فهرس المقالات استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - شناسایی سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس مقاوم به متی‌سیلین (MRSE)، مرتبط با شیوع مسمومیت غذایی در نمونه‌های بالینی
  پریسا بهشود الهه تاج بخش حسن ممتاز
  استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس مقاوم به متی‌سیلین یک پاتوژن مهم است که باعث بیماری‌های عفونی که درمان آن‌ها بسیار مشکل است می‌شود. انتروتوکسین‌های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس با اثر بروی سلول‌های اپی‌تلیال روده می‌توانند باعث ایجاد مسمومیت غذایی در افراد شوند. هدف از این مطالعه، أکثر

  استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس مقاوم به متی‌سیلین یک پاتوژن مهم است که باعث بیماری‌های عفونی که درمان آن‌ها بسیار مشکل است می‌شود. انتروتوکسین‌های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس با اثر بروی سلول‌های اپی‌تلیال روده می‌توانند باعث ایجاد مسمومیت غذایی در افراد شوند. هدف از این مطالعه، شناسایی سویه‌های MRSE مرتبط با شیوع مسمومیت غذایی در اصفهان می‌باشد. در یک بازه زمانی 6 ماهه،60 نمونه بالینی جهت جداسازی سویه‌های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس مورد بررسی قرار گرفتند. پس از شناسایی جدایه‌ها، ایزوله‌های MRSE با روش PCR جداسازی شدند و سپس الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی آن‌‌ها با استفاده از روشKirby – Bauer تعیین شد. حضور ژن‌های انتروتوکسین sea، seb، sed و sei با روش PCR مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از 60 نمونه مورد بررسی، 45 ایزوله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جداسازی شد که 30 جدایه (6/66 درصد) MRSE بودند. جدایه‌های MRSE بالاترین میزان مقاومت به پنی‌سیلین (80 درصد) و سفوکسیتین (6/56 درصد) را نشان دادند، درحالی‌که کمترین مقاومت را به لووفلوکساسین (3/13 درصد) و ریفامپیسین (6/6 درصد) نشان دادند. علاوه‌ براین شیوع فراوانی ژن‌های انتروتوکسین sea، seb، sed و sei در جدایه‌ها به ترتیب برابر با 60 درصد، 3/63 درصد،3/13 درصد و 6/76 درصد بود. در این مطالعه درصد بالایی از سویه‌های MRSE، مقاوم به آنتی‌بیوتیک بودند و انتروتوکسین تولید کردند. با توجه به این‌که این توکسین‌ها سوپرآنتی‌ژن می‌باشند و می‌توانند عوارض عفونت‌های بالینی و بیمارستانی را شدیدتر نمایند، تشخیص و درمان سریع این عفونت‌ها ضروری می‌باشد تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - ژنوتایپینگ جدایه های عفونت های بیمارستانی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس با استفاده از روش ترادف یابی چند جایگاهی (MLST)
  سارا رفیعی الهه تاج بخش حسن ممتاز
  سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس یکی از اصلی ترین عوامل عفونت مجاری ادراری و دومین عامل عفونت های تنفسی در انسان است. این مطالعه با هدف ژنوتایپینگ جدایه های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جدا شده از عفونت های بیمارستانی و شناسایی کلون های ژنتیکی این باکتری با استفاده از أکثر

  سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس یکی از اصلی ترین عوامل عفونت مجاری ادراری و دومین عامل عفونت های تنفسی در انسان است. این مطالعه با هدف ژنوتایپینگ جدایه های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جدا شده از عفونت های بیمارستانی و شناسایی کلون های ژنتیکی این باکتری با استفاده از روش ترادف یابی چند جایگاهی (MLST) انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی-توصیفی در 16 جدایه انتخاب شده بیمارستانی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، محصول PCR به دست آمده از تکثیر 7 ژن خانه دار تعیین توالی گردید. سپس توالی های نوکلئوتیدی هرجدایه در بانک اطلاعاتی MLST آنالیز گردید و علاوه بر تعیین کلون های مختلف، آلل های مربوط به هر ژن در هر کدام از انواع ST‌ شناخته شده تعیین گردید. یافته ها: در مجموع 3 کلون ST22، ST88، ST153 در 16 جدایه مورد مطالعه شناخته شد که در 2 خوشه ژنتیکی A و B قرار داشتند. کلون های شناسایی شده در جدایه ها به ترتیب ST22 (فراوانی 50 درصد)، ST88 (31.25 درصد) و ST153 (18.75 درصد) بودند. غالب ترین پروفایل شناخته شده در بین 16 جدایه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس کلون ST22 شناسایی گردید. نتیجه گیری: آنالیز دندروگرام حاصل از تایپینگ نشان داد که تمام جدایه های مورد بررسی با آلل های قبلی گزارش شده مشابهت دارند. همچنین نتایج این پژوهش، تنوع ژنتیکی جدایه های مورد بررسی را نشان داد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  3 - بررسی مقاومت آنتیبیوتیکی و قابلیت تولید بیوفیلم جدایههای بالینی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس در گیلان
  لیلا اسدپور احمدرضا صحرانورد
  10.30495/jmw.2021.690442
  سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از اعضای فلور طبیعی پوست انسان، سیستم تنفسی و دستگاه گوارش است که مهم‌ترین فاکتور بیماریزایی آن توانایی تشکیل بیوفیلم است. هدف از این مطالعه بررسی مقاومت آنتیبیوتیکی و قابلیت تولید بیوفیلم در جدایههای بالینی استافیلوکوکوس اپیدرمی أکثر

  سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از اعضای فلور طبیعی پوست انسان، سیستم تنفسی و دستگاه گوارش است که مهم‌ترین فاکتور بیماریزایی آن توانایی تشکیل بیوفیلم است. هدف از این مطالعه بررسی مقاومت آنتیبیوتیکی و قابلیت تولید بیوفیلم در جدایههای بالینی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس در گیلان است. مواد و روشها: جدایههای استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از نمونههای بالینی در رشت جداسازی شد. مقاومت آنتیبیوتیکی جدایهها به روش انتشار از دیسک و بررسی فنوتیپی قابلیت تولید بیوفیلم به روش میکروپلیت مورد ارزیابی قرار گرفت. حضور ژنهای موثر در تشکیل بیوفیلم شامل icaA، icaD، bhp وaap به روشPCR بررسی شد. یافتهها: از بررسی 70 جدایه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، بیشترین میزان مقاومت جدایهها نسبت به آنتیبیوتیک پنی سیلین و موثرترین آنتیبیوتیک ونکومایسین بود. در بررسی فنوتیپی، 38 جدایه (54/3 درصد) قابلیت تولید بیوفیلم داشتند که از این تعداد به ترتیب در 94/7 درصد، 55/3 درصد و 42/1 درصد از جدایهها حضور ژنهای icaA،icaD وaap شناسایی شد. در هیچکدام از جدایه‌های مورد بررسی ژنbhp شناسایی نشد. نتیجهگیری: نتایج این مطالعه بیانگر مقاومت آنتیبیوتیکی بالا و قابلیت تولید بیوفیلم در جدایههای استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس در گیلان و در نتیجه پتانسیل بالای این جدایهها در کلونیزه شدن، بیماریزایی و کسب مقاومتهای دارویی چندگانه میباشد. تفاصيل المقالة