فهرس المقالات آموزش شوخ‌طبعی

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - اثربخشی آموزش شوخ‌طبعی بر نشانه‌های هراس اجتماعی
  لیلا سادات میرصیفی‌فرد نوشین فتح‌اله‌زاده مهدی رستمی سیدعلی دربانی
  در این پژوهش اثربخشی آموزش شوخ‌طبعی بر کاهش نشانه‌های هراس اجتماعی در دانش‌آموزان بررسی شد. روش پژوهش شبه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون‌ـ‌پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری 2 ماهه بود. از بین دانش‌آموزان پسر مراجعه‌کننده به مرکز مشاورۀ آموزش‌وپرورش اسلام‌شهر، پس از مصاحبۀ مقدماتی أکثر

  در این پژوهش اثربخشی آموزش شوخ‌طبعی بر کاهش نشانه‌های هراس اجتماعی در دانش‌آموزان بررسی شد. روش پژوهش شبه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون‌ـ‌پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری 2 ماهه بود. از بین دانش‌آموزان پسر مراجعه‌کننده به مرکز مشاورۀ آموزش‌وپرورش اسلام‌شهر، پس از مصاحبۀ مقدماتی و اجرای سیاهۀ هراس اجتماعی (کانور و دیگران، 2001)، از بین دانش‌آموزانی که نمرۀ بالاتری (طبق معیار نقطة برش بالینی) در این آزمون کسب کرده بودند، 30 دانش‌آموز انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) به‌صورت تصادفی جایگزین شدند. آموزش شوخ‌طبعی (مک‌گی، 2004) برای گروه آزمایش در 8 هفتۀ پیاپی و به مدت 80 دقیقه اجرا شد و گروه گواه هیچ آموزشی در این مدت دریافت نکرد. داده‌های حاصل از مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری از طریق تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش شوخ‌طبعی، به کاهش نمرۀ کل هراس اجتماعی و زیرمقیاس‌های ترس، اجتناب و ناراحتی فیزیولوژیکی در مرحلۀ پس‌آزمون و ثبات نمره‌ها در مرحلۀ پیگیری منجر می‌شود. تفاصيل المقالة