Historical Review of the Thinking of Abrogating Writings in the Third and Fourth Centuries

Subject Areas :

Mohsen Ghasempour ¹ ( گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه کاشان )
Fatomeh Hajiakbari ² ( گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه کوثر بجنورد )

Received: 2018-02-23 Accepted : 2018-06-15 Published : 2018-06-22

Keywords: abrogation, versions, abrogation lovers, The modality Apparent conflict books,

Abstract :

The abrogation in the Quran in the first three centuries have had a general meaning, which has become an example in later periods. From the second to the fifth centuries, the number of verses that were considered obsolete increased dramatically, and a scholar from Zohari to Ibn Jouzi, respectively, made obsolete verses from 42 to 247 verses respectively. In the fourth millennium, the golden age of writing is unconscious and outdated, as the revelation of verses is so great that some people have called this approach, the name of the love of Al-Nashk, the number of unwholesome and obsolete verses has been brought to 215. This research tries to examine the types of manuscripts by analytical-descriptive method. Thus, the context of the development of the theory of manuscripts in the face of some of Allah's verses, which appeared to be incompatible, was formed, based on this, the jurisprudents put forward the basis of the earlier and later verdicts in the order of descent, and, using this, they eliminated this paradox. Listing conflicting verses, unconscious occasions of obsolete, facilitating unconscious memorization and obsolete, and compiling based on jurisprudential documents, including those of the works of the prescriptions in the early centuries The abrogation in the Quran in the first three centuries have had a general meaning, which.

References:

قرآن مجید.

ابن جوزی، عبدالرحمن‌بن علی، الناسخ والمنسوخ فی کتاب الله عزوجل و اختلاف العلماء فی ذالک، عربستان: دارالعاصمه، بی‌تا، 3جلد.

_________________، نواسخ القرآن، بیروت: دارالکتب‌العلمیه، بی‌تا.

_________________، المصفی بأکف أهل الرسوخ من علم الناسخ والمنسوخ(نصوص محققه)، حاتم صالح الضامن، بیروت: الرساله، 1418ق.

ابن‌حزم اندلسی،‌ عبدالله‌محمد‌بن‌احمد، الناسخ و المنسوخ فی القرآن الکریم، عبدالغفار‌سلیمان البغدادی، لبنان:دارالکتب العلمیه، 1406.

 ابن‌خزیمه‌فارسی، الموجز فی الناسخ و المنسوخ ،بیروت، موسسة الکتب الثقافیه، چاپ دوم، بی‌تا.

ابن‌سلامه، هبه الله، الناسخ و المنسوخ، کتابخانه فقاهت، بی‌تا.

ابـن‌ندیم، محمد‌بن اسحق، الفـهرست، بیروت: دارالمعرفه، بی‌تا.

ابوزید، نصرحامد، معنای متن، مترجم: مرتضی کریمی‌نیا، تهران: طرح نو، چاپ سوم، 1382

______________، نوآوری تحریم و تاویل شناخت علمی و هراس از تکفیر، مترجم مهدی خلجی، بیروت،دارالبیضاء:المرکزالثقافیالعربی،2010م.

آرکون، محمد، منالاجتهادالینقدالعقلالاسلامی، ترجمهوافزودهها: مهدیخلجی.بیروت - لندن،دارالساقی، 1991م.

آقاجانیان، هادی، اسباب معرفت صحیح نسخ در آیات قرآن، مقالات و بررسیها، شماره 64 ، 1390.

آمدی، علی بن محمد، الإحکام فی اصول الأحکام، کتابخانه مدرسه فقاهت، بی‌تا.

پاکتچی، احمد، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران: مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، 1367.

الجـبری، عبدالمتعال‌محمد، الناسخ و المنسوخ بین الاثبات و النفی، مصر، 1407ق.

جصاص، احمد بن علی، أحکام القرآن، بیروت، دارالحیاء التراث، بی‌تا.

حسینی زاده، عبدالرسول، بررسی تطبیقی نسخ در قرآن کریم، قم: موسسه بوستان کتاب، 1390.

حلاق، ابن‌وائل، تاریخ تئوری‌های حقوقی اسلامی، ترجمه‌ی محمد راسخ، تهران: نشر نی، 1393.

ذهبی، محمد حسین، التفسیر و المفسرون، بیروت: دارالحیاء التراث العربی، 2جلد، بی‌تا.

راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ قرآن، صفوان عدنان، لبنان: دارالشامیه، بی‌تا.

ریپین، اندرو، «نسخ القرآن و معضل متون تفسیری کهن»، ترجمه‌ی علی آقایی، آیینه‌ی پژوهش، دوره 26، شماره 156، زمستان 1394.

___________، رویکردهایی به‌تاریخ تفسیر قرآن، مهرداد عباسی، حکمت، 1392.

زرقانی، محمد عبدالعظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، محسن آرمین، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 1385.

زهری، ابن‌شهاب،  الناسخ و المنسوخ، جامعة بغداد وزاره التعلیم العالی، 1991، ص 73.

سدوسی، قتاده بن دعامه، الناسخ والمنسوخ فی کتاب الله تعالی، تحقیق: حاتم صالح الضامن، بیروت: موسسه الرساله، ۱۴۱۸ ق.

شاطبی، ابراهیم بن موسی، الموافقات، دار ابن عفان، 6جلد، بی‌تا.

شافعی، محمد بن ادریس، الرساله، تحقیق احمد محمد شاکر، مصر مطبعه المصطفی البابی الحلبی و اولاده بمصر، 1357ق.

طبرى، ابو جعفر محمد‌بن‌جریر، جامع البیان فى تفسیر القرآن، چاپ اول، بیروت: دار المعرفه، 1412 ق.

عباسی، مهرداد، مسأله عدم تناقض در قرآن: خاستگاه، سیر تاریخی و روشهای عالمان مسلمان در اثبات آن، صحیفه مبین، ش48، 1389.

عماره، محمد، حقائق و شبهات حول معنی النسخ فی القرآن الکریم، قاهره: دارالسلام لطباعه و النشرو التوزیع والترجمه، 1431.

فتوحی، لوی، النسخ فی القرآن العظیم و القانون الاسلامیه، بیروت: الدار العربیه للعلوم ناشرون، 2014م.

قاسم بن سلام، ابوعبید، فضایل القرآن، لبنان: دار‌الکتب العلمیه، منشورات محمد علی بیضون، 1426ق.

__________________، الناسخ و المنسوخ فی القرآن، فرانکفورت: معهد تاریخ العلوم العربیه و الاسلامیه، ۱۴۰۵ ق.

مدرسی طباطبایی، حسین، «بررسی ستیزه‌های دیرین در تحریف قرآن»، مترجم: محمد کاظم رحمتی، هفت آسمان، ش 11، 1380.

مصطفی زلمی، رفع ابهام نسخ در قرآن، مترجم ابوبکر حسن زاده، سنندج: انتشارات آراس، 1392.

معرفت، محمد هادی، التمهید فی علوم القرآن الکریم، قم: جماعه المدرسین فی الحوزه العلیمه بقم، موسسه النشر الاسلامی، ۱۴۱۶ق.

مکی قیسی، ابی‌محمد ابی طالب، ایضاح القرآن لناسخه و منسوخه ومعرفه اصوله و اختلاف الناس، تحقیق احمد حسن فرحات، جده، دارالمناره، 1986م.

مهدوی راد، محمد علی، سیر نگارش های علوم قرآنی، تهران: هستی نما، 1384.

___________________، کرسی نظریه پردازی، نگاهی نو به‌نسخ با رویکرد نفی آن، موسسه فرهنگی فهیم،3/8/1388

نحاس، احمد بن محمد، الناسخ و المنسوخ فی القران الکریم، بیروت-لبنان: موسسه الکتب الثقافیه، بی‌تا.

نکونام، جعفر، درآمدی بر تاریخ گزاری قرآن کریم، تهران: هستی نما، 1380.