هدف از این مطالعه بررسی اثرات بی دردی و آرام بخشی ناشی از تزریق داروی ترامادول با آسپرومازین می‌باشد. به همین منظور تعداد 10 راس اسب با سن بین 2 تا 8 سال و وزن بین 250 تا 350 کیلوگرم به دو گروه 5 راسی تقسیم شدند. به اسب‌های گروه تیمار، ترکیب ترامادول با دوز 1 میلی گرم ب أکثر
هدف از این مطالعه بررسی اثرات بی دردی و آرام بخشی ناشی از تزریق داروی ترامادول با آسپرومازین می‌باشد. به همین منظور تعداد 10 راس اسب با سن بین 2 تا 8 سال و وزن بین 250 تا 350 کیلوگرم به دو گروه 5 راسی تقسیم شدند. به اسب‌های گروه تیمار، ترکیب ترامادول با دوز 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و آسپرومازین 2% به میزان 05/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بصورت آهسته داخل وریدی (4 میلی لیتر در دقیقه) تزریق گردید. همچنین به اسبان گروه شاهد، نرمال سالین به میزان ۱میلیلیتر به ازای هر ۴۵ کیلوگرم وزن بدن بصورت داخل وریدی دریافت نمودند. برخی از علایم حیاتی همچون درجه حرارت، تعداد تنفس، ضربان قلب، فشار خون سیستولی و دیاستولی و حرکات دستگاه گوارش قبل از تزریق دارو و در فواصل 5 دقیقه‌ای تا 6 ساعت پس از تزریق مورد اندازه‌گیری واقع و ثبت گردید. وسعت و میزان بی حسی احتمالی از تحریک فرو بردن یک سوزن نازک در نواحی مختلف مقعد، پرینه و پهلوها و واکنش و عکس‌العمل حیوان ثبت گردید. نتایج حاصل توسط آنالیز واریانس دوطرفه (ANOVA) و آزمون اندازه‌های تکراری (repeated measurement) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و برای بررسی با سطح معنیداری 05/0>P از تست چند دامنه‌ای دانکن استفاده شد. انجام این تزریق باعث ایجاد حالت آرام بخشی مناسب گردید در حالیکه فاقد اثرات بی‌دردی بود. میانگین درجه حرارت، تعداد تنفس، ضربان قلب، فشار خون سیستولی و دیاستولی و حرکات دستگاه گوارش در گروه تیمار در زمانهای 1، 15، 30، 60 و 360 دقیقه اختلاف معنی داری را با گروه شاهد نشان نداد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که تزریق توامان ترامادول با آسپرومازین به میزان‌های ذکر شده سریع‌الاثر می‌باشد و آرام‌بخشی مناسبی را در حیوان ایجاد می کند و فاقد اثرات جانبی بوده و هیچگونه خطری برای حیوان ایجاد نمی‌کند، اگرچه یک داروی مناسب کاهنده درد نمی‌باشد.
تفاصيل المقالة
زمینه و هدف:نحوه تزریق داروی پیش بیهوشی در کاهش یا افزایش استرس حیوان، بر هم خوردن ضربان قلب، دمای بدن و تنفس بسیار مهم است. لذا این مطالعه به منظور مقایسه تزریق داخل عضلانی و داخل بینی آسپرومازین در خرگوش انجام شدروش کار:در این مطالعه تجربی از 12 سر خرگوش تقسیم شده در أکثر
زمینه و هدف:نحوه تزریق داروی پیش بیهوشی در کاهش یا افزایش استرس حیوان، بر هم خوردن ضربان قلب، دمای بدن و تنفس بسیار مهم است. لذا این مطالعه به منظور مقایسه تزریق داخل عضلانی و داخل بینی آسپرومازین در خرگوش انجام شدروش کار:در این مطالعه تجربی از 12 سر خرگوش تقسیم شده در 2 گروه 6 تایی استفاده گردید. گروه اول آسپرومازین با دوز 2/1 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل بینی و گروه دوم آسپرومازین با همان دوز به صورت عضلانی دریافت نمودند. برای افزایش حجم دارو و رقیقتر شدن آن، آسپرومازین به نسبت حجم وزنی با نرمال سالین بر اساس 5/0میلیلیتر بر کیلوگرم وزن بدن تزریق شدمیزان 2spo، درجه حرارت، تعداد نبض و تعداد تنفس در زمان های مختلف بررسی شد.یافتهها:میانگین درجه حرارت، تعداد نبض و میزان 2spoدر گروه آزمایش در زمانهای0،10،20،30،60 دقیقه اختلاف معنیداری را با گروه کنترل نشان نداد. میانگین تعداد تنفس در گروه آزمایش در زمان صفر و 10 دقیقه تفاوت معنیداری با گروه کنترل نشان داد.نتیجهگیری:مصرف داخل بینی آسپرومازین به نسبت تزریق عضلانی آن در تعداد تنفس، تعداد نبض، درجه حرارت و میزان 2spo تفاوتی ایجاد نمی کند.
تفاصيل المقالة
هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی و مقایسه تاثیرات هیستوپاتولوژی داروهای آسپرومازین و زایلازین به عنوان پیش داروی بیهوشی بر روی بافت کبد در کبوتر بود. برای این منظور، 18 قطعه کبوتر نر سالم از نظر بالینی، با محدوده سنی 8 تا 12 ماه و وزن بین 300 تا 450 گرم استفاده گردید. کب أکثر
هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی و مقایسه تاثیرات هیستوپاتولوژی داروهای آسپرومازین و زایلازین به عنوان پیش داروی بیهوشی بر روی بافت کبد در کبوتر بود. برای این منظور، 18 قطعه کبوتر نر سالم از نظر بالینی، با محدوده سنی 8 تا 12 ماه و وزن بین 300 تا 450 گرم استفاده گردید. کبوترها به طور اتفاقی به 3 گروه 6 تایی تقسیم شدند. به کبوترهای گروه اول، به عنوان گروه شاهد داروی کتامین با دوز mg/kg30 تزریق شد. به گروه دوم داروی آسپرومازین با دوز mg/kg 1 تزریق و 10 دقیقه بعد از آن، داروی کتامین با دوز mg/kg30 تزریق گردید. در گروه سوم نیز، داروی زایلازین با دوز mg/kg 5 تزریق و 10 دقیقه پس از آن، داروی کتامین با دوز mg/kg 30 تزریق شد. تزریق ها در سمت چپ عضله سینه انجام شد. 24 ساعت بعد از تزریق، نمونه های بافتی از کبد کبوترها برداشته شده و مورد بررسی هیستوپاتولوژیکی قرار گرفتند. در بررسی های هیستوپاتولوژیک کبد های هر سه گروه دارای پارانشیم نرمال بودند، اما در کبد های گروه دوم پرخونی خفیف و در کبد های گروه دوم و سوم نفوذ سلول های التهابی تک هسته ای به صورت خفیف در نواحی اطراف پورتال مشاهده گردید. نتایج این مطالعه، برای اولین بار نشان داد که استفاده از رژیم های بیهوشی آسپرومازین – کتامین و زایلازین – کتامین در کبوتر، آسیب هیستوپاتولوژیک قابل توجهی در بافت کبد ایجاد نمی کند.
هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی و مقایسه تاثیرات هیستوپاتولوژی داروهای آسپرومازین و زایلازین به عنوان پیش داروی بیهوشی بر روی بافت کبد در کبوتر بود. برای این منظور، 18 قطعه کبوتر نر سالم از نظر بالینی، با محدوده سنی 8 تا 12 ماه و وزن بین 300 تا 450 گرم استفاده گردید. کبوترها به طور اتفاقی به 3 گروه 6 تایی تقسیم شدند. به کبوترهای گروه اول، به عنوان گروه شاهد داروی کتامین با دوز mg/kg30 تزریق شد. به کبوترهای گروه دوم داروی آسپرومازین با دوز mg/kg 1 تزریق و 10 دقیقه بعد از آن، داروی کتامین با دوز mg/kg30 تزریق گردید. در گروه سوم نیز، داروی زایلازین با دوز mg/kg 5 به صورت داخل عضلانی تزریق و 10 دقیقه پس از آن، داروی کتامین با دوز mg/kg 30 تزریق شد. 24 ساعت بعد از تزریق، نمونه های بافتی از کبد کبوترها برداشته شده و مورد بررسی هیستوپاتولوژیکی قرار گرفتند. در بررسی های هیستوپاتولوژیک کبد های هر سه گروه وضعیت نرمال نشان دادند، اما در کبد های گروه دوم پرخونی خفیف و در کبد های گروه دوم و سوم نفوذ سلول های التهابی تک هسته ای به صورت خفیف در نواحی اطراف پورتال مشاهده گردید. نتایج این مطالعه، برای اولین بار نشان داد که استفاده از رژیم های بیهوشی آسپرومازین – کتامین و زایلازین – کتامین در کبوتر، هیچ گونه آسیب هیستوپاتولوژیک قابل توجهی در بافت کبد ایجاد نمی کند.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications
