فهرس المقالات آبکشت

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - اثر شوری و کلسیم تکمیلی بر رشد، غلظت برخی عناصر غذایی و کیفیت میوه گوجه فرنگی تحت شرایط آبکشت
  ابوالفضل آزادی عبدالمجید رونقی زهرا احمدی مجتبی صدری زهرا اسدی صابر حیدری
  10.22034/jest.2021.41024.4519
  زمینه و هدف:تنش شوری از مشکلات اساسی در تولید محصول در کشاورزی بوده و نقش مهمی در کاهش رشد گوجه فرنگی دارد. غلظت مناسب کلسیم در شرایط شوری عامل مهمی در کنترل سمیت سدیم و کلر و افزایش عملکرد گیاهان حساس به این یون ها خصوصا گوجه فرنگی است. این پژوهش با هدف تعیین اثر شوری أکثر

  زمینه و هدف:تنش شوری از مشکلات اساسی در تولید محصول در کشاورزی بوده و نقش مهمی در کاهش رشد گوجه فرنگی دارد. غلظت مناسب کلسیم در شرایط شوری عامل مهمی در کنترل سمیت سدیم و کلر و افزایش عملکرد گیاهان حساس به این یون ها خصوصا گوجه فرنگی است. این پژوهش با هدف تعیین اثر شوری و کلسیم تکمیلی بر رشد، غلظت برخی عناصر غذایی و کیفیت میوه گوجه فرنگی تحت شرایط آبکشت انجام گرفته است. روش بررسی: بدین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار در سال 90-89 در گلخانه بخش خاکشناسی دانشگاه شیراز انجام گرفت. تیمار های مورد استفاده شامل: سه سطح شوری (0، 10 و 20 میلی مولار) از منبع کلرید سدیم و سه سطح کلسیم (0، 5 و 10 میلی مولار) از منبع نیترات کلسیم بود. یافته ها: نتایج نشان داد که افزودن کلسیم تکمیلی در شرایط شور به محلول غذایی، از اثرات منفی شوری و زیادی سدیم و کلر بر رشد گوجه فرنگی می‌کاهد. اگرچه این کلسیم تکمیلی سبب بهبود رشد و عملکرد میوه نگردید، ولی می تواند به عنوان یک عامل رقابتی در جذب سایر کاتیون ها توسط گیاه نیز عمل کند. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که افزودن کلرید سدیم به محلول غذایی بر وزن خشک ریشه و شاخساره گوجه فرنگی تأثیر منفی داشته ولی تنها در ریشه این کاهش وزن معنی دار بود (72/25 درصد نسبت به نمونه شاهد). افزایش شوری باعث کاهش میزان نیتروژن شاخساره گردید. تغییرات پتاسیم در شاخساره معنی دار نبود اما در ریشه با افزایش شوری و کلسیم، جذب پتاسیم کاهش یافت. کمترین جذب پتاسیم در ریشه مربوط به تیمار با شوری 20 میلی مولار و بدون کلسیم تکمیلی بدست آمد تیمار کلرید سدیم (شوری) سبب افزایش غلظت سدیم ریشه و شاخساره گردید و کاربرد کلسیم تکمیلی غلظت سدیم در آنها را کاهش داد. بیشترین میزان جذب منیزیم در شاخساره در تیمار شوری 20 میلی مولار و بدون کلسیم بود و کمترین میزان جذب منیزیم در تیمار بدون شوری با کلسیم 10 میلی مولار بوده است. شوری سبب افزایش معنی دار غلظت منگنز، روی و مس در شاخساره و افزایش روی در ریشه گردید. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - اثر تنش شوری بر برخی ویژگی های لاین‌های مختلف جو در شرایط گلدانی و آبکشت
  حمزه عباسی پور بحرانی حبیب اله قزوینی بهرام امیری فرود بذرافشان حمیدرضا نیکخواه
  10.22034/aej.2022.696777
  به منظور بررسی تأثیر تنش شوری بر برخی صفات گیاه جو، 13 لاین مختلف در شرایط گلدانی و آبکشت (هیدروپونیک) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار، مورد آزمایش قرار گرفتند. فاکتور نخست شامل لاین‌های مختلف گیاه جو در 13 سطح و فاکتور دوم شامل تنش شوری در سه سط أکثر

  به منظور بررسی تأثیر تنش شوری بر برخی صفات گیاه جو، 13 لاین مختلف در شرایط گلدانی و آبکشت (هیدروپونیک) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار، مورد آزمایش قرار گرفتند. فاکتور نخست شامل لاین‌های مختلف گیاه جو در 13 سطح و فاکتور دوم شامل تنش شوری در سه سطح ( 1500، 8000 و 12000 میکروموس بر سانتی‌متر) بود. این لاین‌ها به صورت آبکشت در دو سطح شوری (صفر (شاهد) و 12 دسی‌زیمنس بر متر نمک کلریدسدیم) مورد سنجش قرار گرفتند. در شرایط گلدانی، افزایش شوری باعث کاهش معنی‌دار تمام صفات گردید به‌طوریکه بیشترین عملکرد دانه و عملکرد زیستی در شوری 1500 میکروموس بر سانتی‌متر و کمترین آن در شوری 12000 میکروموس بر سانتی‌متر، حاصل شد. ژنوتیپ‌های MBS-91-8 و STW-81-2 از نظر صفات اندازه گیری شده از جمله عملکرد دانه و عملکرد زیستی، شرایط بهتری داشتند. در شرایط آبکشت، لاین‌های STW-81-2 و MBS-91-8 از نظر حجم ریشه، طول ریشه و وزن خشک ریشه، حساسیت بیشتری به تنش شوری داشته و لاین‌های STW-81-4، STW-81-10 و STW-82-153 حساسیت کمتری نسبت به شوری نشان دادند. بنابراین می توان در برنامه‌های به نژادی، حساسیت و تحمل این ژنوتیپ‌ها را در نظر گرفت تفاصيل المقالة