هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر چهار هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا و با حجم‌های متفاوت بر IL-6،TNF-α و hs-CRP دختران جوان دارای اضافه‌وزن و چاق است.روش:تعداد 24 دختر دارای اضافه‌وزن و چاق (kg/m225BMI>) داوطلبانه انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در سه گروه HIIT1 ( أکثر
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر چهار هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا و با حجم‌های متفاوت بر IL-6،TNF-α و hs-CRP دختران جوان دارای اضافه‌وزن و چاق است.روش:تعداد 24 دختر دارای اضافه‌وزن و چاق (kg/m225BMI>) داوطلبانه انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در سه گروه HIIT1 (8=n)، گروه HIIT2 (8=n) و گروه کنترل (8=n) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه HIIT1 در هر جلسه چهار ست 30 ثانیه‌ای دویدن با شدت 19 الی 20 میزان درک‌فشار‌بور‌گ (RPE)، دو دقیقه استراحت بین ست‌ها و گروه HIIT2 چهار ست دویدن 60 ثانیه‌ای با همان شدت و چهار دقیقه استراحت بین ست‌ها را انجام دادند. تمرین سه جلسه در هفته و به مدت چهار هفته اجرا شد. نمونه‌های خونی جهت اندازه‌گیری مقادیر سرمی IL-6،TNF-α و hs-CRP 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از تمرین ارزیابی شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) مخلوط بین‌گروهی و درون‌گروهی در سطح معنی‌داری (P<0.05) استفاده شد.یافته ها: میانگین hs-CRP تنها در گروه HIIT2 افزایش معنی‌داری داشت(P<0.05) . بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (0.377=p). میانگین IL-6 تنها در گروه HIIT2 کاهش معنی‌داری داشت(P<0.05) . در تغییرات بین گروهی، تنها بین گروه HIIT2 و گروه کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (0.031=p). میانگین TNF-α تنها در گروه HIIT2 کاهش معنی‌داری را نشان داد (P<0.05). در پس‌آزمون تنها بین گروه HIIT2 و گروه‌کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (0.042=p).نتیجه گیری: به نظر می‌رسد تمرینات HIIT میان‌مدت در مقایسه با کوتاه‌مدت باعث کاهش شاخص‌های التهابی IL-6، TNF-α می‌شود و احتمالا در کاهش میزان ابتلای این افراد به بیماری‌های قلبی و متابولیک نقش داشته باشد.
تفاصيل المقالة
مقدمه: ﭼﺎﻗﯽ ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﮑﻼت ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دﻧﯿـﺎ ﺑﻮده و ﺷﯿﻮع آن در ﺣﺎل ﮔﺴﺘﺮش می باشد. در ﺳﺎل ﻫﺎی اﺧﻴﺮ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش ﭼﺎﻗﻲ و ﻋﻮارض سوخت و سازی ﻧﺎﺷﻲ از ﭼﺎقی، ﺗﻮﺟﻪ ﻋﻠﻤﻲ زﻳﺎدی ﺑﻪ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻣﺮوزه ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﻲ به ﻋﻨﻮان بافتی ﺳﺎﻛﻦ و ﺻﺮﻓاً ذﺧﻴﺮه کنندۀ اﻧﺮژی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد، أکثر
مقدمه: ﭼﺎﻗﯽ ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﮑﻼت ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دﻧﯿـﺎ ﺑﻮده و ﺷﯿﻮع آن در ﺣﺎل ﮔﺴﺘﺮش می باشد. در ﺳﺎل ﻫﺎی اﺧﻴﺮ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش ﭼﺎﻗﻲ و ﻋﻮارض سوخت و سازی ﻧﺎﺷﻲ از ﭼﺎقی، ﺗﻮﺟﻪ ﻋﻠﻤﻲ زﻳﺎدی ﺑﻪ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻣﺮوزه ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﻲ به ﻋﻨﻮان بافتی ﺳﺎﻛﻦ و ﺻﺮﻓاً ذﺧﻴﺮه کنندۀ اﻧﺮژی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ سوخت و سازی، ﺑﺎﻓﺘﻲ ﻓﻌﺎل اﺳﺖ. ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﺪد، ﺑﺎفت ﻫﺎی سوخت و سازی، عوامل ﺗﺮﺷﺤﻲ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ را ﺗﺮﺷﺢ میﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮدﻫﺎی اﺗﻮکراین، ﭘﺎراکراین و اﻧﺪوﻛﺮاﻳﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺤیط خارج سلولی، دارند. ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ، فعالیت ﺟﺴﻤانی، وﺿﻌﯿﺖ سوخت و سازی از ﻋﻠﻞ اﺻلی اﺿﺎﻓﻪ وزن و چاقی ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﻮند و ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ وﯾﮋگی ﻫﺎی ژنتیکی ﻧﯿﺰ ﻗﺮار دارﻧﺪ. ﺑﻌﻨﻮان ﯾﮏ ﻗﺎﻧﻮن ﮐﻠﯽ، ﭼﺮﺑﯽ مازاد در ﺑﺪن در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﺪت ﺑﯿﻦ درﯾﺎفت اﻧﺮژی و ﻫﺰﯾﻨﻪ اﻧﺮژی ﻣﺼﺮﻓﯽ ﺣﺎﺻﻞ میﺷﻮد. انتخاب مناسب تمرینات بدنی، عاملی مهم در تغییر شیوه زندگی کودکان و نوجوانان چاق و شاخصی موثر در کنترل و درمان چاقی محسوب می شود. نتیجه گیری: فعالیت بدنی موجب ایجاد یک تعادل منفی در انرژی می شود، این رویداد به دلیل افزایش مصرف انرژی است. پژوهش های اخیر نشان می دهد تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT)، یک وضعیت بی اشتهایی زودگذر ایجاد می کند که برای مدت کمی پس از فعالیت ورزشی احساس گرسنگی را به تعویق می اندازد، اما این اثر کوتاه مدت است. از سوی دیگر HIIT در تغییر انرژی مصرفی از طریق تغییر در سیگنال های گرسنگی و اشتهایی و همچنین پپتیدهای تنظیمی در سطوح سیگنال های کوتاه تا بلند مدت افراد چاق نقش دارد، از در این مقاله مروری اثر بخشی HIIT در افراد چاق گزارش شده است.
تفاصيل المقالة
فرآیند انتقال معکوس کلسترول نقش مثبتی در کاهش پلاک های آترواسکلروزیس در طی بیماری دیابت دارد. لذا، هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا روی پروتئین های GPR120 و AMPK در بافت قلبی موش‌های مبتلاء به دیابت نوع دو بود. در طرحی تجربی، 40 سر موش أکثر
فرآیند انتقال معکوس کلسترول نقش مثبتی در کاهش پلاک های آترواسکلروزیس در طی بیماری دیابت دارد. لذا، هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا روی پروتئین های GPR120 و AMPK در بافت قلبی موش‌های مبتلاء به دیابت نوع دو بود. در طرحی تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار سه ماهه با میانگین وزنی (300-225 گرم) به طور تصادفی در چهار گروه 10 سری شامل: کنترل سالم (C: تزریق درون صفاقی سرم سالین)، سالم تمرین کرده (T: دویدن با شدت 90- 85 درصد سرعت بیشینه در 6 الی 12 وهله‌ی دو دقیقه ای؛ 5 روز در هفته به مدت هشت هفته)، کنترل دیابتی (D: دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب همراه با تزریق درون صفاقی استرپتوزوسین) و دیابتی تمرین کرده (D+T: دیابتی شده به همراه تمرین) تقسیم شدند. برای تعیین تغییرات در نیمرخ بیان پروتئین های GPR120 و AMPK در بافت عضله‌ی قلبی (بطن چپ) موش‌ها از روش مبتنی ‎بر روش وسترن بلات استفاده شد. از تحلیل واریانس دو طرفه و آزمون پس تعقیبی بونفرونی برای تحلیل داده ها استفاده گردید. القاء دیابت (D) موجب کاهش معنی‌دار پروتئین‌های GPR120 و AMPK می‌گردد (05/0≥p ). در حالیکه اعمال تمرین HIIT در گروه سالم تمرین کرده (T) باعث افزایش 81 و 47 درصد به‌ترتیب در میزان GPR120 و AMPK در مقایسه با گروه کنترل دیابتی (D) می‌شود (001/0=p ). همچنین، مداخله‌ی تمرین توانایی جلوگیری از کاهش در هردوی پروتئین در گروه دیابتی تمرین کرده (D+T) در مقایسه با گروه دیابتی (D) می‌گردد (023/0=p ). بر اساس یافته های این مطالعه می‌توان اظهار داشت که، هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) یک راهکار پیشگیرانه در مقابل کاهش فعالیت پروتئین‌های GPR120 و AMPK درگیر در مسیر پیام‌رسانی انتقال معکوس کلسترول در طی ابتلاء به بیماری دیابت نوع دو دارد.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications
