فهرس المقالات پیوند p-n

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - سنتز دو مرحله‌ای ساختارهای ناهمگون اکسید روی (ZnO) آلاییده شده با نانوذرات اکسید مس (CuO) برای حسگر گاز سولفید هیدروژن
  احمد کمالیان‌فر
  نانوکامپوزیت اکسیدهای فلزی کاندیدای امیدوارکننده‌ای برای توسعه حسگرهای جدید گاز با عملکرد بالا در نظر گرفته می‌شوند. در کار حاضر، ساختار ناهمگون پیوند n-p اکسید روی و مس به روش ترکیب رسوب شیمیایی- فیزیکی بخار ساخته و پاسخ آن به گاز H2S در هوا مورد آزمایش قرار گرفت. ابتد أکثر

  نانوکامپوزیت اکسیدهای فلزی کاندیدای امیدوارکننده‌ای برای توسعه حسگرهای جدید گاز با عملکرد بالا در نظر گرفته می‌شوند. در کار حاضر، ساختار ناهمگون پیوند n-p اکسید روی و مس به روش ترکیب رسوب شیمیایی- فیزیکی بخار ساخته و پاسخ آن به گاز H2S در هوا مورد آزمایش قرار گرفت. ابتدا، دو نانوساختار میله‌ای و کروی اکسید روی در داخل یک لوله cm 50 کوارتز و بر روی زیرلایه سیلیکون به روش رسوب شیمیایی رشد داده شد. به عنوان یک روش فیزیکی موثر در افزایش حساسیت حسگر، توسط دستگاه کندوپاش (sputtering)، سطح نانوساختارهای اکسید روی رشد داده شده با نانوذرات اکسید مس آلاییده شد. تصاویری که بوسیله SEM از سطح نمونه‌ها گرفته شد، نشان می‌دهند که نانومیله‌هایی به طول چند میکرومتر و قطر کمتر از nm 80 و همچنین میکروکره‌هایی با قطر یک تا سه میکرومتر بر روی سطح زیرلایه سیلیکون رشد یافته بودند. نمونه ساخته شده با ساختار کروی شکل قادر به تشخیص گاز H2S با غلظت کم ppm 5 در دمای کار بهینه °C240 بود. همچنین در این دما بالاترین حساسیت (حدود 42) در حضور ppm 100 گاز H2S از خود نشان می‌دهد. زمان پاسخ و بازیابی برای تشخیص گاز سولفید هیدروژن، به ترتیب 8 و 18 ثانیه اندازه‌گیری شد که نسبت به نمونه‌های ساخته شده به روش‌های دیگر، زمان بسیار مناسبی می‌باشد. نمودار تقریبا خطی حساسیت حسگر بر حسب غلظت گاز، از ویژگی‌های خوب نمونه ساخته شده است که می‌توان بر اساس آن حساسیت حسگر را برای غلظت‌های مختلف تخمین زد. تفاصيل المقالة