در این پژوهش، خواص لایه پسیو فولاد زنگ‌نزن دوپلکس SAF 2205 در محلول اسید سولفوریک و درجه حساس شدن آنها (پس از 1 و 5 ساعت عملیات حرارتی) با استفاده از آزمون راکتیواسیون پتانسیوکینتیک الکتروشیمیایی دو حلقه (DLEPR) مورد ارزیابی قرار گرفت که همخوانی خوبی با نتایج حاصل از آز أکثر
در این پژوهش، خواص لایه پسیو فولاد زنگ‌نزن دوپلکس SAF 2205 در محلول اسید سولفوریک و درجه حساس شدن آنها (پس از 1 و 5 ساعت عملیات حرارتی) با استفاده از آزمون راکتیواسیون پتانسیوکینتیک الکتروشیمیایی دو حلقه (DLEPR) مورد ارزیابی قرار گرفت که همخوانی خوبی با نتایج حاصل از آزمون اچ هیدروکسید سدیم برای طبقه‌بندی ساختار فولادهای زنگ‌نزن دوپلکس داشت. همچنین، آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک به منظور تعیین محدوده پتانسیل پسیو در نمونه‌های آنیل محلولی و حساس‌شده صورت پذیرفت. پلاریزاسیون سیکلی اعمالی در شاخه آندی آلیاژ حساس‌شده با زبری سطح مختلف، سودمندی یکنواختی و کم‌بودن زبری سطح بر افزایش مقاومت لایه پسیو را نشان داد. به منظور ارزیابی دانسیته عیوب نقطه ای لایه پسیو فولاد زنگ‌نزن، آنالیز موت-شاتکی انجام شد تا غلظت دهنده‌های الکترون در سطح تعیین گردید. نتایج نشان داد که کاهش زبری سطح، کاهش درجه حساس شدن و افزایش تعداد سیکل های پلارزاسیون باعث کاهش دانسیته عیوب سطحی تا 44 درصد خواهد شد. از همین رو، هر چه درجه حساس‌شدن و زبری سطح بیشتر باشد، لایه پسیو آلیاژ در اثر تشکیل فاز سیگما و کاهش میکروپیل‌های موجود در سطح معیوب‌تر خواهد بود.
تفاصيل المقالة
در این تحقیق اثر تغییرشکل پلاستیک شدید بر رفتارخوردگی آلیاژ منیزیم AZ91 در دمای اتاق مورد بررسی قرارگرفت. به‌همین منظور نمونه‌های ریختگی، اکستروژن‌صفحه‌ای و اکستروژن‌برشی‌ساده از این آلیاژ تهیه شد. تصاویر میکروسکوپ نوری حاکی از حذف رسوبات β در نمونۀ اکستروژن‌صفحه‌ا أکثر
در این تحقیق اثر تغییرشکل پلاستیک شدید بر رفتارخوردگی آلیاژ منیزیم AZ91 در دمای اتاق مورد بررسی قرارگرفت. به‌همین منظور نمونه‌های ریختگی، اکستروژن‌صفحه‌ای و اکستروژن‌برشی‌ساده از این آلیاژ تهیه شد. تصاویر میکروسکوپ نوری حاکی از حذف رسوبات β در نمونۀ اکستروژن‌صفحه‌ای و تشکیل دوقلویی در نمونۀ اکستروژن‌برشی‌ساده بود. بااستفاده از آزمون‌های الکتروشیمایی در محیط کلرید سدیم% 5/3 وزنی رفتار خوردگی نمونه‌ها بررسی گردید. طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی حاکی از جدایش لایۀ Mg(OH)2 از سطح نمونه‌ها بود. همچنین مقاومت پلاریزاسیون نمونۀ اکستروژن‌صفحه‌ای به‌دلیل حذف رسوبات β افزایش یافت، اما در نمونۀ اکستروژن برشی ساده به دلیل تشکیل دوقلویی و ایجاد رسوبات β پراکنده، مقاومت پلاریزاسیون تاحدودی کاهش یافت. آزمون تافل نیز نتایج حاصل از بررسی را تایید نمود.
تفاصيل المقالة
در این تحقیق به بررسی رفتار خوردگی نانو کامپوزیت Al-nano ZrO2 تولید شده به روش اتصال نورد تجمعی (ARB) پرداخته شده است. ورق های آلیاژ آلومینیوم با ابعاد mm 1*40*250 آنیل شده در دمای K 623 و فشار اتمسفر محیط، و پودر ZrO2 با اندازۀ میانگین nm40 به عنوان مادۀ اولیه استفاده أکثر
در این تحقیق به بررسی رفتار خوردگی نانو کامپوزیت Al-nano ZrO2 تولید شده به روش اتصال نورد تجمعی (ARB) پرداخته شده است. ورق های آلیاژ آلومینیوم با ابعاد mm 1*40*250 آنیل شده در دمای K 623 و فشار اتمسفر محیط، و پودر ZrO2 با اندازۀ میانگین nm40 به عنوان مادۀ اولیه استفاده گردیدند. کامپوزیت Al- nano ZrO2 طی 5 سیکل ساخته شد. به منظور انجام آزمون های الکتروشیمیایی، نمونه های مستطیلی با ابعاد mm 1*10*10 بریده شده، به سیم مسی متصل و سپس مانت سرد گردیدند. پتانسیل مدار باز (OCP) نمونه ها پس از 24 ساعت غوطه وری در آب دریای مصنوعی (3.5wt% NaCl) اندازه گیری شد و سپس آزمون های طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) و پتانسیودینامیک با نرخ روبش mV/s 1 انجام گردید. نتایج آزمون پتانسیودینامیک حاکی از کاهش دانسیتۀ جریان خوردگی با افزایش تعداد سیکل های نورد می باشد. نتایج EIS نیز بیانگر افزایش مقاومت پلاریزاسیون (RP) با افزایش تعداد سیکل های نورد می باشد. تصاویر SEM در سیکل های 1، 3 و 5، نشان می دهد که با افزایش تعداد سیکل های نورد، توزیع یکنواختی از ذرات ZrO2 در ماتریس آلومینیوم ایجاد می‌شود. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که به دلیل افزایش ضخامت و یکنواختی لایه اکسیدی در اثر افزایش سیکل های نورد، مقاومت به خوردگی این کامپوزیت افزایش یافته است. این لایۀ متراکم اکسیدی، در نتیجۀ توزیع یکنواخت ذرات نانو ZrO2 در ماتریس می‌باشد که به افزایش مقاومت به خوردگی کامپوزیت کمک می‌کند.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications
