فهرس المقالات گل جالیز

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - جداسازی و ارزیابی میزان کارایی قارچ Fusarium oxysporum Schlecht. در کنترل زیستی گل جالیز مصری (Phelipanchea egyptiaca (Pers) Pomel. ) در گوجه فرنگی
  مسلم تقی پور قربانعلی اسدی مهدی راستگو محمود رضا کریمی شهری
  استفاده از قارچ های خاکزی همچون جنس فوزاریوم، یکی از استراتژی های کنترل و مدیریت گیاهان انگلی می‌باشد. بر این اساس به منظور ارزیابی پتانسیل بیماری زایی، از ساقه بوته های آلوده گل جالیز مصری (Phelipanche aegyptiaca)، قارچ Fusarium oxysporum جداسازی و پس از شناسایی، آزما أکثر

  استفاده از قارچ های خاکزی همچون جنس فوزاریوم، یکی از استراتژی های کنترل و مدیریت گیاهان انگلی می‌باشد. بر این اساس به منظور ارزیابی پتانسیل بیماری زایی، از ساقه بوته های آلوده گل جالیز مصری (Phelipanche aegyptiaca)، قارچ Fusarium oxysporum جداسازی و پس از شناسایی، آزمایشی در محیط گلخانه با استفاده از دو تیمار تلقیح شده با سوسپانسیون قارچ F. oxysporum و تیمار شاهد (عدم تلقیح) انجام شد. در تیمار تلقیح شده، از سوسپانسیون قارچی با غلظت 107× 5 اسپور در میلی لیتر، به میزان 50 میلی لیتر به ازای هر گلدان و در تیمار شاهد از آب شیر استفاده شد. صفات مورد مطالعه شامل تعداد کل ساقه های انگل، تعداد ساقه های انگل خارج شده، تعداد ساقه های انگل بیمار و مرده، تعداد ساقه های انگل سالم، تعداد ساقه های گل داده، تعداد ساقه انگل به ازای بوته، ارتفاع ساقه های انگل، وزن خشک گل جالیز مصری و و زن خشک بوته های گوجه فرنگی بودند. نتایج مقایسه میانگین دو تیمار با آزمون t- test، اختلاف معنی داری را در وزن خشک گل جالیز و گوجه فرنگی نشان داد به طوری که میانگین وزن خشک گل جالیز در تیمار تلقیح شده با قارچ F. oxysporum (6 گرم)، در مقایسه با تیمار شاهد (84/16 گرم)، 8/2 برابر کمتر بود. همچنین بیشترین میانگین وزن خشک گوجه فرنگی ( 43/36 گرم ) در تیمار تلقیح شده با قارچ F. oxysporum مشاهده شد که نسبت به شاهد با 25/25 گرم، 27/44 درصد افزایش داشته است. در آزمون دامنه میزبانی نیز، هیچ یک از گیاهان آزمون شده علائم آلودگی پایداری را اعم از پژمردگی دائم و نکروزه شدن، نشان ندادند. به طور کلی استفاده از این گونه قارچ در کنترل زیستی گل جالیز مصری توانست بر روی تمامی صفات مورد مطالعه موثر واقع شود، ماده خشک گل جالیز مصری را کاهش و ماده خشک گوجه فرنگی را افزایش دهد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - تحمل ارقام گوجه فرنگی به گل جالیز مصری(Orobanche aegyptiaca Pers) در خراسان رضوی
  مجتبی ظفریان رضا صدرآبادی حقیقی مجید قصاب محمدآبادی مهدی نصیرپور
  تحمل ارقام گوجه رنگی به گل جالیز مصری (Orobanche aegyptiaca Pers.) طی آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 11 تیمار و 3 تکرار در سال 1391 در مزرعه نمونه آستان قدس رضوی در خراسان رضوی به عمل آمد. تیمارها شامل ارقام پتوارلی سی اچ (CH)، استرلینگ (کارون)، خرم، پتور أکثر

  تحمل ارقام گوجه رنگی به گل جالیز مصری (Orobanche aegyptiaca Pers.) طی آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 11 تیمار و 3 تکرار در سال 1391 در مزرعه نمونه آستان قدس رضوی در خراسان رضوی به عمل آمد. تیمارها شامل ارقام پتوارلی سی اچ (CH)، استرلینگ (کارون)، خرم، پتوراک و هیبریدهایDNP 3005، PS 6515، SPEEDY،IDEN ،VADI STAR،FIRINZEH وDNP 3001 به صورت کاشت نشایی بودند. نمونه برداری طی دو مرحله، ابتدا پس از ظهور و استقرار گل جالیز بر روی بوته گوجه فرنگی جهت تعیین وزن خشک، تعداد ساقه و تعداد گرهک گل جالیز روی ریشه گوجه فرنگی و وزن خشک بوته گوجه فرنگی و سپس در انتهای فصل رشد جهت تعیین وزن میوه و عملکرد گوجه فرنگی انجام گرفت. نتایج نشان داد که ارقام استرلینگ و خرم با تفاوت معنی داری نسبت به سایر ارقام، کمترین وزن خشک، تعداد ساقه و تعداد گرهک گل جالیز روی ریشه گوجه فرنگی و در مقابل بیشترین وزن خشک بوته، میوه و عملکرد گوجه فرنگی را داشته و بنابراین متحمل ترین ارقام بودند. ارقام پتوراک و DNP 3001 از سوی دیگر دارای بیشترین وزن خشک، تعداد ساقه و تعداد گرهک گل جالیز روی ریشه گوجه فرنگی و ارقام پتـوراک، پتـوارلی سی اچ و FIRINZEH کمتـرین وزن خشک بوته، وزن میــوه و عملکرد گوجه فرنگی بودند و بنابراین حساس ترین ارقام به گل جالیز معرفی می شوند. البته رقم DNP 3001 علی رغم دارا بودن مقادیر بیشتری در مورد صفات گل جالیز با افزایش وزن میوه توانست این نقصان را جبران نماید. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  3 - بررسی اثر گیاهان تله‎ای کتان و کنجد به منظور کاهش خسارت گل جالیز در ارقام رایج گوجه‌فرنگی
  مینا رفیعی مهدی مدندوست فرشاد صادقی
  گونه‎های مختلف گل جالیز (Orobanche spp.) پارازیت‎های اجباری ریشه‎ای و فاقد کلروفیل هستند که باعث آسیب شدید سبزیجات و محصولات زراعی دیگر می‎گردند. لذا به منظور بررسی اثر انگل گل جالیز بر ارقام مختلف گوجه‌فرنگی به همراه گیاهان تله، آزمایشی به صورت فاکتوریل أکثر

  گونه‎های مختلف گل جالیز (Orobanche spp.) پارازیت‎های اجباری ریشه‎ای و فاقد کلروفیل هستند که باعث آسیب شدید سبزیجات و محصولات زراعی دیگر می‎گردند. لذا به منظور بررسی اثر انگل گل جالیز بر ارقام مختلف گوجه‌فرنگی به همراه گیاهان تله، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار در گلخانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز واقع در صدرا انجام گرفت. فاکتور اول شامل سه رقم گوجه‌فرنگی (فلات سی‎اچ، پتولدلی‌آمریکایی و اف‌کا)، و فاکتور دوم شامل گیاه تله کنجد (Sesamus indicum)، کتان (Linum usitatissimum) و شاهد (بدون گیاه تله) بود. نتایج تجزیه واریانس داده‎ها نشان داد که اثر ارقام مختلف گوجه‌فرنگی و گیاهان تله بر صفات مربوط به گل جالیز و گوجه‌فرنگی معنی‌دار بود. استفاده از گیاهان تله به ترتیب باعث کاهش 75/62 و 27/64 درصدی وزن خشک اندام هوایی و وزن خشک غده گل جالیز گردید و کمترین وزن خشک غده (21/0 گرم) و اندام هوایی (20/0 گرم) گل جالیز در رقم فلات‌سی‌اچ همراه با گیاه تله کنجد مشاهده شد که نسبت به سایر ارقام دارای مقاومت بیشتری نسبت به پارازیته شدن گل جالیز بود. همچنین تیمارهای گیاهان تله نشان داد که دو گیاه تله کتان و کنجد مانع از رشد گل جالیز گردیدند و در این تیمارها کمترین وزن خشک غده گل جالیز و بیشترین عملکرد میوه گوجه‌فرنگی به دست آمد. در حالی که بیشترین وزن خشک غده گل جالیز مربوط به تیمار شاهد بوده و کمترین میزان عملکرد گوجه‎فرنگی را به خود اختصاص داد تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  4 - کاربرد تفاله میوه زیتون، کود دامی و کودهای شیمیائی نیتروژن دار در کنترل گل جالیز O. aegyptiaca L.)) در حضور آفتابگردان
  فرزاد وجوهی منوچهر جم نژاد پیام معاونی
  به منظور بررسی اثر استفاده توام کود آلی و کود های نیتروژن دار بر جوانه زنی و رویش گل جالیز آزمایشی در شرایط گلدانی و به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهریار اجرا گردید. عامل اول شامل تیمار شاهد، کود دامی و تفاله زیتون بود. عامل دوم شامل فرم ه أکثر

  به منظور بررسی اثر استفاده توام کود آلی و کود های نیتروژن دار بر جوانه زنی و رویش گل جالیز آزمایشی در شرایط گلدانی و به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهریار اجرا گردید. عامل اول شامل تیمار شاهد، کود دامی و تفاله زیتون بود. عامل دوم شامل فرم های مختلف کود شیمیایی حاوی نیتروژن در شش سطح مشتمل بر تیمار شاهد یا عدم مصرف کود نیتروژن، سولفات آمونیم، فسفات آمونیم، نیترات پتاسیم، اوره، نیترات آمونیم بود. میزان مصرف تمام انواع کودهای حاوی نیتروژنه جز تیمار شاهد به میزان سه قسمت در میلیون بود. نتایج این بررسی نشان داد اثر مصرف کود دامی بر وزن خشک گل جالیز در سطح یک در صد معنی دار بود و باعث افزایش شاخص های رویشی گیاه آفتابگردان گردید. تفاله زیتون سبب کاهش معنی دار وزن خشک گل جالیز و تعداد گیاه انگل و نقش کاهش دهنده ای بر شاخص های رویشی و عملکرد آفتابگردان داشت. هیچ یک از کودهای شیمیائی نتوانستند به طور همزمان سبب کاهش رشد گل جالیز و افزایش شاخص های رویشی و عملکرد دانه آفتابگردان شدند. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  5 - بررسی کارآیی علفکش‌ها در کنترل علف هرز گل جالیز (Orobanch aegyptiaca) و افزایش عملکرد توتون رقم ویرجینیا (.Nicotiana tabacum L) در تالش
  پیام مهجور علیرضا پازکی مهدی علیزادگان علی تپه
  گل جالیز مهمترین علف هرز توتون بشمار می رود که منجر به کاهش عملکرد و کیفیت این محصول می شود. به منظور بررسی کارآیی علف کش ها بر کنترل علف هرز گل جالیز و افزایش عملکرد در توتون رقم ویرجینیا، آزمایشی مزرعه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار در اردی أکثر

  گل جالیز مهمترین علف هرز توتون بشمار می رود که منجر به کاهش عملکرد و کیفیت این محصول می شود. به منظور بررسی کارآیی علف کش ها بر کنترل علف هرز گل جالیز و افزایش عملکرد در توتون رقم ویرجینیا، آزمایشی مزرعه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار در اردیبهشت ماه سال 1393 در شهرستان تالش استان گیلان اجرا گردید. غلظت ها و زمان های مورد استفاده علف کش های گلایفوزیت Sl41% و سولفوسولفورون عبارتند از: 1- گلایفوزیت 3 مرتبه 25، 45 و 65 روز هر مرتبه یک لیتر در هکتار پس از کاشت 2 – گلایفوزیت 3 مرتبه 35،55 و 75 روز هر مرتبه یک لیتر در هکتار پس از کاشت 3– گلایفوزیت 0/5 لیتر 25 روز، 0/75 لیتر 45 روز و یک لیتر 65 روز پس از کاشت 4– گلایفوزیت 0/5 لیتر 35 روز، 0/75لیتر 55 روز و 1 لیتر 75 روز بعد از کاشت 5 – گلایفوزیت 3 مرتبه 25، 45 و 65 روز هر مرتبه 1/5 لیتر در هکتارپس از کاشت 6– گلایفوزیت 3 مرتبه 35 ،55 و 75 روز هر مرتبه 1/5 لیتر در هکتارپس از کاشت 7–آپیروس 70 گرم پیش از کاشت + گلایفوزیت 1 لیتر 25 ، 45 و 65 روز پس از کاشت 8 – آپیروس 70 گرم پیش از کاشت + گلایفوزیت 1 لیتر 35، 55 و 75 روز پس از کاشت. نتایج تحقیق نشان داد، بیشترین درصد کاهش ویژگی ها در گل جالیز در تعداد ساقه های هوایی (%95)، وزن خشک اندام هوایی (%100) و تراکم غده زیرزمینی (%95) و بیشترین افزایش عملکرد برگ سبز در توتون (10834کیلوگرم در هکتار) ، افزایش عملکرد برگ خشک توتون (1664/3 کیلوگرم در هکتار ) ومتوسط قیمت یک کیلوگرم توتون در هکتار (60435 ریال) برآورد شد. بنابراین در مجموع می توان تیمارسولفوسولفورون 70 گرم پیش از کاشت نشاء + گلایفوزیت 1 لیتر در هکتار35، 55 و 75 روز پس از کاشت را به عنوان تیمار برتر گزارش نمود. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  6 - بهره گیری از محصولات زراعی به عنوان گیاه تله برای کنترل گل جالیز مصری Orobanche aegyptiaca در گوجه فرنگی در شرایط گلخانه
  کوروش صیامی سعید وزان سلیمان جمشیدی رحیم علیمحمدی
  کاربرد گیاهان محرک و تله یکی از روش های زراعی و بیولوژیکی برای کاهش بانک بذر گل جالیز در خاک می باشد. برای ارزیابی واکنش بذور گل جالیز مصری به ترشحات ریشه ی 17 گیاه زراعی، در گلدان ها، 10 – 15 میلی گرم از بذور گل جالیز با بستر کاشت مخلوط شده و گیاهان زراعی مورد آز أکثر

  کاربرد گیاهان محرک و تله یکی از روش های زراعی و بیولوژیکی برای کاهش بانک بذر گل جالیز در خاک می باشد. برای ارزیابی واکنش بذور گل جالیز مصری به ترشحات ریشه ی 17 گیاه زراعی، در گلدان ها، 10 – 15 میلی گرم از بذور گل جالیز با بستر کاشت مخلوط شده و گیاهان زراعی مورد آزمایش در آن کاشته شدند. بعد از 40 روز گیاهان کف بر شده و گیاهچه های گوجه فرنگی 7 برگی جایگزین آن ها گردید. در نهایت وزن تر و خشک و تعداد ساقه های هوایی گل جالیز پس از کف بر شدن و پس از برداشت گوجه فرنگی و نیز وزن تر و خشک گوجه فرنگی مورد محاسبه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمایش در گلخانه به صورت طرح کرت های کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. در این آزمایش شبدر برسیم به عنوان گیاه محرک قوی و آفتابگردان و فلفل به عنوان گیاهان محرک ضعیف تشخیص داده شدند. هم چنین کتان و سورگوم جارویی به عنوان گیاهان تله ی قوی و پنبه، لوبیا چیتی، نخود، عدس، باقلا گیاهان تله ی ضعیف بودند. سایر محصولات نظیر گندم، جو، ذرت، چغندرقند، کنجد و سویا به عنوان میزبان و به عنوان گیاه محرک و تله شناخته نشدند. تفاصيل المقالة