در این مقاله نانولولههای کربنی(MWCNTs) ، نانوذرات طلا (GNp) و آنزیم گلوکز اکسیداز برای تشخیص گلوکز مورد استفاده قرار گرفت. الکترود پلاتین خالص، توسط ماده واسط پلیآلیلامین (PAA) از نانولولههای کربنی غنی شد و به کمک سیستامین و نانوذرات طلا الکترود کاری شکل گرفت. الکتر چکیده کامل
در این مقاله نانولولههای کربنی(MWCNTs) ، نانوذرات طلا (GNp) و آنزیم گلوکز اکسیداز برای تشخیص گلوکز مورد استفاده قرار گرفت. الکترود پلاتین خالص، توسط ماده واسط پلیآلیلامین (PAA) از نانولولههای کربنی غنی شد و به کمک سیستامین و نانوذرات طلا الکترود کاری شکل گرفت. الکترود کاری (آند) در کنار الکترود کمکی پلاتین و الکترود مرجع Ag/AgCl (کاتد) به کار گرفته شد. برای ارزیابی عملکرد بیوسنسور ساخته شده، درون ظرف حاوی غلظتهای 05/0، 5/0 و 1 میلیمولار (mmol/lیا mM) از گلوکز محلول در آب مقطر دوبار تقطیر شده قرار گرفت. با انتقال الکترون آزاد شده در اثر واکنش گلوکز در حضور آنزیم، از الکترود کاری به الکترود مرجع، جریان تولید و میزان آن توسط دستگاه پتانسیواستات مورد اندازهگیری قرار گرفت. همچنین طراحی آزمایش نیز به منظور پیدا کردن شرایط بهینه انجام پذیرفت. از نتایج حاصل از انجام آزمایشات و طراحی آنالیز تاگوچی در غلظتهای گلوکز و pHهای متفاوت بافر فسفات مشخص گردید که بیشترین جریان تولیدی در pH نزدیک خنثی و بیشترین غلظت گلوکز میباشد. میزان جریان تولیدی در شرایط بهینه (6pH= و غلظت 001/0 مولار) برای الکترود پلاتینکاری غنی شده (اصلاحی یا تثبیت شده) با نانولولههای کربنی 57/21 میلیآمپر به دست آمد که با مقایسه با شرایط بهینه به دست آمده از نرمافزار تنها 1/8 % انحراف محاسبه شد که نشان دهنده حساسیت بالای بیوسنسور ساخته شده است.
پرونده مقاله
نانواکسیدهای عناصر واسطه جایگاه ویژهای را در ساخت الکترود آند باتریهای یون لیتیمی دارند. در این تحقیق میکروکرههای Cr2O3/C با استفاده از روش سولوترمال به صورت یک مرحلهای برای اولین بار تولید شد. آنالیز پراش پرتو ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM)) جهت آنالیز چکیده کامل
نانواکسیدهای عناصر واسطه جایگاه ویژهای را در ساخت الکترود آند باتریهای یون لیتیمی دارند. در این تحقیق میکروکرههای Cr2O3/C با استفاده از روش سولوترمال به صورت یک مرحلهای برای اولین بار تولید شد. آنالیز پراش پرتو ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM)) جهت آنالیز محصولات استفاده شد. تعیین مقدار کربن در نمونههای سنتز شده با استفاده از آنالیز حرارتی (TGA) انجام شد. نتایج به دست آمده نشان میدهد کربن در کامپوزیت به صورت آمورف میباشد و تنها پیک Cr2O3 را در الگوی XRD میتوان مشاهده نمود. اندازه بلورکهای Cr2O3 با استفاده از روش ویلیامسون- هال برابر nm 36 محاسبه شد. محتوای کربن در کامپوزیت حدودا برابر 63 درصد وزنی محاسبه شد. تصاویر حاصل از SEM نشان میدهد که سطح کرههای تولید شده نسبتا صاف و متوسط قطر آنها در حدود 2 میکرون میباشد. اندازه و مورفولوژی میکروکرههای کربنی میتواند با تغییر در شرایط واکنش سولوترمال کنترل شود و در محدوده 7/0 تا 5/3 میکرون تغییر کند.
پرونده مقاله
در این پژوهش ابتدا نانوکامپوزیت Fe/TiO2- پوسته میگو به عنوان جاذب سنتز شده است و توسط دستگاههای طیفسنجی تبدیل فوریه FT-IR))، طیفسنجی پراش پرتو ایکس ((XRD، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آنالیز عنصری (EDX) مورد ارزیابی قرار گرفته است که نتایج نشان داده Fe3+ بر نانوذ چکیده کامل
در این پژوهش ابتدا نانوکامپوزیت Fe/TiO2- پوسته میگو به عنوان جاذب سنتز شده است و توسط دستگاههای طیفسنجی تبدیل فوریه FT-IR))، طیفسنجی پراش پرتو ایکس ((XRD، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آنالیز عنصری (EDX) مورد ارزیابی قرار گرفته است که نتایج نشان داده Fe3+ بر نانوذرات TiO2دوپه شده و Fe/TiO2 بر پوسته میگو نشانده شده است. جذب سطحی مالاکیت سبز با بررسی پارامترهای موثر بر جذب سطحی، سینتیک، ایزوترمهای جذب و پارامترهای ترمودینامیکی مورد مطالعه جامع قرار گرفت. با توجه به نتایج تجربی و ضرایب همبستگی، جذب سطحی رنگزای مالاکیت سبز از سینتیک شبه مرتبه دوم و همدمای فرندلیچ تبعیت کرده است. همچنین پارامترهای ترمودینامیکی، حاکی از یک فرآیند جذب سطحی به صورت خود به خودی و گرماگیر است.
پرونده مقاله
این مقاله به فرآوری، چگالش و بررسی ریزساختاری نانوسرامیک فوق دما بالای دی بورید زیرکونیم (بدون بکارگیری افزودنیها و فازهای تقویت کننده) ساخته شده به روش پرس گرم پرداخته است. با طراحی آزمایشها به روش تاگوچی، متغیرهای فرآیند پرس گرم (دما، زمان و فشار) مورد تحلیل آماری چکیده کامل
این مقاله به فرآوری، چگالش و بررسی ریزساختاری نانوسرامیک فوق دما بالای دی بورید زیرکونیم (بدون بکارگیری افزودنیها و فازهای تقویت کننده) ساخته شده به روش پرس گرم پرداخته است. با طراحی آزمایشها به روش تاگوچی، متغیرهای فرآیند پرس گرم (دما، زمان و فشار) مورد تحلیل آماری قرار گرفت و شرایط چگالش بهینهسازی شد. در این راستا، سه متغیر یاد شده در سه سطح مورد بررسی قرار گرفت اما بر خلاف پژوهشهای پیشین، از دماها و فشارهای به نسبت پایینتری استفاده گردید. بر پایه بررسیهای انجام گرفته، دمای C° 1850، زمان 90 دقیقه و فشار MPa 16 به عنوان شرایط بهینه برای فرآیند پرس گرم شناسایی شد که در این حالت، چگالی نسبی نانوسرامیک دی بورید زیرکونیم به بیش از 92% رسید. بنا بر تحلیلهای آماری، دمای فرآیند پرس گرم به عنوان موثرترین و فشار بیرونی اعمال شده به عنوان کم اثرترین متغیر بر چگالش دی بورید زیرکونیم شناخته شدند.
پرونده مقاله
آلومینا نوعی بیوسرامیک خنثی دارای خواص مکانیکی بهتری نسبت به کلسیم فسفاتهایی مانند هیدروکسیآپاتیت است. آلومینای متخلخل را میتوان با اصلاح سطح از حالت خنثی به زیست فعال تبدیل نمود. در این تحقیق، با استفاده از اصلاح سطح داربست آلومینایی و تشکیل بنیانهای هیدروکسیل، موا چکیده کامل
آلومینا نوعی بیوسرامیک خنثی دارای خواص مکانیکی بهتری نسبت به کلسیم فسفاتهایی مانند هیدروکسیآپاتیت است. آلومینای متخلخل را میتوان با اصلاح سطح از حالت خنثی به زیست فعال تبدیل نمود. در این تحقیق، با استفاده از اصلاح سطح داربست آلومینایی و تشکیل بنیانهای هیدروکسیل، مواضع فعال روی سطوح جهت ایجاد بستری مناسب برای سیلانه نمودن داربست ایجاد شد. از نتایجXRD درجه کریستالی، پارامترهای شبکه، ثابت شبکه و نیز اندازه کریستالیتهای داربست های آلومینایی خنثی و دارای سطح فعال تعیین شد. نتایج نشان داد که شدت پیکها بعد از اصلاح سطح کاهش یافته است که نشان از کاهش درجه بلورینگی و افزایش فاز آمورف دارد. همچنین، محاسبات تئوری نیز نشان داد که درجه کریستالی داربست از 77 به 66% کاهش یافت. ساختار کریستالی و پارامترهای شبکه داربست اولیه بسیار نزدیک به کوراندوم طبیعی است. ساختار شیمیایی داربست آلومینایی قبل و بعد از هیدراته شدن با استفاده از دستگاه FTIR مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل به وسیله نرمافزار OMNIC مربوط به دستگاه FTIR مورد ارزیابی نسبی قرار گرفت. تصاویر SEM از سطح داربستها حاکی از آن است که تخلخلهای این داربستها به هم پیوسته و دارای اندازههای مناسبی جهت کاربردهای ترمیم بافت استخوان میباشند.
پرونده مقاله
در این پژوهش تاثیر فرآیند اتصال نفوذی و نحوه لایهنشانی نانوذرات تقویتکننده بر ریزساختار و خواص مکانیکی نانوکامپوزیت لایه ای هیبریدی آلومینیم/نانوزیرکونیا و نانوآلومینا بررسی گردید. در ابتدا سوسپانسیونی پایدار از نانوذرات با مقادیر مختلف وزنی روی ورقههای آلومینیمی لای چکیده کامل
در این پژوهش تاثیر فرآیند اتصال نفوذی و نحوه لایهنشانی نانوذرات تقویتکننده بر ریزساختار و خواص مکانیکی نانوکامپوزیت لایه ای هیبریدی آلومینیم/نانوزیرکونیا و نانوآلومینا بررسی گردید. در ابتدا سوسپانسیونی پایدار از نانوذرات با مقادیر مختلف وزنی روی ورقههای آلومینیمی لایهنشانی و پراکنده گردید. سپس ورقههای لایهنشانی شده در محدوده دمایی °C645- 635 حرارت داده شدند و در نهایت تحت پرس گرم قرار گرفتند. بررسی ریزساختار و نحوه توزیع نانوذرات تقویتکننده با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و بررسی خواص مکانیکی با انجام آزمونهای استحکام کششی و میکروسختی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از فرآیند اتصال نفوذی سبب توزیع مناسبتر نانوذرات تقویتکننده، کاهش آگلومراسیون و افزایش خواص مکانیکی می شود. همچنین استفاده از محدوده دمایی پایین تر در این فرآیند نسبت به رو ش های حالت مایع، موجب حذف عیوب ناشی از واکنش های شیمیایی دما بالا و کاهش آخالهای انقباضی می شود و در نتیجه باعث پایداری بیشتر، افزایش نانوذرات باقیمانده و بهبود استحکام کششی و میکروسختی نانوکامپوزیت می گردد.
پرونده مقاله