به منظور ارزیابی اثر تیمارهای زیستی بر شاخصهای جوانهزنی، رشدی و فیزیولوژیکی گیاهچه کدوی تخم کاغذی تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شاهد تهران اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 4 سطح شوری (صفر، 40، 80 و 120 میلیم أکثر
به منظور ارزیابی اثر تیمارهای زیستی بر شاخصهای جوانهزنی، رشدی و فیزیولوژیکی گیاهچه کدوی تخم کاغذی تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شاهد تهران اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 4 سطح شوری (صفر، 40، 80 و 120 میلیمولار کلرید سدیم) و هشت سطح تیمار بیوپرایمینگ (عدم تلقیح، تلقیح با قارچ Trichoderma harzianum، تلقیح با کود زیستی ازتوبارو1، تلقیح با کود زیستی فسفاته بارور2، تلقیح با قارچ و کود زیستی ازتوبارور1، تلقیح با قارچ و کود زیستی فسفاته بارور2، تلقیح با کود زیستی ازتوبارور1 و کود زیستی فسفاته بارور2، تلقیح با تلفیقی از قارچ و هر دو کود زیستی) بودند. با افزایش سطح شوری از درصد و سرعنت جوانهزنی کاسته شد. تلفیق قارچ با کود زیستی فسفاته باعث شد سرعت جوانهزنی در بالاترین سطح شوری، نسبت به شاهد 33 درصد افزایش یابد. نسبت طول ریشهچه به ساقهچه با افزایش شوری افزایش یافت و استفاده از تیمار کود زیستی فسفاته توانست در بالاترین سطح شوری، این شاخص را نسبت به شاهد، 16/0 سانتیمتر افزایش دهد. مدت زمان لازم برای سبز شدن بذرها با افزایش سطح شوری افزایش یافت اما استفاده از تیمارهای تلفیقی قارچ با کودهای زیستی توانست این زمان را در بالاترین سطح شوری، نسبت به شاهد به طور معنیداری کاهش دهد. بهطور کلی نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از تیمارهای تلفیقی بیوپرایمینگ میتواند اثر منفی شوری بر درصد و سرعت جوانهزنی را کاهش دهد.
تفاصيل المقالة
بهمنظور بررسی ویژگی های جوانهزنی و رشد گیاه چه سه توده طالبی (سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور) در سطوح مختلف شوری (3، 5، 7، 9 و 11 دسی زیمنس بر متر) پژوهشی در سال 1391 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ورامین انجام شد. در هر دو مرحله (جوانهزنی و رشد گی أکثر
بهمنظور بررسی ویژگی های جوانهزنی و رشد گیاه چه سه توده طالبی (سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور) در سطوح مختلف شوری (3، 5، 7، 9 و 11 دسی زیمنس بر متر) پژوهشی در سال 1391 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ورامین انجام شد. در هر دو مرحله (جوانهزنی و رشد گیاه چه) از آزمایش فاکتوریل بر اساس طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار استفاده شد. سه توده طالبی ازنظر ویژگیهای جوانهزنی (طول ریشهچه و ساقه چه، سرعت جوانهزنی و وزنتر اولیه) و همچنین رشد گیاه چه (ارتفاع گیاه، سطح برگ و وزنتر) تفاوت معنیداری داشتند. تأثیر تیمارهای شوری بر ویژگیهای جوانهزنی و رشد گیاه چه معنیدار بود اما برهمکنش تیمار شوری و توده طالبی بر صفات آزمایشی معنیدار نبود. در مرحله جوانهزنی، سمسوری ورامین با شاخص تحمل به شوری 86 درصد نسبت به دو توده دیگر برتری معنیدار داشت. با افزایش هر واحد شوری از 3 تا 11 دسی زیمنس بر متر وزنتر گیاه چه اولیه (در مرحله جوانهزنی) 7 درصد کاهش یافت. در هر سه مرحله اندازهگیری سطح برگ در مرحله رشد اولیه، با افزایش سطوح شوری سطح برک گیاه چه بهطور خطی کاهش یافت. با توجه به نتایج افزایش شوری بیش از 3 دسی زیمنس بر متر موجب کاهش سرعت جوانهزنی و وزن گیاه چه طالبی شده و بنابراین برای داشتن استقرار اولیه و فاصله زمانی مناسب سبز شدن نبایست شوریهای آب آبیاری بیش از 3 دسی زیمنس بر متر باشد.
تفاصيل المقالة
آللوپاتی پدیدهای است که طی آن برخی ازگونههای گیاهی با آزاد کردن مواد شیمیایی خاص، جوانهزنی رشد و نمو دیگر گونههای گیاهی را تحت تاثیر قرار میدهد. امروزه استفاده از توان آللوپاتیکی گیاهان جهت کنترل رشد علفهای هرز مورد توجه محققان قرار گرفته است. درپژوهش حاضر تاثیر م أکثر
آللوپاتی پدیدهای است که طی آن برخی ازگونههای گیاهی با آزاد کردن مواد شیمیایی خاص، جوانهزنی رشد و نمو دیگر گونههای گیاهی را تحت تاثیر قرار میدهد. امروزه استفاده از توان آللوپاتیکی گیاهان جهت کنترل رشد علفهای هرز مورد توجه محققان قرار گرفته است. درپژوهش حاضر تاثیر مقادیرمتفاوت عصاره آبی کلزا رقم RGS بر درصد جوانهزنی، پارامترهای رشد و فعالیت آنزیمهای پراکسیداز، کاتالاز وپلی فنل اکسیداز در دانه رست علف هرز فالاریس مورد ارزیابی قرار گرفت تا مکانیسم احتمالی اثر دگر آسیبی این گیاه مورد ارزیابی قرار گیرد.نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره آبی کلزا در غلظتهای بالاسبب کاهش درصد جوانهزنی، طول، وزن تر و وزن خشک ریشه چه و ساقه چه گشت. همچنین فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی پراکسیداز وکاتالاز در حضور غلظت بالای عصاره کلزا کاهش یافت. شایان ذکر است که تنها غلظت 20 درصد عصاره کلزا منجر به افزایش در صد جوانه زنی، وزن تر، طول ریشه چه و ساقه چه و وزن خشک ساقه چه گشت. فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز تحت تاثیر مقادیر مختلف عصاره کلزا قرار نگرفت.
تفاصيل المقالة
به منظور ارزیابی اثر تیمارهای زیستی بر شاخصهای جوانهزنی، رشدی و فیزیولوژیکی گیاهچه کدوی تخم کاغذی تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شاهد تهران اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 4 سطح شوری (صفر، 40، 80 و 120 میلیم أکثر
به منظور ارزیابی اثر تیمارهای زیستی بر شاخصهای جوانهزنی، رشدی و فیزیولوژیکی گیاهچه کدوی تخم کاغذی تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شاهد تهران اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 4 سطح شوری (صفر، 40، 80 و 120 میلیمولار کلرید سدیم) و هشت سطح تیمار بیوپرایمینگ (عدم تلقیح، تلقیح با قارچ Trichoderma harzianum، تلقیح با کود زیستی ازتوبارو1، تلقیح با کود زیستی فسفاته بارور2، تلقیح با قارچ و کود زیستی ازتوبارور1، تلقیح با قارچ و کود زیستی فسفاته بارور2، تلقیح با کود زیستی ازتوبارور1 و کود زیستی فسفاته بارور2، تلقیح با تلفیقی از قارچ و هر دو کود زیستی) بودند. با افزایش سطح شوری از درصد و سرعنت جوانهزنی کاسته شد. تلفیق قارچ با کود زیستی فسفاته باعث شد سرعت جوانهزنی در بالاترین سطح شوری، نسبت به شاهد 33 درصد افزایش یابد. نسبت طول ریشهچه به ساقهچه با افزایش شوری افزایش یافت و استفاده از تیمار کود زیستی فسفاته توانست در بالاترین سطح شوری، این شاخص را نسبت به شاهد، 16/0 سانتیمتر افزایش دهد. مدت زمان لازم برای سبز شدن بذرها با افزایش سطح شوری افزایش یافت اما استفاده از تیمارهای تلفیقی قارچ با کودهای زیستی توانست این زمان را در بالاترین سطح شوری، نسبت به شاهد به طور معنیداری کاهش دهد. بهطور کلی نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از تیمارهای تلفیقی بیوپرایمینگ میتواند اثر منفی شوری بر درصد و سرعت جوانهزنی را کاهش دهد.
تفاصيل المقالة
بهمنظور بررسی ویژگی های جوانهزنی و رشد گیاه چه سه توده طالبی (سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور) در سطوح مختلف شوری (3، 5، 7، 9 و 11 دسی زیمنس بر متر) پژوهشی در سال 1391 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ورامین انجام شد. در هر دو مرحله (جوانهزنی و رشد گی أکثر
بهمنظور بررسی ویژگی های جوانهزنی و رشد گیاه چه سه توده طالبی (سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور) در سطوح مختلف شوری (3، 5، 7، 9 و 11 دسی زیمنس بر متر) پژوهشی در سال 1391 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ورامین انجام شد. در هر دو مرحله (جوانهزنی و رشد گیاه چه) از آزمایش فاکتوریل بر اساس طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار استفاده شد. سه توده طالبی ازنظر ویژگیهای جوانهزنی (طول ریشهچه و ساقه چه، سرعت جوانهزنی و وزنتر اولیه) و همچنین رشد گیاه چه (ارتفاع گیاه، سطح برگ و وزنتر) تفاوت معنیداری داشتند. تأثیر تیمارهای شوری بر ویژگیهای جوانهزنی و رشد گیاه چه معنیدار بود اما برهمکنش تیمار شوری و توده طالبی بر صفات آزمایشی معنیدار نبود. در مرحله جوانهزنی، سمسوری ورامین با شاخص تحمل به شوری 86 درصد نسبت به دو توده دیگر برتری معنیدار داشت. با افزایش هر واحد شوری از 3 تا 11 دسی زیمنس بر متر وزنتر گیاه چه اولیه (در مرحله جوانهزنی) 7 درصد کاهش یافت. در هر سه مرحله اندازهگیری سطح برگ در مرحله رشد اولیه، با افزایش سطوح شوری سطح برک گیاه چه بهطور خطی کاهش یافت. با توجه به نتایج افزایش شوری بیش از 3 دسی زیمنس بر متر موجب کاهش سرعت جوانهزنی و وزن گیاه چه طالبی شده و بنابراین برای داشتن استقرار اولیه و فاصله زمانی مناسب سبز شدن نبایست شوریهای آب آبیاری بیش از 3 دسی زیمنس بر متر باشد.
تفاصيل المقالة
به منظور بررسی اثر پیش تیمار بذور گون گزی با عصاره سبوس برنج عصاره و محلول نانو ذره سلنیوم در مراحل اولیه جوانه زنی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار در سال 1396 اجرا شد. تیمار های آزمایش شامل پرایمینگ با عصاره سبوس برنج در 4 سطح (صفر به عنوا أکثر
به منظور بررسی اثر پیش تیمار بذور گون گزی با عصاره سبوس برنج عصاره و محلول نانو ذره سلنیوم در مراحل اولیه جوانه زنی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار در سال 1396 اجرا شد. تیمار های آزمایش شامل پرایمینگ با عصاره سبوس برنج در 4 سطح (صفر به عنوان شاهد، 1/0 ، 2/0 و 5/0 درصد وزنی-حجمی ) و نانو ذره سلنیوم در 4 سطح (صفر به عنوان شاهد، 04/0، 08/0 و 1/0 درصد وزنی-حجمی ) به مدت 2 ساعت در دمای 25 درجه سانتی گراد بودند. نتایج آزمایشات نشان داد عصاره سبوس برنج، نانو ذره سلنیوم و اثر متقابل تیمارها در سطح احتمال %1 بر تمامی صفات مورد مطالعه شامل درصد جوانهزنی، طول ریشهچه، طول ساقهچه، ضریب جوانهزنی، محتوای نسبی آب، محتوای کلروفیل a،b و کلروفیل کل معنی دار بود. همچنین استفاده از عصاره سبوس برنج1/0درصد باعث افزایش 15 درصدی طول ریشهچه شد، اما با افزایش غلظت عصاره سبوس برنج طول ریشهچه و ساقهچه نسبت به شاهد کاهش پیدا کردند. همچنین پرایم بذور با عصاره سبوس برنج2/0درصد و نانو ذره سلنیوم08/0درصد باعث افزایش 37 درصدی طول ریشهچه شد. بالاترین میزان درصد جوانهزنی، محتوای کلروفیل a،b و طول ساقهچه با اعمال تیمار 1/0 درصد وزنی-حجمی عصاره سبوس برنج به همراه تیمار 1/0 درصد وزنی-حجمی نانو ذره سلنیوم به دست آمد. همچنین اعمال تیمار های ذکر شده به تنهایی نیز بر صفات مورد مطالعه اثرات مثبت و معنی دار داشتند.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications