آنتیبیوتیکها به گروهی از داروها تعلق دارند که به داروهای ضدمیکربی موسومند و پنیسیلین، تتراسایکلین و آموکسی سیلین از جمله آنها هستند. این داروها برای حذف یا مهار رشد باکتریها مورد استفاده قرار میگیرند بدون اینکه زیان قابلتوجهی به سلامت میزبان وارد آورند. زمانی که أکثر
آنتیبیوتیکها به گروهی از داروها تعلق دارند که به داروهای ضدمیکربی موسومند و پنیسیلین، تتراسایکلین و آموکسی سیلین از جمله آنها هستند. این داروها برای حذف یا مهار رشد باکتریها مورد استفاده قرار میگیرند بدون اینکه زیان قابلتوجهی به سلامت میزبان وارد آورند. زمانی که دارو بهصورت تزریقی، موضعی یا خوراکی به انسان یا حیوان تجویز میشود مقداری از آن در بدن تجمع می یابد که به آن باقیمانده آنتیبیوتیک گفته میشود. این باقیمانده در خون، بافتهای عضلانی و مایعات بدن نظیر شیر قابلتشخیص است و در صورت مصرف شیر حیوانی که مورد تجویز آنتیبیوتیک قرار گرفته است باقیمانده آنتیبیوتیک موجود در شیر میتواند برای مصرفکننده و صنایع تخمیری شیر زیانآور باشد. اولین مطالعه در مورد وجود باقیمانده آنتیبیوتیکها در شیر در سال 1341 در کشور صورت گرفت و نتایج بررسیهای بعد از آن نشان میدهد که روند آلودگی شیر به باقیمانده این داروها در طول چهار دهه یک روند افزایشی در کشور بوده است. با توجه به مخاطرات وجود باقیمانده آنتیبیوتیک در شیر چنین بهنظر میرسد که وجود یک استراتژی مؤثر و کارا که دربرگیرنده ابعاد گوناگون این امر، یعنی مقامات کنترلکننده، دامدار و صنایع شیر باشد از ضروریات بهداشت همگانی است.
تفاصيل المقالة
وجود بقایای آنتیبیوتیکی در مواد غذایی و انتقال آن به بدن مصرفکنندگان باعث ایجاد عوارضی نظیر مقاومتهای باکتریایی، واکنشهای آلرژیک، مسمومیت، سرطانزایی و بههم خوردن فلور طبیعی روده میشود. روش چهار پلیت یکی از روشهای میکروبیولوژیکی، جهت تأیید حضور بقایای آنتیبیوتیک أکثر
وجود بقایای آنتیبیوتیکی در مواد غذایی و انتقال آن به بدن مصرفکنندگان باعث ایجاد عوارضی نظیر مقاومتهای باکتریایی، واکنشهای آلرژیک، مسمومیت، سرطانزایی و بههم خوردن فلور طبیعی روده میشود. روش چهار پلیت یکی از روشهای میکروبیولوژیکی، جهت تأیید حضور بقایای آنتیبیوتیکی در مواد غذایی میباشد که در چهار محیط کشت با pH و باکتریهای متفاوت انجام میگیرد. هدف از انجام این تحقیق تعیین بقایای آنتیبیوتیکی موجود در بافتهای خوراکیطیور کشتاریشهرستان مراغه به روش چهار پلیت بود. در این تحقیق از 40 لاشه طیور گوشتی کشتاری در کشتارگاه شهرستان مراغه (از 10 مرغداری مختلف) نمونههایی از عضله سینه، عضله ران، سنگدان و کبد بهصورت تصادفی اخذ شد. طبق یافتههای مطالعه 60% نمونههای کبدی، 55% نمونههای ران، 5/52% نمونههای سینه، 5/52% نمونههای سنگدان دارای بقایای آنتیبیوتیکی بودند. در بین بافتهای مورد آزمایش از نظر میزان آلودگی به بقایای آنتیبیوتیکی اختلاف معنیداری مشاهده نشد (05/0 <P). بیشترین بقایای آنتیبیوتیکی در دو گله با 100% آلودگی و کمترین آن نیز در دو گله بدون بقایای آنتیبیوتیکی ثبت شد. با توجه به مخاطره بقایای آنتیبیوتیکی برای سلامتی، پایش مستمر حضور بقایای آنتیبیوتیکی در بافتهای خوراکی طیور گوشتی توصیه میشود.
تفاصيل المقالة
این مطالعه به منظور انتخاب بهترین کیت تجاری آنتیبیوتیک از بین 5 نوع کیت کوپن، بتا استار، مکس بی تی، توئین سنسور و تری سنسور انجام شد. در ادامه به مقایسه باقیمانده آنتیبیوتیک در دامداریهای صنعتی و سنتی در فصول و ماههای مختلف سال 1398 و بررسی اثر مصرف آنتیبیوتیک برمی أکثر
این مطالعه به منظور انتخاب بهترین کیت تجاری آنتیبیوتیک از بین 5 نوع کیت کوپن، بتا استار، مکس بی تی، توئین سنسور و تری سنسور انجام شد. در ادامه به مقایسه باقیمانده آنتیبیوتیک در دامداریهای صنعتی و سنتی در فصول و ماههای مختلف سال 1398 و بررسی اثر مصرف آنتیبیوتیک برمیزان شمارش کلی میکروبی پرداخته شد. نتایج حاصل از ارزیابی کیتهای مختلف تجاری نشان داد، کیت تری سنسور کمترین خطا را داشته و به دلیل اینکه درکمترین زمان، نتیجه آزمایش را مشخص میکند، به عنوان بهترین کیت انتخاب شد. به علاوه، نتایج آماری نشان داد که شیرهای آلوده به آنتیبیوتیک ارسالی به کارخانجات و ایستگاههای تحویل شیر در تمام فصول در گاوداریهای سنتی بیشتر از دامداریهای صنعتی بود. از بین 291 دامداری سنتی و 28 دامداری صنعتی انتخابی، بیشترین آلودگی به آنتی بیوتیک در فصل تابستان و در ماه تیر مشاهده شد که به ترتیب 99/33 و 33/44 درصد مربوط به دامداری سنتی و 86/17 و 75/25 درصد مربوط به دامداری صنعتی بدست آمد. اثر مصرف آنتیبیوتیک برمیزان شمارش کلی میکروبی نشان داد که تأثیر بسزایی در کاهش میزان شمارش میکروبی دارد. باتوجه به سرانه مصرف شیر در شهرستان فسا، این میزان از آلودگی به آنتیبیوتیک جمعیت قابل توجهی را تحت تأثیر قرار میدهد که در بین آنها کودکان، سالمندان، بانوان باردار و بیماران، بیش از سایرین در معرض خطر میباشند. این پژوهش لزوم توجه بیش از پیش سازمانهای قانونگذار و ناظررا برای کنترل و به حداقل رساندن این آلودگیها گوشزد میکند.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications