در این مطالعه، خمیرهای کامپوزیتی با مواد معدنی β-TCP و n-CDHA و اجزای پلیمری ژلاتین، آلژینات و کندروئیتین سولفات آمادهسازی و مشخصهیابی شدند. آزمونهای تزریقپذیری، مقاومت به آبشویی و جریانیابی در دو حالت چرخشی و نوسانی بر روی نمونهها انجام شد. نتایج آزمون جریان چکیده کامل
در این مطالعه، خمیرهای کامپوزیتی با مواد معدنی β-TCP و n-CDHA و اجزای پلیمری ژلاتین، آلژینات و کندروئیتین سولفات آمادهسازی و مشخصهیابی شدند. آزمونهای تزریقپذیری، مقاومت به آبشویی و جریانیابی در دو حالت چرخشی و نوسانی بر روی نمونهها انجام شد. نتایج آزمون جریانیابی نشان داد که نمونهها دارای ویژگیهای سیالات غیرنیوتنی، رقیقگردانی برش و تیکسوتروپی هستند. طیف FTIR، نشان از تشکیل پیوندهای الکترواستاتیک میان COO−- و یونهای Ca در ترکیب خمیر داشت. زیستفعالی با تشکیل یک لایه نانوساختار هیدروکسیآپاتیتی بر روی نمونه پس از قرارگیری آن در محیط SBF به مدت 14 روز با تصاویر FESEM و آزمونهای XRD و FTIR بررسی و تأیید شد. پاسخ سلولهای MG-63 در MTT، عدم سمیت و افزایش تکثیر سلولی را پس از 7 روز در حضور نمونه کامپوزیتی نشان داد (چگالی نوری 79/1). همچنین سطح فعالیت آنزیم ALP نیز در همین مدت در حضور نمونه افزایش یافت (μg/min/mg protein 25/1). چسبندگی سلولهای MG-63 بر سطح کامپوزیت نیز با تصاویر SEM بررسی و تأیید گردید. بر طبق نتایج بدست آمده، کندروئیتین سولفات، باعث بهبود درصد وزنی حمل فاز معدنی (1 تا 3%)، تزریقپذیری (1 تا 7%)، عملکرد مقاومت به آبشویی (1 تا 6% پس از یک ماه) و پاسخ سلولی به نمونهها شده است. با در نظر گرفتن این ویژگیها، بیومواد کامپوزیتی تهیه شده در این تحقیق، میتواند به عنوان یک ماده زیستفعال تزریقپذیر برای کاربردهای ترمیم استخوان در ناحیه نزدیک به بافت غضروفی و مهندسی بافت استخوان استفاده شود.
پرونده مقاله
در این مطالعه، نانوذرات پنتاکسید تانتال به روش کندوسوز لیزری تولید شدند و سپس توسط SEM، پراکندگی دینامیکی نور، XRD، طیفسنجی پراکندگی انرژی اشعه X، FTIR، طیفسنجی رامان، طیفسنجی فوتولومینسانس آنالیز شدند. اندازه متوسط نانوذرات پنتاکسید تانتالوم برای نمونه سنتز شده nm ۱ چکیده کامل
در این مطالعه، نانوذرات پنتاکسید تانتال به روش کندوسوز لیزری تولید شدند و سپس توسط SEM، پراکندگی دینامیکی نور، XRD، طیفسنجی پراکندگی انرژی اشعه X، FTIR، طیفسنجی رامان، طیفسنجی فوتولومینسانس آنالیز شدند. اندازه متوسط نانوذرات پنتاکسید تانتالوم برای نمونه سنتز شده nm ۱۲۳ بدست آمد. بعد از مقایسه اندازه نانوذرات توسط آنالیزهای DLS و TEM به این نتیجه میرسیم که اندازه نانوذرات از آنالیز TEM بسیار کوچکتر از اندازهگیری شعاع هیدرودینامیکی توسط آنالیز DLS است. تجزیه و تحلیل XRD تایید کرد نانوذرات Ta2O5در فرآیند کندوسوز لیزری در آب دیونیزه تشکیل شدند و تنها قله مشاهده شده مربوط به ساختار اورتورومبیک Ta2O5 با شاخص میلر ۱۱۰ است. در آنالیز FESEM، تعداد زیادی از نانوذرات با اندازههای مختلف که به هم چسبیدهاند نشان داده میشود. آنالیز EDX نشان داد که قلههای مربوط به عناصر تانتالوم واکسیژن به وضوح دیده شده است. گروههای عملکردی روی سطح نانوذرات را توسط آنالیزهای FTIR و Raman بررسی کردیم. با توجه به دادههای FTIR و EDX، نتیجه میگیریم که نانوذرات Ta2O5 تولید شدهاند. سه قله متمایز در 300، 430 و nm 520، منطبق با انتشار Ta2O5، بوسیله آنالیزPL نشان داده شد.علاوه بر این به عنوان کاربرد این نانوذرات، نانوسنسور گازی با گریتینگ Ta2O5-گرافن، برای تشخیص گازها و بیومولکولهای موجود در هوا طراحی شد و در شبیهسازی آن توسط نرمافزار Comsol Multiphysics نتایج قابل قبولی بدست آمد.
پرونده مقاله
در این پژوهش، نانومیلههای هیدروکسی آپاتیت داپینگ شده با بیسموت (Bi-nHA) روی ورقهای اکسید گرافن (rGO) احیاشده به روش هیدروترمال قرار گرفتند. شکلگیری و ویژگیهای ساختاری نانوکامپوزیت (rGO/Bi-nHA) با استفاده از TEM، XRD، FTIR، طیفسنجی رامان و پتانسیل زتا مشخص شد. همچنی چکیده کامل
در این پژوهش، نانومیلههای هیدروکسی آپاتیت داپینگ شده با بیسموت (Bi-nHA) روی ورقهای اکسید گرافن (rGO) احیاشده به روش هیدروترمال قرار گرفتند. شکلگیری و ویژگیهای ساختاری نانوکامپوزیت (rGO/Bi-nHA) با استفاده از TEM، XRD، FTIR، طیفسنجی رامان و پتانسیل زتا مشخص شد. همچنین، زندهمانی سلولها در حضور ماده rGO/Bi-nHA با استفاده از روش MTT مورد مطالعه قرار گرفت و با استفاده از کیت سنجش میزان رسوب کلسیم در دو محیط معمولی (M) و استئوژنیک (OM) بررسی گردید. نتایج مشخصهیابی نشان داد که گرافن اکساید به دلیل حذف پیک شاخص GO که باید در 2θ~11 ظاهر شود، احیا شده است. نتایج FTIR نشان دهنده داپینگ بیسموت روی نانوهیدروکسی بود و دادههای رامان بیان کننده چند لایه بودن نانوکامپوزیت بود. پتانسیل زتا در صفحات نانوکامپوزیت mV 1/23– اندازهگیری شد که در مقایسه با گرافن اکساید مثبتتر میباشد. نتایج بخش سلولی نشان داد، نانوکامپوزیتها اثر منفی در زندهمانی سلولهای مشتق شده از بافت چربی انسانی ندارند و در غلظتهای پایین µg/ml 1-5 باعث تکثیر سلولها میشوند. رسوب Ca در تمام غلظتها به همراه محیط کشت معمولی و استئوژنیک مشاهده شد و بیشترین میزان رسوب کلسیم در µg/ml 10 به همراه محیط استئوژنیک تشخیص داده شد. بنابراین به نظر میرسد نانوکامپوزیت rGO/Bi-nHA توانایی osteoconductive داشته و باعث القا تمایز استئوژنیک در سلولهای بنیادی مزانشیمی بافت چربی میشود. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، نانوکامپزیت سنتز شده به همراه محیط استئوژنیک تمایز استخوان را تقویت میکند و برای کاربردهای بیولوژیکی و ساخت داربست برای مهندسی بافت استخوان مناسب است.
پرونده مقاله
نانوکامپوزیت اکسیدهای فلزی کاندیدای امیدوارکنندهای برای توسعه حسگرهای جدید گاز با عملکرد بالا در نظر گرفته میشوند. در کار حاضر، ساختار ناهمگون پیوند n-p اکسید روی و مس به روش ترکیب رسوب شیمیایی- فیزیکی بخار ساخته و پاسخ آن به گاز H2S در هوا مورد آزمایش قرار گرفت. ابتد چکیده کامل
نانوکامپوزیت اکسیدهای فلزی کاندیدای امیدوارکنندهای برای توسعه حسگرهای جدید گاز با عملکرد بالا در نظر گرفته میشوند. در کار حاضر، ساختار ناهمگون پیوند n-p اکسید روی و مس به روش ترکیب رسوب شیمیایی- فیزیکی بخار ساخته و پاسخ آن به گاز H2S در هوا مورد آزمایش قرار گرفت. ابتدا، دو نانوساختار میلهای و کروی اکسید روی در داخل یک لوله cm 50 کوارتز و بر روی زیرلایه سیلیکون به روش رسوب شیمیایی رشد داده شد. به عنوان یک روش فیزیکی موثر در افزایش حساسیت حسگر، توسط دستگاه کندوپاش (sputtering)، سطح نانوساختارهای اکسید روی رشد داده شده با نانوذرات اکسید مس آلاییده شد. تصاویری که بوسیله SEM از سطح نمونهها گرفته شد، نشان میدهند که نانومیلههایی به طول چند میکرومتر و قطر کمتر از nm 80 و همچنین میکروکرههایی با قطر یک تا سه میکرومتر بر روی سطح زیرلایه سیلیکون رشد یافته بودند. نمونه ساخته شده با ساختار کروی شکل قادر به تشخیص گاز H2S با غلظت کم ppm 5 در دمای کار بهینه °C240 بود. همچنین در این دما بالاترین حساسیت (حدود 42) در حضور ppm 100 گاز H2S از خود نشان میدهد. زمان پاسخ و بازیابی برای تشخیص گاز سولفید هیدروژن، به ترتیب 8 و 18 ثانیه اندازهگیری شد که نسبت به نمونههای ساخته شده به روشهای دیگر، زمان بسیار مناسبی میباشد. نمودار تقریبا خطی حساسیت حسگر بر حسب غلظت گاز، از ویژگیهای خوب نمونه ساخته شده است که میتوان بر اساس آن حساسیت حسگر را برای غلظتهای مختلف تخمین زد.
پرونده مقاله
هدف از سامانههای دارورسانی نوین، رهایش کنترل شده و فراهم کردن مقدار داروی مورد نیاز به محل مناسب در بدن است. در این مطالعه، ابتدا نانوذرات مغناطیسی CuFe2O4 تهیه شدند و سپس با چارچوب فلز-آلی، (MIL-101(Fe))، عاملدار گردیدند. در ادامه گرافن اکسید تولید شده از روش هامر به چکیده کامل
هدف از سامانههای دارورسانی نوین، رهایش کنترل شده و فراهم کردن مقدار داروی مورد نیاز به محل مناسب در بدن است. در این مطالعه، ابتدا نانوذرات مغناطیسی CuFe2O4 تهیه شدند و سپس با چارچوب فلز-آلی، (MIL-101(Fe))، عاملدار گردیدند. در ادامه گرافن اکسید تولید شده از روش هامر به علت خواص مکانیکی منحصربفرد، برای تقویت زمینه فلزی بکار برده شد. در این پژوهش نانوکامپوزیت CuFe2O4@MIL-101(Fe)/GO تهیه و سپس داروی تتراسایکلین روی نانوکامپوزیت بارگذاری شد. میزان بارگذاری دارو بر روی ساختار سنتز شده طی پنج روز 95% محاسبه شد. همچنین رهاسازی دارو در ۴/۷ pH: (محلول بافر فسفات) و دمای °C ۳۷، طی سه روز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که %75 رهایش دارو انجام شده است. ساختار نانوکامپوزیت تهیه شده و ساختار نانوکامپوزیت حاوی دارو توسط طیفسنجی مادون قرمز (FT-IR)، طیفسنجی تفرق انرژی اشعه ایکس (EDX)، آنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، پراش پرتو ایکس (XRD)، وزنسنجی گرمایی (TGA) و آنالیزهای سطح ویژه، نمودار جذب و واجذب، و نمودار توزیع اندازه حفرات از نظر شکل ظاهری و مطالعات ساختاری تایید شد. علاوه بر این، فعالیتهای ضد باکتریایی نانوکامپوزیت CuFe2O4@MIL-101(Fe)/GO، تتراسایکلین خالص و نانوکامپوزیت حامل داروی تتراسایکلین در برابر باکتریهای اشرشیا ایکلای و استافیلوکوکوس اورئوس با روش انتشار چاه آگار، نیز مورد مطالعه قرار گرفت.
پرونده مقاله
در این تحقیق، نانوسیلیکا آئروژل با استفاده از فرآیند سل-ژل تهیه گردید. بدین منظور از تترا اتیل اورتوسیلیکات به عنوان ماده اولیه استفاده شد و در ادامه از اسید کلریدریک و محلول آمونیاک به عنوان دو کاتالیزور در دو مرحله استفاده گردید. نتایج نشان داد که بهترین زمان ژلاسیو چکیده کامل
در این تحقیق، نانوسیلیکا آئروژل با استفاده از فرآیند سل-ژل تهیه گردید. بدین منظور از تترا اتیل اورتوسیلیکات به عنوان ماده اولیه استفاده شد و در ادامه از اسید کلریدریک و محلول آمونیاک به عنوان دو کاتالیزور در دو مرحله استفاده گردید. نتایج نشان داد که بهترین زمان ژلاسیون 7 روز و بهترین زمان برای خشک کردن ژل h 12 و دمای °C 60 میباشد. با توجه به بررسی تصاویر میکروسکوپ نوری نشان داده شد که نمونه بدست آمده استفاده از محلول ان هگزان و اتانول دارای ساختار مطلوبتری میباشد و به ابعاد تخلخلی ریزتری دست یافته است که نتایج حاصل از میکروسکوب الکترونی روبشی تولید سیلیکا آئروژل با تخلخلهایی در حد نانو را تایید نمود. نتایج XRD نشان داد که سیلیکا آئروژل تولیدی دارای ساختار آمورف میباشد. نتایج FTIR نشان داد پیک جذبی در cm-1 2980 مربوط به پیوندهای خمشی CH3 میباشد. نتایج آنالیزهای حرارتی نشان داد که سیلیکا آئروژل تولیدی تا دمای °C 350 پایدار بوده و در دماهای بالاتر از این دما خاصیت آبدوستی پیدا میکند. بنابراین با عملیات حرارتی نمونه سیلیکا آئروژل در دماهای بالاتر از این دما میتوان به سیلیکا آئروژل آبدوست با ساختار مستحکمتر دست یافت
پرونده مقاله