• فهرس المقالات مدل مکان مرکزی

      • حرية الوصول المقاله

        1 - تحلیل برنامه ریزی توسعه فضایی شهرستان ابهر با استفاده از GIS
        سید حامد علوی سید جمال الدین دریاباری
        هدف اصلی تحقیق رهیابی به یک برنامه توسعه موزون و یکپارچه برای منطقه مورد مطالعه بر اساس ساختار فضایی و نظام سکونت گاهی است که در آن ،هرمرکز از کوچک به بزرک و با توجه به ویژگی ها منابع و میزان برخورداری در قالب سلسله مراتب خدماتی و کالبدی است . بطور کلی: شناخت ساختار فضا أکثر
        هدف اصلی تحقیق رهیابی به یک برنامه توسعه موزون و یکپارچه برای منطقه مورد مطالعه بر اساس ساختار فضایی و نظام سکونت گاهی است که در آن ،هرمرکز از کوچک به بزرک و با توجه به ویژگی ها منابع و میزان برخورداری در قالب سلسله مراتب خدماتی و کالبدی است . بطور کلی: شناخت ساختار فضایی منطقه ،ارائه یک برنامه توسعه فضایی برای شهرستان ،تنظیم فعالیت ها ،توزیع امکانات و خدمات مطابق با استعدادها و قابلیت های کانون های زیستی. روش انجام تحقیق جهت تبیین وضع موجود و استدلال فرضیات ،روش توصیفی-تحلیلی و ترکیبی است،در روش توصیفی که مرحله شناخت وضع موجود رادر بر گرفته و با بکار بردن روشهای مدل جمعیتی ،مدل های مکان مرکزی،مدل های رتبه ای ،سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS ، به تبیین و ارزیابی آنچه که هست می پردازیم . نتیجه اینکه توجه به روستاهای منطقه از تمامی ابعاد و از جمله عمران و آبادی انها و ارتباط این روستاها با مکان مرکزی امری ضروری است و باید اذعان کرد که در عمل یک روستا به تنهایی و بدون توجه به چگونگی توسعه فضایی سایر سکونت گاههای روستایی و مکان مرکزی نمیتواند واحدی مناسب جهت استقرار خدمات تلقی گردد. بدین ترتیب اصل موضوع، تعادل در برنامه ریزی منطقه ای است .بدین ترتیب برنامه ریزی توسعه فضایی شهرستان ابهر بمنظور شناخت ساختار فضایی منطقه و ایجاد شرایطی در جهت دسترسی ساکنین سایر سکونتگاهها به امکانات موجود و ایجاد یک رابطه منطقی بین مکان مرکزی و حوزه نفوذ آن ضروری بنظر میرسد . وجود گسستگی فضایی بین مناطق بیشتر بدلیل نبود مدیریت منظم وهمچنین نبود ارتباطات جاده ای می باشد. به طور کلی در ارزیابی نظام موجود میتوان موارد زیر را در نظر گرفت : نبود ساختار فضایی مناسب در منطقه ،عملکرد ضعیف و ناکارامد مراکز دهستانها ،نبود یک رابطه منطقی بین روستاهای حوزه نفوذ. تفاصيل المقالة
      • حرية الوصول المقاله

        2 - تحلیل تأثیر پدیده‌های جغرافیایی در توزیع فضایی سکونتگاه‌های عصر مفرغ (3000 -1500 ق.م) استان اردبیل
        رضا رضالو پرویز پورکریمی یحیی آیرملو فریبرز طهماسبی
        مقاله حاضر درصدد است، براساس مطالعات باستان شناختی و جغرافیایی- که در استان اردبیل صورت گرفته است، به بررسی تحلیلی نقش شرایط جغرافیایی و ساختارهای طبیعی در شکل گیری، توسعه و افول قلعه های پیش از تاریخی استان اردبیل بپردازد. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی– تحلیلی و با ر أکثر
        مقاله حاضر درصدد است، براساس مطالعات باستان شناختی و جغرافیایی- که در استان اردبیل صورت گرفته است، به بررسی تحلیلی نقش شرایط جغرافیایی و ساختارهای طبیعی در شکل گیری، توسعه و افول قلعه های پیش از تاریخی استان اردبیل بپردازد. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی– تحلیلی و با رویکردی میان رشته ای، با استفاده از تصاویر ماهواره ای پردازش شده، بررسی های سیستماتیک میدانی و کاوش های باستان شناسی، در پی پاسخ به این پرسش است که الگوی سکونتگاه های هزاره سوم و دوم پ.م استان اردبیل چگونه بوده و عوامل جغرافیایی و طبیعی در این امر چگونه و تا چه حد تأثیرگذار بوده اند؟نتایج تحقیق نشان می دهد، پدیده های جغرافیایی نقش بارزی در پراکنش فضایی، تعیین نوع کارکرد و میزان اهمیت قلعه های عصر مفرغ استان اردبیل داشته است. تحلیل پراکنش فضایی قلعه ها و برهم کنش های سیاسی- اقتصادی آن ها با یکدیگر، این فرضیه را به ذهن متبادر می سازد که الگوی حاکم بر تعاملات سیاسی- اقتصادی قلعه های استان اردبیل، قرابت نزدیکی با الگوی مکان مرکزی کریستالر دارد؛ به گونه ای که نظریه مکان مرکزی در این محدوده جغرافیایی قابل پیگیری است. براساس این الگو، قلعه خسرو، قلعه مرکزی بوده و درپیرامون آن قلعه های کوچکتری مانند زینو، شیندیر شامی، کیچیک یوردی، شیطان داشی و... قلعه های اقماری آن بوده اند. از جمله مشخصه های ظاهری قلعه مرکزی (قلعه خسرو)، وسعت زیاد محوطه و قرار داشتن یک گورستان بزرگ در کنار آن می باشد. از مشخصه های اصلی قلعه های اقماری نیز می توان به وسعت کم، پراکندگی در اطراف قلعه مرکزی با فواصل مشخص،محافظت از حدود و ثغور قلعه مرکزی و راههای ارتباطیاشاره کرد. تفاصيل المقالة