استفاده از کاه برنج غنی‌ شده با اوره و اوره‌آز در تغذیه گاوهای گوشتی بومی در حال رشد

Subject Areas : Camel

آ. اکتر ¹ , م. اسدوزمان ² , م.م. حسین ³ , ال. اسد ⁴

1 - Department of Animal Nutrition, Genetics and Breeding, Faculty of Animal Science and Veterinary Medicine, Sher-e-Bangla Agricultural University, Dhaka, Bangladesh
2 - Department of Dairy Science,Faculty of Animal Science and Veterinary Medicine, Sher-e-BanglaAgricultural University, Dhaka, Bangladesh
3 - Department of Animal Nutrition, Genetics and Breeding, Faculty of Animal Science and Veterinary Medicine, Sher-e-Bangla Agricultural University, Dhaka, Bangladesh
4 - Department of Animal Nutrition, Genetics and Breeding, Faculty of Animal Science and Veterinary Medicine, Sher-e-Bangla Agricultural University, Dhaka, Bangladesh

Received: 2014-09-27 Accepted : 2015-01-31 Published : 2015-09-01

Keywords: گاو بومی در حال رشد, خاک میدن, کاه برنج, اوره و اوره‌آز,

Abstract :

این آزمایش به منظور مطالعه اثر تیمار کاه برنج با اوره و خاک میدن (midden soil) حاوی اوره­آز، روی ترکیب شیمیایی کاه برنج، مصرف خوراک حیوانات، قابلیت هضم مواد مغذی، افزایش وزن بدن، راندمان تبدیل خوراک و بازده اقتصادی کلی تغذیه برای یک دوره 105 روزه انجام شد. دوازده گاو گوشتی بومی (وزن زنده 67/1±130 کیلوگرم) انتخاب و به چهار گروه حاوی سه حیوان در هر گروه تقسیم شدند. حیوانات، جیره­های حاوی کاه برنج تیمار شده با 1) 3 درصد اوره + 2 درصد خاک میدن (گروه A)، 2) 3 درصد اوره + 3 درصد خاک میدن (گروه B)، 3) 3 درصد اوره + 4 درصد خاک میدن (گروه C) و 3 درصد اوره + 5 درصد خاک میدن (گروه B)، دریافت کردند. به­علاوه، 2 کیلوگرم علوفه سبز، 450 گرم مخلوط کنسانتره و 40 گرم نمک برای هر 100 کیلوگرم وزن بدن، در اختیار تمامی حیوانات قرار گرفت. تیمار کاه برنج با 3 درصد اوره و 2 درصد خاک میدن منجر به یک افزایش در محتوای پروتیین خام جیره از 3/3 به 08/7 درصد شد. این مقدار به ترتیب به 4/7، 9/7 و 14/8 درصد در تیمارهای B،C  و D افزایش یافت. کل افزایش وزن در پایان آزمایش (روز 105) 39، 5/42،5/46 و 49 کیلوگرم به ترتیب برای گروه­های A، B،C  و D بود. افزودن کاه برنج تیمار شده با 5 درصد خاک میدن به­عنوان منبع اوره­آز + 3 درصد اوره به­ طور معنی ­داری ضریب قابلیت هضم ماده خشک، پروتیین خام، عصاره اتری و عصاره عاری از ازت را در مقایسه با سایر تیمارها افزایش داد. ماده آلی، پروتییین خام، الیاف خام، عصاره عاری از ازت قابل هضم و مجموع مواد مغذی قابل هضم به ­طور معنی ­داری در تیمار D بیشتر از سایر تیمارها بود. سود کلی تولید گوشت در تیمار D به ­طور معنی ­داری بالاتر از سایر گروه­ها بود.

References:

AOAC. (2004). Official Methods of Analysis. 17^th Ed. Association of Official Analytical Chemists, Arlington, VA, USA.

Bae D.H., Jung K.K. and Choi C.B. (1988). Studies on urea utilization as a source of ammonia for the rice straw treatment. Korean J. Anim. Sci. 30(1), 282-283.

Chenost M. and Kayouli C. (1997).Roughage Utilization in Warm Climates. FAO Animal and Health, Rome.

Dolberg F., Sadullah M., Haque M. and Ahmed R. (1981). Storage of urea treated straw using indigenous material. World Anim. Rev. 38, 37-41.

Doyle P.T., Devendra C. and Pearce G.R. (1986). Rice Straw as a Feed for Ruminants. International Development Program of Australian Universities and Colleges Limited (IDP), Canberra, Australia.

FAO. (2009). Food and Agriculture Organization of the United Nations the State of Food Insecurity in the World.

Goto M. (1995). Ammoniation of barely straw effect on anatomical and physiochemical characteristics of the cell walls. Ann. Zootech. 44(1), 70.

Jayasuriya M.C.N. and Pearce G.R. (1983). The effect of urease enzyme on treatment time and the nutritive value of straw treated with ammonia as urea. Anim. Feed Sci. 6, 123-131.

Khan M.J., Scaife J.R. and Hovell F.D. (1999). The effect of different sources of urease enzyme on the nutritive value of wheat straw treated with urea as a source of ammonia. Asian-australas J. Anim. Sci. 12(7), 1063-1069.

Mahr-ur-Nisa M., Sarwar M. and Khan M.A. (2004). Influnce of adlibitum feeding of urea treated wheat straw with or without corn steep liquor on intake, in situ digestion kinetics, nitrogen metabolism and nutrient digestion in Nili- Ravi buffalo bulls. Australian J. Argic. Res. 55(2), 229-236.

McDonald A.A., Edwards R.A., Greenhalgh J.F.D. and Morgan C.A. (2002). Animal Nutrition.Pearson Education, Harlow, UK.

Mithalal G. and Taparia A.L. (2007). Incorporation of water hyacinth silage in the ration of cross bred heifers. Indian J. Anim. Nutr. 15(1), 64-66.

Munoze F., Joy F. and Alibes X. (1991). Treatment of leguminous residues with urea. Influence of dosage, moisture, temperature and addition of urease. Ann. Zootech. 40, 215-225.

Narayan D., Sharma K. and Naulia U. (2004). Nutrititional evaluation of lentil straw and urea treated wheat straw in goats and lactating buffaloes. Asian-Australas J. Anim. Sci. 17(11), 1529-1534.

Nguyen-Xuan T. (2004). An evaluation of adaptability of alkali treated of rice straw as feed for growing beef cattle under smallholders circumstances. Livest. Res. Rural Dev. 16(7), 52-56.

Puri J.P. and Gupta B.N. (1994). Effect of feeding ammonia treated rice straw on growth and nutrient utilization in cross- bred calves. Indian J. Anim. Nutr. Anim. Sci. 7(3), 191-194.

Wanapat M., Sundstol F. and Garma T.H. (1984). A comparison of alkali treatment methods to improve the nutritive values of straw. Anim. Feed Sci. Technol. 12, 295-309.

Wanapat M., Polyorach S., Boonnop K., Mapato C. and Cherdthong A. (2009). Effects of treating rice straw with urea or urea and calcium hydroxide upon intake, digestibility, rumen fermentation and milk yield of dairy cows. Livest. Sci. 125, 238-243.