فهرس المقالات Andinocara rivulatus

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - بررسی اثر دارچین (Cinnamomum zeylanicm) بر شاخص‌های رشد، ضریب تبدیل غذایی و نرخ بازماندگی در ماهی گرین ترور(Andinocara rivulatus)
  نرگس مورکی یونس روزی سید جلیل ذریه زهرا شهاب الدین صافی مسعود حقیقی
  هدف از این تحقیق، بررسی اثرات پودر دارچین به عنوان مکمل رشد با توجه به خاصیت آنتی اکسیدانی آن در جیره غذایی ماهی گرین ترور(Andinocara rivulatus) بر شاخص رشد، ضریب تبدیل غذایی و نرخ بازماندگی بود. بدین منظور تعداد 180 قطعه ماهی گرین ترور(با میانگین وزن 5/0± 1گرم أکثر

  هدف از این تحقیق، بررسی اثرات پودر دارچین به عنوان مکمل رشد با توجه به خاصیت آنتی اکسیدانی آن در جیره غذایی ماهی گرین ترور(Andinocara rivulatus) بر شاخص رشد، ضریب تبدیل غذایی و نرخ بازماندگی بود. بدین منظور تعداد 180 قطعه ماهی گرین ترور(با میانگین وزن 5/0± 1گرم) به چهار تیمار در سه تکرار(هر تکرار شامل 12 بچه ماهی) تقسیم شد. تیمارهای آزمایشی بر اساس چهار جیره غذایی، به ترتیب حاوی 1/0، 2/0، 3/0 و 1 درصد پودر دارچین و جیره شاهد فاقد پودر دارچین تهیه گردید. طول دوره آزمایش 98 روز بود. شاخص های رشد شامل: افزایش وزن و طول، میزان رشد ویژه وزنی و ضریب چاقی محاسبه شد. همچنین ضریب تبدیل غذایی و نرخ بازماندگی در هر تیمار اندازه گیری گردید. داده های جمع آوری شده از نقطه نظر پراکنش نرمال بررسی گردید و متناسب با وضعیت پراکنش داده ها از آزمونOne-Way ANOVA وKruskal-Wallis استفاده شد. بر اساس نتایج تحقیق حاضر هر چند سطوح مختلف پودر دارچین در جیره غذایی تفاوت معنی داری را بر روی شاخص های وزن و طول نهایی ایجاد نکرد(05/0<P). اما بچه ماهیان تغذیه شده با جیره غذایی حاوی 1 درصد دارچین با میانگین وزن نهایی(07/0±78/10) گرم بیشترین افزایش را نسبت به گروه شاهد با میانگین(85/0±54/8) گرم نشان داد(05/0<P) طول نهایی نیز در تیمار T4با میانگین طول نهایی(65/3±52/94) میلی متر بالاتر از نمونه تیمار شاهد با میانگین طولی(68/4±56/82) میلی متر قرار گرفت(05/0<P). در شاخص رشد ویژه وزنی فقط تیمار T4 با میانگین رشد ویژه وزنی(05/0±26/2) دارای اختلاف معنی دار با گروه شاهد با میانگین رشد ویژه وزنی (49/0±85/1) بود(05/0>P). و تیمارT3 با میانگین رشد ویژه وزنی(12/0±.13/2) دارای کمترین مقدار رشد ویژه وزنی نسبت به گروه شاهد بود ولی این اختلاف معنی دار نبود(05/0<P). اثر سطوح مختلف دارچین در جیره بر ضریب تبدیل غذایی به این صورت بود که تیمار T4 با میانگین(05/0±27/1) و تیمارT1 با میانگین(18/0±95/1) به ترتیب در پایین ترین سطح و در بالا ترین سطح نسبت به گروه شاهد با میانگین ضریب تبدیل غذایی(49/0±16/3) قرار گرفت، و در بین تیمارهای تغذیه شده با جیره حاوی دارچین در میزان ضریب تبدیل غذایی تنها تیمار T4دارای اختلاف معنی دار با گروه شاهد بود(05/0>P). نتایج بدست آمد در شاخص ضریب چاقی، هیچ گونه اختلاف معنی داری بین تیمارها تغذیه شده با جیره حاوی دارچین با گروه شاهد را نشان نداد .ولی تیمارT4 با میانگین(17/0±21/1) و تیمارT1 با میانگین(01/0±10/1) به ترتیب در بالاترین و پایین ترین سطح در میزان ضریب چاقی نسبت به تیمار شاهد با میانگین(92/0±19/1) قرارگرفت(05/0<P) .در میزان بازماندگی هیچ گونه اختلاف معنی دار بین تیمارهای تغذیه شده با دارچین و گروه شاهد دیده نشد(05/0<P) هرچند این اختلاف معنی دار نبود ولی حداکثر میزان بازماندگی مربوط به تیمارT2 و تیمار T4 معادل100 درصد بازماندگی بود و کمترین میزان باز ماندگی مربوط به گروه شاهد با میانگین(1/0±22/97) بود(05/0<P). تفاصيل المقالة