فهرس المقالات planktonic foraminifera

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - Biozonation, Paleobathymetry and paleoenvironmental study of the Gurpi Formation in southwestern Iran
  Taghi Farmani Ebrahim Ghasemi-Nejad Bijan Beiranvand Saeed Maleki-Porazmiani
  10.30495/ijes.2020.671657
  Planktonic foraminifera and major palynomorph groups (i.e. terrestrial, marine, and amorphous organic matter) of the Campanian-Selandian strata of the Gurpi Formation were studied to evaluate the changes in the Zagros paleobasin in southwestern Iran. Planktonic foramini أکثر

  Planktonic foraminifera and major palynomorph groups (i.e. terrestrial, marine, and amorphous organic matter) of the Campanian-Selandian strata of the Gurpi Formation were studied to evaluate the changes in the Zagros paleobasin in southwestern Iran. Planktonic foraminifera were categorized into four morphotypes according to their paleodepth, extending from Morphotype 1, comprising surface generalists, to Morphotype 4, comprising deep-water aphotic heterotrophic species. The relative amount of species belonging to Morphotype 4 is noticeable in the Campanian-Maastrichtian. It shows that the depth of the basin was generally greater than 200 m in the Late Cretaceous. Two major sea-level regressional phases could be recognized during the formation deposition. The first one occurred near the middle of the Maastrichtian in the Contusotruncana contusa Biozone, during which the relative abundance of terrestrial palynomorphs increased prominently, and the species belonging to Morphotype 4 became notably rare. This regression correlates well with the eustatic curves, suggesting that it was controlled by global factors. Also, the species belonging to Morphotype 4 disappeared in the Danian, the relative abundance of terrestrial palynomorphs increased, and the relative abundance of planktonic foraminifera (P%) decreased prominently. However, this regression does not correlate with the eustatic curves and indicates that local tectonic events should be considered. The palynofacies study of the strata shows that during the Campanian-Maastrichtian, the strata were deposited in a deep suboxic-anoxic setting (Palynofacies IX), whereas the Danian strata were deposited in a shallow-shelf setting (Palynofacies VI). The studies show that during the Selandian, the depth of the basin increased again. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - The Microbiostratigraphy and Depositional History of the Turonian–Santonian Surgah Formation at the Northern Flank of the Kuh-e Sepid Anticline, Lorestan Basin
  Iraj Maghfouri Moghaddam
  In this research, the microbiostratigraphy and depositional environmental implications related to the Surgah Formation at the northern flank of the Kuh-e Sepid anticline in the Lorestan Basin are discussed. A study of small planktonic foraminifera from the 101-m-thick S أکثر

  In this research, the microbiostratigraphy and depositional environmental implications related to the Surgah Formation at the northern flank of the Kuh-e Sepid anticline in the Lorestan Basin are discussed. A study of small planktonic foraminifera from the 101-m-thick Surgah Formation led to the identification of three Turonian–Santonian biozones: (1) Helvetoglobotruncana helvitica, (2) Marginotruncana sigali, and (3) Dicarinella concavata. The age of the Surgah Formation in the study area is determined as Turonian–Santonian. The Surgah Formation overlies the Sarvak Formation and underlies the Ilam Formation in the studied stratigraphic section. Based on an analysis of pelagic foraminiferal assemblages and microfacies features, seven different microfacies have been recognized. These can be grouped into three depositional environments: the inner, middle, and outer ramps. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  3 - مطالعه زیست چینهای و سنگ چینهای رسوبات ائوسن چاه هالگان در زاگرس چینخورده
  فرشته قاسمی نیا بهاءالدین حمدی
  به منظور مطالعه و بررسی زیست چینهای و سنگ چینهای رسوبات ائوسن چاه هالگان در زاگرس چینخورده تعداد 100مقطع نازکمیکروسکوپی مربوط به نمونههای این چاه مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعات مذکور منجر به شناسایی 12جنس و 25گونه از روزنبرانپلانکتونیک گردید. براساس انتشار چینهای ر أکثر

  به منظور مطالعه و بررسی زیست چینهای و سنگ چینهای رسوبات ائوسن چاه هالگان در زاگرس چینخورده تعداد 100مقطع نازکمیکروسکوپی مربوط به نمونههای این چاه مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعات مذکور منجر به شناسایی 12جنس و 25گونه از روزنبرانپلانکتونیک گردید. براساس انتشار چینهای روزنبران پلانکتون تعداد 3بیوزون ) ( P16/17 ، P13 ، P6که توسط & D.Verga) [2] R.Rettori (2003برای رسوبات ائوسن معرفی شده در این چاه تفکیک شده است. برش چینهای تحتالارضی نیز با بیوزونهایوایند ) [4] (wynd , 1965مقایسه شده است. بیوزونهای شناسایی و تفکیک شده بر اساس بیوزوناسیون وایند شامل بیوزونهای،47 ،4552میباشد. در این مقاله سازند پابده در چاه هالگان هم براساس بیوزون ) [2] D.Verga & R.Rettori (2003و هم بر اساسبیوزون وایند ) [4] ( wynd , 1965معرفی شده و با هم مقایسه شدهاند، که نتیجه این مقایسه نشان می دهد که بهترین بیوزونبندی برایسازند پابده در چاه هالگان بیوزون ) [2] D.Verga & R.Rettori (2003میباشد. سازند پابده در چاه هالگان شامل تناوبی ازلایههای شیل، مارن، آهک رسی غالباً به رنگ خاکستری و کرم میباشد. سازند پابده مختص نواحی عمیق دریا بوده و شاهدی برای عمیقبودن حوضه در این ناحیه در زمان ائوسن میباشد. طبق این مطالعات به نظر میرسد در زمان ائوسن ناحیه چاه هالگان کاملاً پوشیده از آببوده و بیشترین پیشروی دریا در آن زمان بوده است تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  4 - بیواستراتیگرافی گذر کامپانین-مائستریشتین و دانین بر اساس فرامینیفرهای پلانکتونیک در منطقه گلندرود دامنه های شمالی البرز مرکزی
  رزا خواجه تاش بهزاد درویش زاد
  برش سطح الارضی گلندرود واقع در کوه های البرز مرکزی در شمال ایران بر مبنای فرامینیفرهای پلانکتونیک جهت تعیین و تفکیک بیوزون های جهانی و بررسی تغییر و تحولات مرز کرتاسه-ترشیری(K/T) انتخاب گردید.ثبت بیوزون های مائستریشتین انتهایی و اوایل پالئوسن حاکی از آن است که احتمالا ر أکثر

  برش سطح الارضی گلندرود واقع در کوه های البرز مرکزی در شمال ایران بر مبنای فرامینیفرهای پلانکتونیک جهت تعیین و تفکیک بیوزون های جهانی و بررسی تغییر و تحولات مرز کرتاسه-ترشیری(K/T) انتخاب گردید.ثبت بیوزون های مائستریشتین انتهایی و اوایل پالئوسن حاکی از آن است که احتمالا رسوبگذاری گذر کرتاسه-ترشیری پیوسته بوده است.مطالعات در این مقطع حاکی از آن است که الگوی انقراض و بقای گونه ها شباهت زیادی به مقطع استراتوتیپEl Kef وElles تونس داشته است. در برش گلندرود تمامی گونه های استوایی و نیمه استوایی کرتاسه تا قبل از مرز کرتاسه -ترشیری و یا در مرز منقرض شده اند.و تنها 5 گونه از 31 گونه کرتاسه از مرز کرتاسه-ترشیری عبور کرده و همراه با گونه های نوظهور دانین بافت می شوند.از مشخصات اصلی گونه های باقی مانده می توان به اندازه کوچک،تزئینات کم و گسترش جهانی آنها و از گونه های منقرض شده اندازه بزرگ،ترئینات زیاد و گسترش محدوده جغرافیایی اشاره کرد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  5 - Microbiostratigraphy of the Gurpi Formation in Mook Area (South of Shiraz)
  Mohammadreza Esmaeilbeig Khosro Khosrotehrani
  The study of planktonic Foraminifera of the Gurpi Formation in Mook area (South of Shiraz) confirmed the presence of standard biozones defined in Tethyan realm. Seven biozones were identified as follows: Biozones I (Dicarinella asymetrica) and II (Rosita fornicata) indi أکثر

  The study of planktonic Foraminifera of the Gurpi Formation in Mook area (South of Shiraz) confirmed the presence of standard biozones defined in Tethyan realm. Seven biozones were identified as follows: Biozones I (Dicarinella asymetrica) and II (Rosita fornicata) indicate an age of Early to Late Santonian. The presence of Biozones III (Globotruncanita elevata), IV (Globotruncana ventricosa) and V (Globotruncanita calcarata) represent the Early, Middle and Late Campanian. Biozones VI (Globotruncana falsostuarti) and VII (Gansserina gansseri) suggest an age of Early and Middle to Middle Late Maastrichtian. The absence of Abathomphalus mayaroensis biozone is due to a sedimentary gap that occurred in the uppermost Maastrichtian. The gap can be identified by a glauconitic layer above the last biozone. This paraconformity is not recognizable in the field. The presence of the layer that contains glauconite in the lower parts of the Gurpi Formation and the red limestones in the upper parts of the Sarvak Formation are the evidences of disconformity between the Gurpi and its underlying Sarvak Formation. The thickness of the Gurpi Formation in Mook area is 287.6 m. The lithology of this sequence consists of shale, marly limestone and argillaceous limestone. Its contact with the underlying Sarvak Formation is disconformable while it is paraconformable with the overlying Pabdeh Formation. In this section, the Gurpi Formation is of Early Santonian to Middle Late Maastrichtian age. تفاصيل المقالة