در تحقیق حاضر از دو بازدارنده بنزومیدازول و متیل‌بنزومیدازول به‌منظور جلوگیری از خوردگی فولاد میکروآلیاژی X70 محیط ترش در محیط یک مولار اسید سولفوریک استفاده شده است. به این منظور از هر دو بازدارنده در غلظت‌های متفاوت به‌منظور یافتن بهترین میزان غلظت، دما و راندمان آزمو أکثر
در تحقیق حاضر از دو بازدارنده بنزومیدازول و متیل‌بنزومیدازول به‌منظور جلوگیری از خوردگی فولاد میکروآلیاژی X70 محیط ترش در محیط یک مولار اسید سولفوریک استفاده شده است. به این منظور از هر دو بازدارنده در غلظت‌های متفاوت به‌منظور یافتن بهترین میزان غلظت، دما و راندمان آزمون‌های کاهش وزن، پلاریزاسیون و طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) استفاده گردید. ترکیب شیمیایی نمونه توسط تست کوانتومتری به‌دست آمد و نمونه با ابعاد 100×50×10 میلیمتر به تعداد 20 عدد آماده‌سازی گردید. عملکرد حفاظت در برابر خوردگی بازدارنده‌ها در محلول 1 مولار اسید سولفوریک جهت آزمون کاهش وزن پس از 10 روز غوطه‌وری و نیز در آزمون‌های پلاریزاسیون و امپدانس با استفاده از دستگاه Auto Lab و نرم‌افزار Nova1.11 نتایج مورد ارزیابی واقع گردیدند. نتایج نشان داد بهترین راندمان بازدارندگی بنزومیدازول در غلظت ppm600 برابر با 37 درصد و متیل‌بنزومیدازول در غلظت ppm400 برابر با 30 درصد تعیین گردید و در حالت ترکیبی این دو محلول توانایی افزایش بهبود راندمان خوردگی تا 73 درصد را دارند. در نتیجه هر دو این بازدارنده‌ها توانایی عملی به منظور استفاده در محیط صنعتی را از خود نشان دادند.
تفاصيل المقالة
اسید کلریدریک در صنایع مختلف کاربرد دارد که یکی از کاربردهای آن در صنایع نفت و گاز جهت اسیدشویی بویلرها و اسیدکاری چاه‌های نفت است. در این پژوهش تاثیر ممانعت کننده پایه ایمیدازولین PL-464 بر روی فولاد میکروآلیاژی X65 در محلول اسید کلریدریک بررسی شده است. به همین منظور أکثر
اسید کلریدریک در صنایع مختلف کاربرد دارد که یکی از کاربردهای آن در صنایع نفت و گاز جهت اسیدشویی بویلرها و اسیدکاری چاه‌های نفت است. در این پژوهش تاثیر ممانعت کننده پایه ایمیدازولین PL-464 بر روی فولاد میکروآلیاژی X65 در محلول اسید کلریدریک بررسی شده است. به همین منظور آزمون‌های پلاریزاسیون و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی در غیاب و در حضور غلظت‌های 50، 100 و 150 ppm ممانعت کننده پایه ایمیدازولین در دماهای 25، 40 و 60 درجه سانتی‌گراد در محلول اسید کلریدریک انجام شد. نتایج این آزمون‌ها نشان داد که این ممانعت کننده از نوع جذبی و مکانیزم اثر آن جذب سطحی است. با افزایش دما، پتانسیل خوردگی به سمت مقادیر مثبت‌تر جابجا شده و راندمان بازدارندگی کاهش یافته است. همچنین با افزایش غلظت ممانعت کننده میزان خوردگی کاهش یافته است. درصد کاهش وزن ناشی از خوردگی با افزایش غلظت ممانعت کننده کاهش یافته است. نتایج آنالیز میکروسکوپ الکترونی و طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس نیز نشان داد که در محلول دارای ممانعت کننده نسبت به محلول بدون ممانعت کننده سطح فولاد صاف‌تر بوده که این امر نشان می‌دهد مولکول‌های ممانعت کننده با تشکیل یک لایه محافظ روی سطح فولاد از حل شدن فولاد در اسید جلوگیری می‌کند.
تفاصيل المقالة
در این پژوهش، اثر محافظتی بیوفیلم ایجاد شده توسط گونۀ باکتریایی کلستردیدیوم، به عنوان یک باکتری بی هوازی احیاکننده سولفات (SRB)، بر روی سطح فولاد میکروآلیاژ X42 در محلول شبیه سازی شده خاک شور آزمایشگاهی در مقایسه با شرایط استریل مورد ارزیابی قرار گرفته است. به منظور ارز أکثر
در این پژوهش، اثر محافظتی بیوفیلم ایجاد شده توسط گونۀ باکتریایی کلستردیدیوم، به عنوان یک باکتری بی هوازی احیاکننده سولفات (SRB)، بر روی سطح فولاد میکروآلیاژ X42 در محلول شبیه سازی شده خاک شور آزمایشگاهی در مقایسه با شرایط استریل مورد ارزیابی قرار گرفته است. به منظور ارزیابی مورفولوژی و ریزساختار سطحی، از میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدان (FESEM) مجهز به طیف‌سنج تفکیک انرژی (EDS) استفاده شد. رفتار خوردگی نیز به کمک آزمون پلاریزاسیون خطی و طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) مورد بررسی قرار گرفت. بررسی های ریزساختاری نشانگر تشکیل بیوفیلم حاوی سه جزء سلول های باکتری، مادۀ پلیمری برون سلولی (EPS) و محصولات خوردگی بود. در این ساختار نسبتاً متراکم، ترکیب نیمه رسانای سولفید آهن که مخرب رفتار حفاظتی بیوفیلم است مشاهده نشد. بر پایه آزمون EIS، بیوفیلم ایجاد شده از تخلخل کمتری نسبت به محصولات خوردگی ایجاد شده در شرایط استریل برخوردار است. همچنین، بیوفیلم تشکیل شده در زمان ماندگاری 21 روز در محیط تلقیح شده با باکتری، مقاومت پلاریزاسیون را تا.cm2 Ω 7330 ارتقا داد؛ درصورتی‌که در همین زمان، مقاومت پلاریزاسیون لایۀ محافظ محصولات خوردگی ایجاد شده در شرایط استریل معادل با.cm2 Ω 1421 بوده است. این مقایسه، بهبود 5 برابر در مقاومت به خوردگی را در اثر رفتار محافظتی بیوفیلم نشان می دهد.
تفاصيل المقالة
پیشرفت تکنولوژی و نیاز روز افزون به فولاد هایی با استحکام بالا، قابلیت جوشکاری مناسب و هزینه های پایین منجر به استفاده از فولاد های میکرو آلیاژ شده است. فولاد های میکرو آلیاژ فولاد هایی هستندکه در صد عناصر میکرو آلیاژ در آن ها بسیار کم و در حد چند دهم درصد است. در این أکثر
پیشرفت تکنولوژی و نیاز روز افزون به فولاد هایی با استحکام بالا، قابلیت جوشکاری مناسب و هزینه های پایین منجر به استفاده از فولاد های میکرو آلیاژ شده است. فولاد های میکرو آلیاژ فولاد هایی هستندکه در صد عناصر میکرو آلیاژ در آن ها بسیار کم و در حد چند دهم درصد است. در این تحقیق به بررسی تاثیر سرعت سرد کردن، دمای پیشگرم و تغییر ترکیب شیمیایی بر روی ریزساختار و خواص مکانیکی فولاد میکرو آلیاژ وانادیوم دار متوسط کربن پرداخته شده است. دو فولاد میکرو آلیاژ وانادیوم دار متوسط کربن حاوی 05/0 و 15/0 درصد وانادیوم بعد از ریخته گری در دمای1100 درجه سانتی گراد با کرنش ثابت 20 درصد فورج شدند. برای عملیات پیشگرم دو دمای 950 و 1050 درجه سانتی گراد انتخاب شد و در نهایت نمونه ها با سرعت های مختلف در هوا و باد سرد شدند. ریز ساختار نمونه ها شامل فریت و پرلیت می باشد. نتایج نــشــان داد با افزایش سرعت سرد کردن، درصد پرلیت افزایش یافته است که علت آن انجام استحاله در دمای پایین تر و کم شدن نفوذ بوده است. همچنین با افزایش سرعت سرد کردن، استحکام و سختی افزایش ولی درصد ازدیاد طول و انرژی ضربه کاهش یافته است. با افزایش دمای پیشگرم درصد پرلیت افزایش و اندازه کلنی های پرلیت نیز بیشتر شده است. علاوه بر آن با افزایش دمای پیشگرم، استحکام و سختی کاهش یافته که علت آن غلبه فاکتور اندازه دانه بر درصد فاز پرلیت بوده است. نتایج همچنین نشان داد با افزایش عنصر میکرو آلیاژ وانادیوم، استحکام و سختی افزایش و درصد ازدیاد طول و انرژی ضربه کاهش یافته است.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications
