao J.X. (1999). POPGENE, the user friendly shareware for population genetic analysis. Molecular Biology and Biotechnology Centre, University of Alberta, Canada.